ترکیبات یک کرم صورت معمولی می‌تواند باعث افزایش طول عمر شود
بر پایه‌ی یافته‌های پژوهشگران بریتانیایی ماده‌ای با نام النتوئین (allantoin) می‌تواند باعث افزایش طول عمر نوع خاصی از کرم‌ها به اندازه‌ی بیش از بیست درصد شود که این میزان در واقع همان مقداری است که پیش از این در صورت اجرای رژیم‌های غذایی محدودکننده‌ی کالری در افزایش طول عمر مشاهده می‌شد. ماده‌ی النتوئین ترکیبی است که در فراورده‌های گیاهی به دست آمده از گیاه کامفری (نوعی گل گاوزبان) و همچنین در یک ماده‌ی از اغلب کرم‌های ضدچروک پوستی یافت می‌شود.
اگر داروهای ساخته شده برای انسان‌ها بتواند همین اثر را داشته باشد آنگاه می‌توانیم روند پیر شدن را کندتر کنیم و ۲۰ درصد طول عمر بیشتر مسلما به اندازه‌ای مهیج و جالب است که بخوهیم برای تحقق آن درباره‌ی انسان‌ها چندین بار آزمایشات خود را تکرار کنیم. ژائو پدرو د ماگالهائس (Jao Pedro de Magalhaes) پژوهشگر ژنوم‌شناسی طول عمر در دانشگاه لیورپول می‌گوید:
ما می‌دانیم که محدودیت کالری روی سلامتی انسان‌ها اثرات سودمندی دارد و یافته‌های ما با اینکه هنوز نیاز به کار بیشتر دارند اما نشان می‌دهند که شاید بتوان از این کشف جدید در یافتن درمان‌هایی برای بیماری‌های مرتبط با پیری استفاده کرد.
برای شناسایی ترکیباتی که ممکن بود این تاثیرات را روی انسان‌ها هم داشته باشند، گروه پژوهشی از یک منبع اطلاعاتی شامل داده‌های به دست آمده از تاثیرات انواع مولکول‌ها روی شکل و ساختار سلول‌های انسان استفاده کرد. پژوهشگران سرانجام با استفاده از الگوریتم‌های اتصال الگوها برای پیدا کردن روابط بین ترکیبات دارویی و تاثیرات محدودیت کالری توانستند ۱۱ رابطه‌ی محتمل و بالقوه را پیدا کنند و از این میان ۵ ترکیب را روی کرم‌های نخسانه (نوعی کرم انگلی) آزمایش کردند.
یافته‌ی آنها نشان می‌داد که از میان این ۵ ماده‌ی آزمایش شده، چهار ماده با نام‌های راپامیسن (rapamycin)، تریکوستاتین آ (trichostatin A) و LY-294002 روی کرم‌ها تاثیر داشتند و باعث افزایش سلامتی و طول عمر آنها شدند. همچنین سه مورد از این ترکیب‌ها که الانتوئین هم از آن دسته است باعث افزایش طول عمر در دسته‌ای از کرم‌های جهش‌یافته شدند؛ در واقع همان تاثیری که رژیم‌های محدودکننده‌ی کالری می‌گذارند. شان کالورت (Shaun Calvert) یکی از پژوهشگران گروه در این مورد گفت:
ما اکنون نشان داده‌ایم که ترکیبات ما روی کرم‌ها تاثیر می‌گذارند، اما بررسی‌ها درباره‌ی مدل‌های پستاندارن در حال حاضر بسیار پراهمیت هستند. گام بعدی ما در پژوهش‌هایمان این است که بفهمیم الانتوئین با چه سازوکاری باعث افزایش طول عمر می‌شود. یافتن این سازوکار می‌تواند برای دستیابی به سایر روش‌های افزایش طول عمر مفید باشد. اگر همان سازوکارها روی انسان هم تاثیر داشته باشند به این معنی خواهد بود که ما توانسته‌ایم روشی برای زندگی طولانی‌تر پیدا کنیم و این کار را بدون هیچ درد و ناراحتی و همچنین بدون پذیرش ریسک‌های حاصل از رژیم‌های آزاردهنده‌ی غذایی انجام داده‌ایم. البته ممکن است که آن سازوکارها کلا روی انسان تاثیری نداشته باشند و در بسیاری از آزمایش‌های پیش از این هم دیده شده که یافته‌های به دست آمده از جانوران روی بدن انسان دوباره مورد تایید قرار نگرفته و رد شده‌اند.
استفان سیمپسون (Stephan Simpson) از دانشگاه سیدنی که در سال جاری میلادی پژوهش‌هایی در این باره انجام داده و مقاله‌ای هم در این زمینه منتشر کرده با ارجاع به کار خود در این باره می‌گوید:
در طول چند سال اخیر به این نتیجه رسیده‌ایم که رژیم‌های غذایی محدودکننده‌ی کالری باعث افزایش طول عمر در همه‌ی ارگانیزم‌ها می‌شوند. با این وجود به جز افراد بسیار متعصب و جنون‌زده هیچ‌کس نمی‌تواند برای بلند مدت یک رژیم محدودکننده‌ی ۴۰ درصدی کالری را در برنامه‌اش قرار دهد. چون این کار در ادامه باعث شکستگی استخوان، کاهش توان جنسی و میزان باروری خواهد شد.
نظرات