تغییر سلیقه مشتریان در چین بر خودروسازان اروپایی تأثیر منفی خواهد داشت

 چین بزرگ‌ترین بازار خودروی جهان به شمار می‌رود و از ابتدای هزاره‌ی جدید، خودروسازان غربی را به خود جلب کرده است. از آن زمان، پاسخ ابتدایی به این سؤال که «چه زمانی خودروهای خود را برای پاسخگویی به خواسته‌های مشتریان در چین تغییر می‌دهید؟» این بود که مشتریان چینی با توجه به ارزش‌ برند خودرو می‌خرند و انتظار ندارند این محصولات متناسب با سلیقه‌ی آن‌ها تغییر کنند. 

به گزارش اتوکار، در ابتدا برخی شواهد از تغییر سلیقه‌ی مشتریان چینی به شکل محدود توسط برندهای خودروساز لوکس در نمایشگاه‌های چینی آشکار شد و گفته می‌شد پس از آن، خودروها با مبالغ هنگفتی به خریدارانی فروخته شد که به دنبال برتری و انحصار تجاری برند بودند. چنین موضوع مهمی به‌طور حتم تغییر می‌یابد تا شیوه تفکر گسترده‌تری را تحت تأثیر قرار بدهد. عشق چینی‌ها به رانندگی ایده‌‌آل در خودروی سواری مجلل و شاسی‌بلند، چیز دیگری بود که این صنعت را مجبور به تسلیم شدن کرد.

بارزترین نمونه‌ی آن فولکس‌واگن فیتون (Phaeton) است که تولید آن فقط به لطف فروش در بازار چین توانست تا پنج نسل ادامه پیدا کند. گفته می‌شود  مدل جدید مرسدس بنز کلاس S به مذاق طیف گسترده‌ای از مشتریان چینی خوش آمده و ممکن است برخی استدلال کنند که DS 9 کاملاً برای فروش در بازار چین تولید شده بود. در شرایط کنونی اصالت برند مورد توجه مشتریان خودرو در چین است؛ همان چیزی که خودروسازان در ابتدا استدلال می‌کردند چینی‌ها بیشتر به آن علاقه دارند. 

 تغییر سلیقه مشتریان منطبق بر حرکت با روندهای روز است؛ اما سرعت انجام این کار باید با دقت مورد قضاوت قرار بگیرد؛ زیرا تغییر سریع باعث از دست دادن پیشنهاد فروش منحصربه‌فردی (USP) می‌شود که در درجه اول علاقه مشتریان را به خود جلب می‌کند. همان‌طور که با کاهش اخیر فروش سیتروئن، DS و پژو در چین رخ داده است، بازار این کشور سریع حرکت می‌کند. ظرفیت زیرمجموعه‌های سه‌‌گانه استلانتیس در چین سالانه قادر به ساخت یک میلیون خودرو است؛ اما همگی آن‌ها فقط ۱۰۰ هزار دستگاه فروش دارند. این شرکت‌ها در تلاش برای افزایش حجم تولید از طریق ادغام، به‌شدت متحمل زیان شدند.

چین توانایی تولید حدود ۴۰ میلیون دستگاه خودرو  در سال دارد؛ اما بازار آن فقط ۲۵ میلیون دستگاه در سال برآورد می‌شود و بیشتر این مازاد متعلق به برندهای چینی است. بنابراین درحالی‌که کارخانه‌ها با تمام ظرفیت کار نمی‌کنند، حدود یک میلیون دستگاه خودرو به بازارهای حاشیه‌ای مانند بنگلادش، مصر و عربستان سعودی صادر می‌شود؛ اما به مرور زمان و همان‌طور که قبلاً توسط بی‌وای‌دی، نیو و SAIC نشان داده شده است، خودروسازان چینی جاه‌طلبی‌های مهم بیشتری خواهند داشت.

درحالی‌که برندهای چینی با استفاده از برتری خود در زمینه‌ی تولید خودروی الکتریکی و سایر فناوری‌ها، به جای اهمیت دادن به ارزش ویژه برند به جلو حرکت می‌کنند، آیا ممکن است سلیقه‌ی مشتریان و روند شکل‌گیری آن در حال تغییر باشد؟