پژوهشگران کلینیک مایو نشان داده‌اند سلول‌های رو به پیری موجود در بدن موجود زنده که دیگر توانایی تکثیر خود را ندارند و رفته رفته در بدن انباشته می‌شوند می‌توانند روی طول عمر فرد تاثیر منفی گذاشته و این مقدار را در موش‌های ازمایشگاهی معمولی تا میزان ۳۵ درصد کاهش دهند. یافته‌های این پژوهش در مجله‌ی نیچر به انتشار رسیده است و بیان می‌دارد که پاکسازی سلول‌های رو به پیری باعث به تاخیر افتادن شکل‌گیری تومورها شده و همچنین باعث نگه‌داری بهتر ساختار بافت‌ها و اندام‌ها می‌شود و در نهایت به افزایش طول عمر موجود زنده بدون هیچ گونه عوارض جانبی مشهود می‌انجامد. ژان وان دورسن (Jan van Deursen) استاد بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی در کلینیک مایو و عضو ارشد این گروه پژوهشی می‌گوید:
سیستم ایمنی بدن سلول‌های رو به پیری را با یک برنامه‌ی پایه‌ای مرتب پاکسازی می‌کند؛ اما با مرور زمان این سیستم کارایی خود را از دست می‌دهد. سلول‌ها عواملی از خود تولید می‌کنند که باعث آسیب رساندن به سلول‌های کناری می‌شود و در ادامه باعث التهاب دائمی این سلول‌ها می‌شود که این عارضه همبستگی نزدیکی را با بیماری‌های وابسته به گذر عمر دارد.
پژوهشگران مایو از یک ترنسژن (ژن انتقالی) روی موش‌ها استفاده کردند که آنها را قادر ساخت تا بتوانند با استفاده از تزریق دارو، سلول‌های روبه پیری را از بدن موش‌ها حذف کنند. پس از کاربرد ترکیبی با نام AP20187، پاکسازی سلول‌های پیر منجر به کندی روند تشکیل تومورها و همچنین کاهش فرسودگی‌های ناشی از گذر عمر در چند مورد از اندام‌ها شد. طول عمر میانگین موش‌های آزمایش‌شده از ۱۷ تا ۳۵ درصد افزایش داشت. موش‌ها همچنین ظاهر تندرست‌تر و سالم‌تر و میزان التهاب کمتری را در بافت‌های چربی، ماهیچه‌ای و کلیوی از خود نشان دادند. دکتر دورسن می‌گوید:
دکتر دارن بیکر (Darren Baker) زیست‌شناس مولکولی از مایو و سرپرست گروه پژوهش در مورد کاربردهای احتمالی این روش برای انسان‌ها هم امیدوار است و می‌گوید:
نظرات