آیا ذکر سابقه گیمینگ در رزومه به افزایش شانس استخدام کمک می‌کند؟

سه‌شنبه 9 دی 1404 - 21:05
مطالعه 3 دقیقه
نمای فوق واقع‌گرایانه از پشت سر فردی که رو به مانیتور مشغول بازی ویدیویی است.
با وجود مهارت‌های شناختی که گیمرها کسب می‌کنند، پژوهشی جدید نشان می‌دهد مدیران استخدام هنوز برای یک ورزشکار تیمی ارزش بیشتری قائل هستند.
تبلیغات

در دنیایی که تاروپود محیط‌های کاری با فناوری‌های دیجیتال گره خورده است، بازی‌های ویدئویی از یک سرگرمی ساده به پدیده‌ای جهانی تبدیل شده‌اند. با این‌حال، پرسشی کلیدی برای نسل جدید نیروی کار مطرح است: آیا کارفرمایان برای دانش و توانمندی‌هایی که یک گیمر در دنیای مجازی کسب می‌کند، در دنیای واقعی ارزش قائل هستند؟ به بیان ساده‌تر، درج عنوان گیمینگ در رزومه، مسیر استخدام را هموار می‌کند یا به مانعی برای پیشرفت تبدیل می‌شود؟

به‌گزارش آی‌اف‌ال‌ساینس، طبق یافته‌های پژوهشی جدید در آلمان پاسخ به این معما چندان ساده نیست. پژوهشگران با طراحی آزمایشی برای سنجش نگاه مدیران استخدام، دریافتند که اشاره به سوابق گیمری در رزومه، در مقایسه با فعالیت‌های مرسومی مانند ورزش‌های تیمی (به‌ویژه والیبال)، همچنان با چالش‌های ادراکی همراه است.

بازی ویدئویی به رشد مهارت‌های حیاتی در محیط کار کمک می‌کند

محبوبیت گیمینگ امروزه ابعادی فراتر از تصور پیدا کرده است. در ایالات متحده، ۶۱ درصد مردم دست‌کم یک ساعت در هفته بازی می‌کنند. نکته تأمل‌برانگیز اینجاست که ۲۹ درصد از این جامعه آماری را افراد بالای ۵۰ سال تشکیل می‌دهند؛ رقمی که در سال ۱۹۹۹ تنها ۹ درصد بود. این تغییر روند نشان می‌دهد که گیمینگ دیگر صرفاً به نسل جوان محدود نمی‌شود.

برخلاف دیدگاه‌های رایج، گیمینگ فعالیتی غیرفعال نیست. این سرگرمی به رشد مهارت‌های حیاتی در محیط کار،‌ نظیر انجام هم‌زمان چند کار، تصمیم‌گیری استراتژیک در لحظه، پردازش سریع داده‌ها و حل مسائل پیچیده کمک می‌کند. مطالعات علمی تأیید می‌کنند که بازی‌های ویدئویی با توانایی شناختی همبستگی مثبتی دارند؛ شاخصی که از دقیق‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های موفقیت شغلی به شمار می‌رود.

در عصر تحول دیجیتال، مهارت‌های مورد نیاز برای موفقیت نیز دگرگون شده‌اند. امروزه سواد دیجیتال، انعطاف‌پذیری ذهنی و مهارت‌های ارتباطی، بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته‌اند. در نتیجه، مدل سنتی KSAO (مخفف دانش، مهارت، توانایی و سایر ویژگی‌های فردی) که چارچوبی در مدیریت منابع انسانی برای تعریف شایستگی‌های لازم برای موفقیت در یک شغل است، به تنهایی پاسخگوی نیاز مشاغل مدرن نیست.

با وجود اینکه منطق حکم می‌کند مهارت در بازی ویدئویی امتیاز مثبت تلقی شود، واقعیت‌های بازار کار پیچیدگی‌های خاص خود را دارد.

نبرد در رزومه: وقتی لیگ افسانه‌ها به مصاف والیبال می‌رود

پژوهشگران برای درک بهتر موضوع، مطالعه‌ای را روی ۱۶۲ شرکت‌کننده با میانگین سنی ۳۲ سال انجام دادند. شرکت‌کنندگان در نقش مدیران استخدام، مسئول ارزیابی رزومه‌های متقاضیان برای پست «مشاور خدمات مشتریان» شدند. در تمام این رزومه‌ها، ورزش دویدن به عنوان یک فعالیت عادی ذکر شده بود، اما تفاوت اصلی در متغیر دوم بود: والیبال در مقابل بازی ویدئویی.

مقایسه در دو سطح انجام شد:

  • ۱. سطح متوسط: درج صرف عنوان فعالیت.
  • ۲. سطح حرفه‌ای: درج عناوینی مثل کاپیتان تیم در لیگ ملی والیبال یا بازیکن رقابتی در لیگ حرفه‌ای بازی لیگ آف لجندز (League of Legends).

یافته‌های مطالعه نشان داد که رزومه‌های حاوی اطلاعات بازی ویدئویی، حتی در سطح حرفه‌ای، امتیاز کمتری در شاخص‌های قابلیت استخدام و کیفیت رزومه نسبت به رزومه‌های حاوی والیبال دریافت کردند.

متقاضیان درج‌کننده اطلاعات بازی ویدئویی در رزومه با نگاهی منفی قضاوت می‌شوند

نویسندگان مطالعه در توضیح نتایج می‌گویند: «مطالعه‌ی ما فاش می‌کند که متقاضیان درج‌کننده‌ی اطلاعات بازی ویدئویی در رزومه، در مقایسه با افرادی که ورزش‌های تیمی مانند والیبال را انتخاب کرده‌اند، از نظر شانس استخدام با نگاهی منفی‌تر قضاوت می‌شوند.»

ورزش‌های تیمی همچنان در ذهن کارفرمایان با مفاهیمی مثل نظم، رهبری و روحیه تیمی گره خورده‌اند، در حالی که مزایای شناختی و اجتماعی بازی ویدئویی هنوز به‌درستی در بسترهای حرفه‌ای شناخته نشده است. پژوهشگران معتقدند نتایج نشان‌دهنده‌ی شکافی عمیق میان واقعیت‌های دنیای دیجیتال و ادراکات مرسوم در فرآیند استخدام است.

با وجود شفافیت نتایج، پژوهش با محدودیت‌هایی نیز همراه بود. ارزیابی تنها روی یک رزومه فرضی (با جنسیت مرد) برای یک موقعیت شغلی خاص انجام شد که لزوماً بر مهارت‌های فنی کامپیوتری تمرکز نداشت. در مشاغلی مثل خدمات مشتریان، وزن‌دادن به مهارت‌های بین‌فردی برآمده از ورزش‌های تیمی طبیعی به نظر می‌رسد و شاید در موقعیت‌های شغلی فنی‌تر، نتایج متفاوتی حاصل شود.

مطالعه در مجله‌ی علمی Journal of Personnel Psychology منتشر شده است.

تبلیغات
تبلیغات

نظرات