توربوشارژر‌ها ممکن است با بوستر‌های برقی جایگزین شوند

زمان نسبتا زیادی باقی مانده است تا خودرو‌های برقی، پرفورمنس، کاربردی‌بودن و قیمت مناسب را باهم ارائه کنند. برای همین، پیشرانه‌‌های احتراق داخلی که در خودرو‌های هیبریدی نیز استفاده می‌شوند، همچنان گزینه‌ای قابل‌اعتماد هستند. هرچند استاندارد‌های جدید آلایندگی و مصرف سوخت، خودروسازان را به‌استفاده از انواع بوستر‌ها ازجمله توربوشارژر‌ها و سوپرشارژر‌ها سوق داده است. همچنین، نمونه‌های آزمایشی بوستر‌های برقی نیز سال‌ها پیش معرفی شده است و درمقایسه با توربوشارژر‌های سنتی، روی پیشرانه‌‌های بزرگ دیزلی عملکرد چشمگیری از خود نشان دادند.

دشمن اصلی یک سامانه‌‌ی قدرتمند برقی، حرارت زیادی است که تولید می‌شود؛ سامانه‌‌ی کنترلی بوستر‌های برقی نیز از این قاعده مستثنا نیست. چون موتور‌‌ الکتریکی این سامانه‌ها، گشتاور بالایی تولید می‌کند، کنترلِر‌ها به‌سرعت گرم می‌شوند و زمان کارکرد بلاوقفه‌ی موتور را محدود‌تر می‌کنند. شرکت اِرسیتِک، طراحی الکترونیک قدرت بوستر‌های برقی را مورد بازبینی قرار داده است؛ به‌طوری‌که گرمای تولید‌شده‌ را بدون کم‌شدن گشتاور موتور، کاهش داده است. سوپرشارژر‌ برقی اِریستِک به‌صورت دائم و بدون‌وقفه می‌تواند نیروی پیشرانه خودرو را افزایش دهد.

طراحی الکترونیکی سامانه‌ی اِریستِک به‌گونه‌ای است که سرعت موتور و گشتاور تولید‌شده‌اش جداگانه کنترل می‌شود. این فناوری جدید باعث شده تا  گرمایی که کنترلر تولید می‌کند، به‌مراتب کمتر است. درنتیجه، موتور الکتریکی سامانه نه‌تنها مدت طولانی‌تر، بلکه با سرعت بیشتری نیز می‌تواند کار کند. درحالت عادی، بوستر‌های برقی برای کار با دور موتور ۷۰ هزار دور‌بر‌دقیقه طراحی می‌شوند؛ این سرعت نیز مربوط به زمانی می‌شود که گرمای سامانه‌ی کنترلی محدودیت ایجاد نکند. طراحی اِریستِک باعث حذف این محدودیت شده و بوستر برقی ۴۸ ولت آن‌ها تا ۱۲۰ هزار دور‌بر‌دقیقه تست شده است.

علاوه‌بر بوستر برقی، از سامانه‌های کنترلی می‌توان در پمپ‌های هوا نیز استفاده کرد؛ مشابه نمونه‌هایی که در کمپرسور‌ بسته‌های پیل‌ سوختی استفاده می‌شود. از طرفی، بوستر‌ها می‌توانند همراه کاتالیزور‌های برقی بکار گرفته شوند که درنتیجه‌ی آن، به‌طرز چشمگیری گاز‌های آلاینده مهار می‌شوند؛ حتی این سامانه می‌تواند قبل از استارت خودرو شروع‌به‌کار کند.