آیا زمین عصر یخبندان دیگری را تجربه خواهد کرد؟ (بروزرسانی شد)

این پیش‌بینی‌ها به تازگی در همایش ملی نجوم در ولز اعلام شده‌اند و زمان کافی برای تحقیق بیشتر در مورد آن‌ وجود نداشته است. با این وجود والنتینا ژارکوا، استاد دانشگاه نورتومبریا، مدعی است که این پیش‌بینی‌ها توسط مدل‌سازی کامپیوتری لکه‌های خورشیدی صورت گرفته‌اند. این کامپیوتر و روش مدل‌سازی آن در سال‌های گذشته دقت بالایی در پیش‌بینی‌ها از خود به نمایش گذاشته‌اند.

این مدل در بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۸ میلادی در زمینه‌ی نقشه سازی حرکت لکه‌های خورشیدی دقتی ۹۷ درصدی داشته است. بنابراین اگر این دقت همچنان ادامه داشته باشد باید منتظر اتفاقی ناگوار در سال ۲۰۳۰ میلادی باشیم: عصر یخبندان کوچک.

برای دستیابی به این پیش‌بینی‌ها، دانشمندان نقشه‌ی حرکت سیال خورشیدی که در چرخه‌ای ۱۱ ساله حرکت می‌کند، را ترسیم کردند که ارتباط تنگاتنگی با آب و هوای زمین دارد. در حدود سال ۲۰۲۲ که به نام چرخه‌ی ۲۵ شناخته می‌شود، جفتی از امواج به سمت نیم‌کره‌ی شمالی و جنوبی خورشید حرکت خواهند کرد. این حرکت باعث کم شدن فعالیت خورشید و در نتیجه گرم شدن آب و هوا در زمین می‌شود. ژارکوا می‌گوید:

در چرخه‌ی ۲۶، این دو موج دقیقا آینه‌ی یکدیگر خواهند بود و در زمانی یکسان به اوج خود خواهند رسید اما در دو نیم‌کره‌ی متقابل خورشید. این اثرات متقابل می‌توانند مخرب باشند و یا تا حدود زیادی حتی همدیگر را خنثی نیز بکنند. ما معتقدیم این اتفاق باعث دیده شدن نشانه‌های کمینه‌ی ماندر خواهد شد.

کمینه‌ی ماندر نام بازه‌ای ۷۰ ساله بین سال‌های ۱۶۴۵ تا ۱۷۱۵ میلادی است. در این بازه خورشید به ندرت لکه‌ی خورشیدی تولید می‌کرد و این عدم تولید باعث بوجود آمدن عصر یخبندان شده بود. بخش‌هایی از شمال اروپا و آمریکا زمستان‌های بسیار سردی را پشت سر گذاشتند. رودخانه‌ی تیمز نیز که از وسط لندن عبور می‌کند نیز به مدت هفت هفته یخ زده بود طوری که می‌شد بر روی آن قدم زد. سطح یخ به قدری قوی بود که حتی همایش‌هایی بر روی آن نیز برگزار شده بود.

لکه‌های خورشیدی مناطقی نسبتا خنک هستند که در عکس‌ها تیره‌تر از سایر نقاط خورشید دیده می‌شوند. با این که این لکه‌ها از سایر نقاط کم دماتر هستند اما دمایی معادل با ۴۲۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد دارند که این دما در اثر غلظت زیاد میدان مغناطیسی در خورشید است. میدان مذکور جریانی از مواد داغ را به این نواحی می‌فرستد و آن‌ها را تیره‌تر می‌کند.

لکه‌ها بین ۱ تا ۱۰۰ روز دوام می‌آورند، که در این مدت به همراه جریان سیال خورشیدی، دور خورشید می‌چرخند.

شدت لکه‌های خورشیدی با توجه به حرکت چرخه‌ی سیالات، زیاد و یا کم می‌شود. دو موج اصلی در حال حاضر وجود دارند که اثر یکدیگر را خنثی می‌کنند و باعث بوجود آمدن بازه‌های حداقلی و حداکثری فعالیت خورشیدی می‌شوند. ژارکوا می‌گوید:

اگر این موج‌ها در وضعیت مشخصی قرار بگیرند، می‌تواند اثر متقابل سازنده‌ای داشته باشند و فعالیت خورشیدی بالایی را نشان دهند. اگر این موج‌ها از فاز خارج شوند، کمینه‌های خورشیدی را شاهد خواهیم بود. اگر این فاز ادامه پیدا کند باعث ایجاد بازه‌های یخبندان مانند بازه‌ی ۷۰ ساله‌ی ایجاد شده در ۳۷۰ سال قبل، خواهد شد.

منجم آمریکایی فیل پلیت درباره‌ی این پیش‌بینی می‌گوید:

تغییرات در فعالیت‌های خورشیدی تاثیر بسیار کمی بر روی آب و هوای زمین دارند چرا که فعالیت‌های انسان و تولید کربن دی‌اکسید این تاثیر را تقریبا خنثی می‌کند. این تاثیر مانند گرفتن ترمز پس از برخورد به دیواری با سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت است.

پلیت می‌گوید مشکل پیش‌بینی ژارکوا این است که در قرن ۱۷ و هنگام به وقوع پیوستن کمینه‌ی ماندر، نشر دی اکسید کربنی وجود نداشت ولی در عصر حاضر بدلیل وجود این فعالیت‌ها، تاثیر کاهش فعالیت خورشیدی بر آب و هوا بسیار ناچیز خواهد بود.

گزارش‌ کار ژارکوا و همکاران او در روزهای آینده منتشر خواهد شد و در این حین پلیت مدعی است که نباید روزهای پیش‌رو را از یاد ببریم چرا که پدیده‌ی گرمایش زمین واقعیت دارد و فراری از آن نیست.