آیفون با صفحه‌نمایش بزرگتر برای توسعه‌دهندگان برنامه‌های iOS به چه معنی خواهد بود؟

 چالش اصلی که اپل برای حرکت به سمت صفحه نمایش بزرگ‌تر با آن روبر است این است که صفحه‌نمایش بزرگتر می‌تواند برای صدها هزار توسعه دهنده‌ی iOS که بر روی این پلتفرم کار می‌کنند مشکل‌ساز باشد. در صورتی که ایده‌ی نیاز اپل به یک گوشی با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر را بپذیریم (که ما با قاطعیت می‌پذیریم!)، این مساله برای توسعه‌دهندگان و طراحان به چه معنا خواهد بود؟

زمانی که اپل در آیفون 4 به نمایشگرهای رتینا روی آورد و پس از آن نیز با ارائه‌ی آیفون 5 نمایشگر با درازای بیشتری را انتخاب نمود، توسعه‌دهندگان مجبور شدند تا اپلیکیشن‌های خود را برای عملکرد صحیح بر روی دستگاه‌های جدید تغییر داده و مطابقت‌های لازم را ایجاد نمایند. حال آیا یک آیفون بزرگتر باز هم باعث یک مرحله‌ی دیگر از مشکل و چالش خواهد شد؟

برای پی بردن به این مساله بهتر است نگاهی داشته باشیم به گفته‌های تعدادی از طراحان و توسعه‌دهندگانی که بر روی پلتفرم iOS فعالیت می‌کنند در مورد اینکه یک آیفون بزرگتر جریان کاری آن‌ها را به چه شکل تحت تاثیر قرار خواهد داد. پاسخ این توسعه‌دهندگان از نظر مشابهت و نیز پذیرش صفحه‌نمایش بزرگ‌تر بسیار جالب توجه است.

ماش برمن، دانشجوی کالج بروکلین می‌گوید: "راستش را بخواهید، اپل از دو سال پیش در حال آماده کردن توسعه‌دهندگان برای این موضوع بوده است". برمن از حدود سه و نیم سال پیش توسعه‌ی اپلیکیشن‌های iOS را آغاز کرده است و در این مورد به ارائه‌ی auto-layout در Xcode به همراه آیفون 5 بعنوان یکی از راه‌هایی که اپل در آن ابزارهایی را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار داده است استناد می‌کند که با استفاده از آن، می‌توان برنامه‌ها را با سادگی بیشتری بر روی اندازه‌های گوناگون صفحه‌نمایش به جریان انداخت.

اگرچه «برمن» می‌گوید که ابزارهای auto-layout مشکلات عدیده‌ای نیز به همراه داشته‌اند که البته از زمان عرضه‌ی iOS 7 بهبود یافته و به بلوغ نسبی رسیده‌اند؛ او معتقد است اگر توسعه‌دهندگان تا به حال به استفاده از این ابزارها روی نیاورده‌اند، آن‌ها خواه ناخواه باید خود را به این ابزارها عادت دهند. برمن در ادامه می‌گوید:

برای خود من، شخصا لازم است به عقب برگشته و حدود 15-20 اپلیکیشن خود را دستکاری کنم. این کار پیچیده‌ای نیست، ولی بسیار خسته کننده است.

همچنین، دیو ویسکاس، یکی از شرکا و نیز طراح ارشد در Q Branch، شرکتی که توسعه‌ی اپلیکیشن یادداشت برداری Vesper را بر عهده دارد می‌گوید که اغلب توسعه‌دهندگان iOS هم‌اکنون نیز جریان‌های کاری گرافیکی خود را به گونه‌ای بروزرسانی کرده‌اند که بصورت وکتور بتوان از آن‌ها بهره برد و سعی می‌کنند وابستگی خود را به بیت‌مپ خالص از بین ببرند. بزرگ‌ترین تفاوت موجود در شیوه‌ی تولید اپلیکیشن‌های اندروید و iOS از منظر گرافیکی، در این است که اپلیکیشین‌های iOS از تصاویر بیت‌مپ استفاده می‌نمایند. این تصاویر می‌توانند دقیق‌تر نشان داده شوند ولی توانایی تغییر مقیاس در صفحات نمایش با اندازه‌های گوناگون را ندارند. این همان دلیلی است که بر اساس آن، توسعه‌دهندگان iOS مجبور به ایجاد قسمت‌های مخصوص رتینا، غیر رتینا، و طول مختلف نمایشگر برای اپلیکیشن‌های خود خواهند بود. دیو ویسکاس می‌گوید:

گمان می‌کنم تا کنون همه از تغییری که در اثر استفاده از رتینا در روند توسعه اپلیکیشن‌ها بوجود آمد درس گرفته و اسناد و طرح‌های خود را در قالب وکتور نگهداری می‌کنند.

در اندروید، فایل‌های گرافیکی مبتنی بر وکتور هستند که به معنی توانایی مقیاس پذیری آن‌ها در قالب سیستم‌عامل به منظور پر کردن فضای صفحه‌نمایش است. با توجه به این نکته، عقل حکم می‌کند که طراحان iOS به استفاده از روش کاری مبتنی بر وکتور روی آورند تا توانایی تغییر مقیاس برنامه به شکلی ساده‌تر برای رزولوشن‌های مختلف صفحه‌نمایش و یا برای ساختار متفاوت نمایشگر (همانند) آیپد را داشته باشند. ویسکاس در ادامه بیان می‌کند:

طراحان باهوش این مساله را خیلی زود متوجه شدند و به ابزارهای وکتور فتوشاپ روی آوردند. با استفاده از ابزارهای وکتور، آبجکت‌های هوشمند، استایل‌های لایه‌بندی مدرن و فیلترهای هوشمند دیگر هیچ بهانه‌ای برای استفاده از بیت‌مپ پذیرفته نیست.

برای اغلب طراحان و توسعه‌دهندگان iOS که با آن‌ها مواجه می‌شویم، بزرگترین نگرانی مربوط به اندازه‌ی نمایشگر نیست؛ بلکه مساله‌ی اصلی بر سر رزولوشن صفحه‌نمایش است. به یاد آورید که آیفون 4 و 4s اندازه‌ی نمایشگر یکسان و هم‌اندازه با نسل اولیه‌ی این اسمارت‌فون داشتند؛ اما چگالی پیکسل در این دستگاه‌ها دو برابر افزایش یافت. به گونه‌ای مشابه، آیپد مینی دقیقا از همان رزولوشن آیپد اصلی بهره می‌برد ولی اندازه‌ی نمایشگر آن به جای 9.7 اینچ، به 7.9 اینچ رسید. آلن پایک، مهندس نرم‌افزار سابق اپل که هم‌اکنون مشغول توسعه‌ی نرم‌افزارهای اپل در یک شرکت نرم‌افزاری است می‌گوید:

زمانی که آیپد مینی عرضه شد، همه فکر می‌کردند که لازم است برنامه‌های خود را برای تطبیق با آن بصورت مجدد طراحی نمایند؛ اما از آنجا که این دستگاه نیز از همان رزولوشن آیپد اصلی بهره می‌برد، در نهایت مشخص شد که هرچه بر روی آیپد به خوبی نمایش داده می‌شود بر روی آیپد مینی نیز نتیجه‌ی خوبی ارائه می‌نماید.

این حقیقت دارد که اپل می‌تواند در دستگاه بعدی خود، رزولوشن فعلی آیفون 5s را حفظ کند و تنها سایز نمایشگر را به 4.5 و یا 4.8 اینچ افزایش دهد. همان‌گونه که برنامه‌های آیپد به خوبی بر روی آیپد مینی اجرا می‌شدند، برنامه‌های آیفون نیز در این حالت به خوبی با مقیاس جدید منطبق خواهند شد. در هر حال مشکل این شیوه در این است که چگالی پیکسل این دستگاه به تنهایی عامل مهمی است که در این روش نسبت به آنچه هم‌اکنون در اختیار کاربران قرار دارد به شکل محسوسی افت خواهد کرد. یک گوشی 4.8 اینچی با رزولوشن فعلی یعنی 1136 در 640 منتهی به چگالی پیکسل 272 پیکسل بر اینچ خواهد شد. این میزان در خصوص یک تبلت بعنوان استاندارد رتینا محسوب می شود  (چگالی پیکسل آیپد ایر 264 پیکسل بر اینچ است)، اما احتمالا چنین رقمی برای یک گوشی قابل قبول نخواهد بود. قابل حدس است که کاربران با وجود این افزایش اندازه، همچنان گوشی را با همان فاصله‌ی قبلی از صورت خود مورد استفاده قرار خواهند داد مگر اینکه دستگاه را به اندازه‌ی یک فبلت 5.5 اینچی بزرگ کنیم.

اگرچه اپل شرکتی است که حداقل در ظاهر، اهمیت چندانی به نحوه‌ی مقایسه شدن مشخصات دستگاه‌هایش با دیگر رقیبان نمی‌دهد؛ اما این به هیچ وجه جالب نخواهد بود که یک گوشی 4.8 و یا 5 اینچی با چگالی پیکسل کمتری نسبت به نسل قبلی به کاربران ارائه کنیم. همچنین ارائه‌ی دستگاهی که به شدت از رقبای پرچگالی خود نظیر پرچمداران جدید اچ‌تی‌سی، سامسونگ و سونی محدودتر باشد چندان منطقی نخواهد بود.

اپل می‌تواند رزولوشن را به سه برابر مقدار مربوط به آیفون اصلی افزایش دهد که با در نظر گرفتن نسبت تصویر جدیدی که در آیفون 5 لحاظ شده به معنی رزولوشن 1704 در 960 در یک صفحه‌ی 4.8 اینچی خواهد بود و در نهایت به چگالی پیکسل 408ppi ختم می‌شود. این رقم، چگالی بالایی را به دست می‌دهد؛ حتی بالاتر از آیفون‌های فعلی.

اپل همچنین می‌تواند به بازی دو برابر کردن خود ادامه دهد و به چگالی پیکسل 4 برابری نسبت به نسل اصلی دست یابد. نتیجه‌ی چنین اقدامی، رزولوشن 2272 در 1280 بر روی نمایشگر 4.8 اینچی خواهد بود که چگالی پیکسل فوق‌العاده‌ی 543ppi را در بر خواهد داشت. حتی با استفاده از یک صفحه‌نمایش 5 اینچی، چگالی پیکسل همچنان بر روی عدد بالای 522ppi خواهد ماند که نقطه قوت بزرگی محسوب خواهد شد.

برای اغلب توسعه دهندگان و طراحانی که نظرات آن‌ها را پیگیری نمودیم، یکی از نگرانی‌های اصلی رزولوشن فوق‌العاده بالا، تاثیری است که این تصمیم بر روی عمر باتری و نیز پردازنده‌های گرافیکی دستگاه خواهد گذاشت. همانطور که در مورد آیپد مینی رتینا نیز مشهود بود، اپل مجبور به اجرای یک پیشرفت قابل توجه در تکنولوژی گرافیک و باتری دستگاه شد.

اغلب توسعه‌دهندگان و طراحان، در اظهار نظرهای خود پیش‌بینی نموده‌اند که آیفون بزرگتر، از همان نسبت تصویر 16:9 آیفون 5 و 5s تبعیت خواهد کرد. البته برخی هم مخالف این عقیده بوده و احتمال تغییر این نسبت و شاید حتی بازگشت به نسبت تصویر 3:2 آیفون اصلی (3G) را مطرح می‌کنند. این تغییر می‌تواند امکان افزایش عرض گوشی به جای افزایش همزمان عرض و طول به یک میزان از آیفون 4s به 5 را برای اپل فراهم کند؛ حرکت به سمت رزولوشنی نظیر 1920 در 1280 (که دو برابر مقدار آیفون 4 و 4s است) می‌تواند در عین افزایش اندازه‌ی صفحه نمایش، از افزایش بی‌رویه‌ی طول دستگاه نیز جلوگیری نماید. استفانو یکی از توسعه‌دهندگان مستقلی است که مایل است اپل، بازگشت به نسبت تصویر 3:2 را مد نظر قرار دهد. وی می‌گوید:‌ "یک آیفون عریض‌تر با نسبت تصویر 3:2، یعنی چیزی شبیه به آیفون 4 ولی با صفحه‌ی بزرگتر و پیکسل بیشتر، تاثیر زیادی بر روال کاری من نخواهد داشت".

یکی از مسائلی که باعث ترجیح توسعه‌دهندگان و طراحان برای کار بر روی iOS بجای اندروید می‌شود، چندپارگی موجود در دستگاه‌های اندرویدی است. ایجاد تغییر مقیاس مورد نیاز برای اندازه‌های گوناگون صفحه‌نمایش ممکن است در اندروید آسان‌تر باشد ولی بسیاری توسعه دهندگان نگران بررسی‌ها و آزمایشاتی هستند که مجبور خواهند بود بر روی چیپ‌ست‌ها و نسخه‌های گوناگون سیستم‌عامل اجرا کنند.

نکته ی جالب توجه این است که با وجود اینکه بسیاری توسعه‌دهندگان و طراحان به ذکر این مساله می‌پردازند که رزولوشن (و یا نسبت تصویر) متفاوت صفحه‌نمایش، باعث اضافه‌کاری خواهد شد؛ اما تعداد کمی از آن‌ها به این موضوع بعنوان یک مساله‌ی حاد نگاه می‌کنند. برای نمونه، جوزف کیپلینسکی، مدیر خلاقیت شرکت Bombing Brain، معتقد است که یک اندازه‌ی نمایشگر جدید باعث سردرد خواهد بود ولی مسلما پایان دنیا محسوب نمی‌شود. او می‌گوید: "ما به هیچ‌وجه نزدیک به وضعیت توسعه‌ بر روی اندروید نیستیم" ولی همزمان این نکته را هم ذکر می‌کند که یک سایز جدید برای نمایشگر "به معنی سخت‌تر شدن فرآیند تولید یک اپلیکیشن خوب برای آیفون خواهد بود".

نقطه‌ای وجود دارد که از آن به بعد، سایزهای فراوان صفحه‌نمایش بسیاری از توسعه‌دهندگان را به سمت مسیری هدایت خواهد کرد که توسعه‌دهندگان وب مجبور به انجام آن شده‌اند. روشی که در آن یک اندازه، به تمامی حالات بسط پیدا می‌کند. این مساله در دنیای توسعه‌ی موبایل یک افتضاح خواهد بود؛ چراکه لی‌اوت pixel-perfect یکی از چیزهایی است که iOS را از دیگر سیستم‌های موبایل متمایز می‌کند. اما تنها یک سایز جدید، به این سرعت ما را به آن نقطه نخواهد رساند.

سباستین دویث، یک مسئول ارشد خلاقیت در یک کمپانی است که بطور گسترده بر روی اکوسیستم اندروید تمرکز دارد و پیش‌تر بر روی طراحی در کمپانی اپل کار کرده است. او می‌گوید با وجود اینکه احساسات متناقضی در مورد نزدیک‌تر شدن فضای طراحی اپلیکیشن‌های iOS به اندروید دارد (که در این فضا توسعه‌دهنده مجبور است دستگاه‌های بیشتری را مورد تست قرار داده و اهداف طراحی گسترده‌تری خواهد داشت)، در عین حال بسیار هیجان زده است.

هیچ جامعه‌ای همچون جامعه ی توسعه و طراحی iOS ابزارهای پروسه‌ی تولید خود را به سرعت تولید نمی‌کند. به هیچ وجه زمان زیادی نخواهد برد که شاهد پروسه‌ها، تکنیک‌ها، و ابزارهایی برای خلق اپلیکیشن‌های بی‌نظیری باشیم که مجموعه‌ای از دستگاه‌ها و سایزها و رزولوشن‌های مختلف نمایشگر را هدف قرار داده است. و من مطمئنم چنین مساله‌ای باعث سادگی بیشتر طراحی برای اندروید هم خواهد شد!

نظر شما در این باره چیست آیفون با صفحه نمایش ۴ اینچ را ترجیح می‌دهید یا بزرگ‌تر؟