اسپیس ایکس نسخه آزمایشی تمام‌اندازه SN6 استارشیپ را به پرواز درآورد
کمتر از یک ماه پیش، اسپیسایکس نسخه‌ای آزمایشی و تمام‌اندازه از فضاپیمای استارشیپ را از تگزاس جنوبی تا ارتفاع ۱۵۰ متر به پرواز درآورد و سپس آن را به‌طور کنترل‌شده روی زمین فرود آورد. این شرکت دیروز پنجشنبه پرواز زیرمداری استارشیپ را دوباره با جدیدترین نسخه‌ی این فضاپیما به‌نام SN6 تکرار کرد. نسخه‌ی آزمایشی استارشیپ اندکی پس از ظهر به وقت محلی درحالی‌که دمای هوا به بیش از ۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد رسیده بود، با متان مایع و اکسیژن مایع پر و سپس تک‌موتور رپتور آن روشن شد، استارشیپ را با زاویه‌ای ملایم به آسمان برد و توانست پیش از نزول فضاپیما به جایگاه پرتاب، آن را تا چند ده متر به پرواز درآورد.
این پروازهای آزمایشی ازآنجا که دربردارنده‌ی آزمایش سامانه‌های پیچیده‌ی لوله‌کشی برای مخازن سوخت استارشیپ و موتور راکت و همچنین سامانه‌ی جهت‌دهی رانش موتور رپتور در پرواز هستند، موفقیت‌های فنی چشمگیر اسپیسایکس را نشان می‌دهند. اکنون که اسپیسایکس دو پرواز نسبتا کوتاه زیرمداری انجام داده است، مهندسان شرکت کنترل ابتدایی فضاپیما را به نمایش گذاشته‌اند و ممکن است در آزمون‌های بعدی، استارشیپ را تا ارتفاع بیشتر به پرواز درآوردند. به‌گفته‌ی ایلان ماسک، احتمال دارد اسپیسایکس پیش از اقدام به پرواز آزمایشی ۲۰ کیلومتری، چندین پرواز زیرمداری کوتاه انجام دهد.
پروازهای آزمایشی استارشیپ پس از گذشت دوره‌ای فشرده از تلاش سنگین برای ساخت فضاپیمای نسل بعدی اسپیسایکس انجام می‌شوند. اسپیسایکس نسخه‌های اولیه‌ی استارشیپ را تنها چند کیلومتر دورتر از سکوهای پرتاب خود در ساحل بوکا چیکا در تگزاس جنوبی می‌سازد و ظاهرا پس از افزایش حجم فعالیت‌ها در تاسیسات خود در این محل در بیش از ۶ ماه گذشته، فلسفه‌ی طراحی تکرارشونده‌ای را دنبال کرده و به‌لطف آن مسیرش را یافته است.
اسپیسایکس ابتدا استارهاپر، نسخه‌ی آزمایشی کوچک‌تر استارشیپ را در جولای‌ی ۲۰۱۹ تا ارتفاع تقریبا ۲۰ متر به پرواز درآورد. در آن آزمایش، موتور رپتور برای نخستین‌بار پروازی آزاد انجام داد و سپس در آگوست همان سال، این نسخه‌ی کوچک‌قامت تا ارتفاع نزدیک به ۱۵۰ متر در آسمان صعود کرد و با موفقیت روی زمین فرود آمد.
در آن زمان، انتظار می‌رفت اسپیسایکس به‌سرعت ساخت و پرواز نسخه‌های آزمایشی تمام‌اندازه‌ی استارشیپ را آغاز کند؛ اما پس از تعجیل برای ساخت نخستین نسخه‌ی این‌چنینی در سپتامبر ۲۰۱۹، ایلان ماسک تصمیم گرفت که لازم است اول فرایند تولید فضاپیماها را بهینه کند. او در ماه فوریه در گفت‌وگو با وب‌سایت آرس‌تکنیکا گفت درصدد راه‌اندازی خط تولید استارشیپ بود؛ زیرا می‌خواست تعداد زیادی از آن‌ها را برای استقرار در مریخ بسازد و از این‌رو بر ساخت کارخانه‌ای در تگزاس جنوبی تمرکز کرد. او تولید یک محصول را دست‌کم هزار درصد سخت‌تر از ساخت یک چیز دانست.
سپس بهار امسال، اسپیسایکس تولید مجموعه‌ای از مخازن را آغاز کرد که اغلب آن‌ها درجریان آزمایش‌های فشار و پیش از اتصال موتور منفجر شدند. در این آزمون‌ها که مراحلی برای یادگیری بودند، مهندسان فرایندی بهینه را برای ساخت مخازن نازک اما بادوام تحت فشار ابداع کردند. درنهایت شرکت در اوایل جولای نسخه‌ی SN5 و سپس دیروز نسخه‌ی SN6 را به پرواز درآورد.
اکنون که اسپیسایکس کارخانه‌ی خود را در تگزاس جنوبی دایر کرده است و ماسک و تیم مهندسی‌اش نیز ظاهرا از پس پرواز استارشیپ برآمده‌اند، گام بعدی چه خواهد بود؟ نسخه‌های SN5 و SN6 احتمالا دیگر دوباره پرواز نخواهند کرد. شرکت مخزن سوخت تحت فشاری از آلیاژ فولاد جدیدی طراحی و ساخته و ممکن است آن را آزمایش کند.
سپس احتمالا نوبت به رفتن به سراغ نسخه‌ای تمام‌اندازه از استارشیپ با دماغه‌ی مخروطی بزرگ و بال‌ها به‌نام SN8 خواهد بود که ممکن است درنهایت تا ارتفاع ۲۰ کیلومتری در آسمان به پرواز درآید. سرانجام به‌گزارش وب‌سایت ناسا اسپیس‌فلایت، نسخه‌ی SN9 مراحل اولیه‌ی ساخت را می‌گذارند و بخش‌هایی از SN10 نیز به کارخانه‌ی تگزاس جنوبی رسیده است. هر نسخه‌ی آزمایشی درس‌های آموخته از نسخه‌های قبلی را ترکیب خواهد کرد. درنتیجه، هرچند استارشیپ دیروز گامی کوچک برداشت، نویدبخش برداشتن گام‌هایی بزرگ در آینده‌ی نزدیک بود.
نظرات