کمک بازی نینجا فروت به قربانیان سکته مغزی!

این مطالعه‌ به صورت محدود روی 18 داوطلب سالم که بین 49 تا 72 سال سن داشتند به اضافه 5 بیمار که اخیرا سکته مغزی را تجربه کرده بودند صورت گرفت. محققان با استفاده از اسکن fMRI‌ مغز این افراد را قبل و بعد از تمرینات آنها که شامل بازی نینجا فروت (بازی که طی آن بازیکن باید میوه‌ها را با حرکات سریع تکه تکه کند) می‌شد مورد بررسی قرار دادند. در حالی که نسخه موبایل این بازی از بازیکن می‌خواست میوه‌ها را با حرکات تند دست روی صفحه لمسی قطعه قطعه کند، محققان ازکینکت ایکس‌باکس استفاده کرده و از داوطلبین خواستند با کمک حرکات دست‌هایشان در برابر حسگرهای حرکتی میوه‌ها را ببرند.

پس از آن افراد مورد آزمایش، تمرینات‌شان را طی برنامه‌ای مشخص آغاز کردند. این برنامه به مدت سه هفته، هر هفته پنج روز و هر روز به مدت یکساعت دنبال شد. پس از این دوره بیماران بهبودی قابل توجهی را در عملکرد ناحیه فوقانی بدن نشان دادند. این بهبودی از طریق پارامترهای گوناگونی همچون سرعت به کارگیری دست و بازو توسط بیمار، توانایی جداکردن انگشتان از یکدیگر و نیز توانایی چنگ زدن و نیشگون گرفتن اندازه گیری شد. بر اساس برخی از گزارشات تعدادی از بیمارن به نینجا فروت درمانی حتی پس از اتمام این مطالعات نیز ادامه دادند به طوری که قادر شدند پس از آن به سراغ بازی‌های متنوع دیگری بروند.

اما حقیقتا زمانی که بیماران میوه‌های دیجیتالی را می‌برند چه اتفاقی روی می‌دهد؟ مقایسه اسکن مغز بیماران پیش و پس از بازی نشان می‌دهد تغییراتی در فعالیت قشر ابتدایی حسی حرکتی، ناحیه حرکات تکمیلی و مخچه صورت گرفته است در نتیجه بازی درمانی توانسته به سازماندهی مجدد ساختار عصبی بیمار کمک نماید. این مشاهدات جدید در راستای تحقیقاتی است که در گذشته روی سایر روش‌های درمانی از جمله موزیک درمانی صورت گرفته بود. روشی که به ارتباط قوی‌تر و بهبود فعالیت‌های قشر حرکتی مغز منجر شد. محققان امیدوارند با درک کردن مکانیسمی که این بهبود را مدیریت می‌کند،‌ پزشکان قادر باشند راه‌های غلبه بر مشکل را پیپش‌بینی نموده و راه‌کارهایی در جهت بهبود عملکرد مغز ارائه دهند.

دیگر تحقیقات که روی عدم تاثیر روش‌های درمانی بر مبنای حقیقت مجازی را مورد بررسی قرار دادند دریافتند شاید این روش‌ها بیش از درمان‌های فیزیکی ملال آور و مبتنی بر تمرینات تکرارشونده، مفید واقع گردند. برگزار کنندگان این تحقیق جدید دو دلیلی عمده را برای کارایی بالای این روش ذکر نمودند. اول این نکته که تحریکات سمعی و بصری به کار رفته در این بازی‌ها بسیار جذاب و گیرا طراحی شده‌اند و دوم وقتی بیمار بازی را می‌برد یا آن را واگذار می‌کند بازخوردی مناسب دریافت می‌کند، صداهای الهام بخشی از این دنیای حقیقت مجازی که او را تشویق می‌کنند مجددا سعی کرده و همان حرکات را از نو تکرار کند.