برنامه ریزی گسترده نیسان-رنو برای کاهش هزینه ها
شرکت نیسان و شریک فرانسوی آن رنو، پیش از آغاز مشارکت خود برنامهریزی کرده بودند که با این شراکت، تا سال ۲۰۱۸ در هزینههای خود تا ۲۸ درصد معادل معادل ۵.۵ میلیارد یورو (۶.۱۱ میلیارد دلار) صرفهجویی خواهند داشت. اما یکی از اعضای هیئت رئیسهی نیسان-رنو اظهار کرده که این کاهش هزینهها با اضافه شدن شرکت میتسوبیشی در این مشارکت میتواند بیشتر شود.
آرناد دیبوف معاون ارشد بخش مشترک رنو-نیسان گفته است که این دو شرکت موفق شدهاند که در همکاری با یکدیگر در سال ۲۰۱۵, ۴.۳ میلیارد یورو هزینهها را کاهش دهند؛ این عدد طبق جدول زمانی برای حصول در سال ۲۰۱۶ برنامهریزی شده بود. همچنین او اضافه کرد که نیسان-رنو که دارای یک کارخانه متعلق به نیسان در انگلستان و مجموعهای از کارخانجات متعلق به رنو در اروپای مرکزی است، در تلاش است تا اثر خروج انگلستان از اتحادیه اروپا را بر روی این کارخانجات تخمین زند و راهحل مناسب را برای مدیریت این مجموعهها اتخاذ کند.
دیبوف در ادامه اذعان کرد که رای گیری صورت گرفته درباره خروج انگلستان از اتحادیه اروپا قطعا اثراتی رو شرکت نیسان خواهد داشت؛ این شرکت هنوز برنامهای برای نحوهی ادامهی فعالیتهای خود دربارهی شرایط بوجود آمده ندارد.
کارلوس گوسن مدیر ارشد اجرایی گروه نیسان-رنو، شرایطی را بوجود آورده تا با به اشتراک گذاری امور در بخش مهندسی، خرید، تولید و فعالیتهای اداری، یک هم افزایی در تولید و کاهش در هزینههای این مجموعه ایجاد شود. در واقع برنامهای مدون پشت افزایش سوددهی هر دو شرکت خودروساز وجود دارد. به نظر مدیران نیسانن-رنو، کلید پیشرفت در توسعه مشارکت بیشتر با سایر خودروسازها است. در این خصوص میتوان از مشارکت دایملر آلمان و AvtoVAZ، بزرگترین خودروساز روسیه، نام برد. هدف کنونی نیسان-رنو اضافه کردن میتسوبیشی به این شراکت تا انتهای سال جاری است که در عین حال با پیشنهاد نیسان برای خرید ۳۴ درصد از سهام میتسوبیشی در ازای ۲.۲۸ میلیارد دلار همراه است.
آرناد دیبوف در این خصوص گفت:
افزودن میتسوبیشی به شراکت باعث کاهش هرچه بیشتر هزینهها میشود که حاصل آن فراتر از هدفی است که برای شرکت نیسان-رنو در نظر گرفته شده است؛ طبق برنامهی مشترک بین نیسان و رنو، باید کاهش هزینهای معادل ۵.۵ میلیارد یورو تا سال ۲۰۱۸ حاصل شود. در حال حاضر نیسان در تلاش برای جلب نظر میتسوبیشی و ایجاد این توافق است. مهمترین هدف این کار پیدا کردن راهی برای ایجاد همکاری بین شرکتهای نیسان و میتسوبیشی است و ما پس از این به دنبال همکاری با دیگر شرکتهای جهان خواهیم بود.
دیبوف همچنین گفت که از ۴.۳ میلیارد یورو که از همکاری بین نیسان و رنو در سال گذشته حاصل شده بود، ۲.۵ میلیارد یورو سهم نیسان بود و رنو نیز در این امر سهم ۱.۸ میلیارد یورویی را داشت. خرید مشترک بزرگترین بخش این صرفه جویی را با ۳۳ درصد از کل صرفه جویی تشکیل میدهد. همکاری در مهندسی مشترک حدود ۲۶ درصد و تولید برای یکدیگر ۱۷ درصد از کاهش هزینهها را تشکیل میدهد. مهندسی و ساخت، در پروسهی معرفی پلتفرم جدید که متشکل از بخشهای مختلف بود تجربهی با ارزشی برای هر دو شرکت به ارمغان آورده است. این پلتفرم که خانوادهی واحد مشترک نامیده میشود، به طور فزایندهایی از خودروهای جدید هر دو شرکت خودروسازی پشتیبانی میکند. دیبوف در این خصوص افزود:
ما با مهندسی مشترک، از توسعههای موازی در دو شرکت جلوگیری میکنیم؛ تکنولوژی خودروهای خودران از بخشهایی است که هر دو شرکت در آن سرمایهگذاری کردند و بر آن شدند که تا سال ۲۰۲۰ حداقل ۱۰ مدل خودرو با تکنولوژی خودران معرفی کنند.
همچنین نیسان-رنو در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۷۰ درصد خودروهای را روی پلتفرم خانوادهی واحد مشترک تولید کند. برای مثال پلتفرمهای C و D نیسان که خودروهایی مانند قشقایی و روگ بر اساس آن به تولید رسیدهاند، برای تولید خودروهایی تحت برند رنو با این شرکت به اشتراک گذاشته میشوند. سال گذشته نیسان-رنو پلت فرم سری A را برای خودروهای کوچک معرفی کردند؛ پلتفرمی که رنو پیش از این با همکاری شرکت داتسون تولید کرده است.
طبق اعلام دیبوف برخی از خودروهای نیسان و رنو از ۶۵ درصد قطعات مشترک استفاده میکنند البته سیاست بر یکسان سازی قطعاتی است که دیده نمیشوند تا هر برند هویت خود را حفظ کند. هدف ۵.۵ میلیارد یورویی برای سال ۲۰۱۸ شامل بومی سازی ۸۰ درصدی تولید محصولات نیز میشود.
البته خروج انگلستان از احادیه اروپا ممکن است تغییراتی در اهداف نیسان رنو ایجاد کند. البته نیسان-رنو تمام تلاش خود را خواهد کرد تا در این خصوص و تغییر مکان کارخانههای خود تصمیم عجولانه و احساسی نگیرد. دیبوف در این خصوص گفت:
اگر مجبور به تغییر مکان کارخانههای تولیدی خود شویم، قطعا چالش بزرگی در پیش خواهیم داشت.
دیبوف همچنین اشاره کرد که برنامهی تولید هر مدل خودرو در یک کارخانه از جمله کارخانهی ساندرلند در انگلستان، از نوع بلند مدت است که برای بازه ۶ تا ۷ سال برنامهریزی شده است.
نظرات