دارپا و چالش رباتیک امسال، ربات‌های هوشمند جدید در راهند

حدود دو هفته‌‌‌‌ی دیگر چالش فینال روباتیک دارپا (DRC) در کالیفرنیای ایالات متحده‌‌‌‌ی آمریکا برگزار خواهد شد. این رویداد که به صورت عمومی اتفاق می‌‌‌‌افتد و در آن 25 تیم بین المللی طی رقابتی دیدنی برای بردن جایزه‌‌‌‌ای 3.5 میلیون دلاری تلاش خواهند کرد تا بهترین روباتی را بسازند که بتواند در فجایع طبیعی به کمک انسان بشتابد. این مسابقات در حقیقت از فاجعه‌‌‌‌ی هسته‌‌‌‌ای فوکوشیما الهام گرفته شده است تا بتوان به کمک ربات‌‌‌‌ها از حضور انسان‌‌‌‌ها در محیط‌‌‌‌های خطرناک که احتمال مرگ یا صدمه وجود دارد جلوگیری کرد. البته یکی از چالش‌‌‌‌های بزرگ پیش روی ربات‌‌‌‌ها در دستیابی به چنین مناطقی در زمان‌‌‌‌های حساس گذر کردن از سازه‌‌‌‌های تخریب شده و راه‌‌‌‌های ناهموار است.

این مشکلات دارپا را بر آن داشت تا مسابقه‌‌‌‌ای را برای طراحی و توسعه‌‌‌‌ی سامانه‌‌‌‌ی رباتی که بتواند به عنوان یک کارگر و ابزار در زمان وقوع حوادث عمل نماید برگزار کند. این چالش پیش از این در دو مسابقه‌‌‌‌ی جداگانه در سال 2013 که یکی در زمینه‌‌‌‌ی شبیه سازی رباتیک با 26 تیم و پس از آن مسابقه‌‌‌‌ای با ربات‌‌‌‌های واقعی مجهز به ابزارهای کار که البته به طناب‌‌‌‌های ایمنی متصل بودند و با موانعی دشوار می‌‌‌‌شدند با حضور 16 تیم پیگیری شد.

چالشی که امسال دارپا آن را پیگیری می‌‌‌‌کند ساخت رباتی –با آزادی در انتخاب شکل و فرم ربات- البته بدون هیچ اتصال خارجی برای تامین توان یا پشتیبانی مکانیکی و با اعمال محدودیت‌‌‌‌های ارتباطی با کاربر انسانی بر گزار می‌‌‌‌شود که در آن نیمی از تیم‌‌‌‌ها از ایالات متحده، 5 تیم از ژاپن، 3 تیم از کره، دو تیم از آلمان، یک تیم از ایتالیا، یک تیم از هونگ کنگ و یک تیم هم از چین شرکت خواهند کرد. مشخص است که هدف اصلی در برگزاری این مسابقات با این جایزه‌‌‌‌ی قابل توجه هرچه سخت تر کردن شرایط برای ربات‌‌‌‌هایی است که قصد شرکت در این مسابقات را دارند –آمار توزیع شرکت کنندگان نیز البته قابل تامل است-.

در طول این رقابت دو روزه ربات‌‌‌‌ها برای انجام 8 ماموریت یک ساعت زمان خواهند داشت که یکی از آن‌‌‌‌ها از پیش معین نشده است. هر ربات می‌‌‌‌بایست به سمت منطقه‌‌‌‌ی آسیب دیده حرکت کند و راه خود را پیدا کند، درب را باز کند شیری را تنظیم کند و سوراخی را در دیوار ایجاد کند. در این مسیر ارتباط ربات مدام ضعیف تر می‌‌‌‌شود و ربات می‌‌‌‌بایست از درجه‌‌‌‌ی بالایی از خودمختاری در مواجه با مشکلات برخوردار باشد.

نکته‌‌‌‌ی مهمی که در این بین وجود دارد عدم وجود طناب‌‌‌‌های ایمنی برای ربات در این مسابقه نسبت به مسابقه‌‌‌‌ی سال 2013 است بنابراین ربات می‌‌‌‌بایست در صورت افتادن خود برخیزد و در صورت عدم موفقیت تیم می‌‌‌‌تواند ربات دیگری را به قیمت 10 دقیقه زمان به کمک بفرستد. تمامی این‌‌‌‌ها نیاز به بهبودهای چشمگیر در رابط کاربری، حسگرها، نرم افزار و سایر اجزای ربات‌‌‌‌ها دارد. به علاوه ربات‌‌‌‌های می‌‌‌‌بایست از باتری‌‌‌‌های بهبود یافته‌‌‌‌ای بهره ببرند چراکه قابلیت شارژ را نخواهند داشت.

دارپا با وجود اینکه یک سازمان نظامی است، عموم مردم را به تماشای این مسابقات دعوت کرده است تا مردم بتوانند با واقعیت دنیای ربات‌‌‌‌ها (در قیاس با ترمیناتورها و داستان‌‌‌‌های تخیلی) آشنا شوند. آیا چنین مسابقات جدی در کشور ما نیز سراغ دارید؟