اولین دوره از رالی داکار، سال ۱۹۷۹ برگزار شد. این رقابت سنگین و بسیار سخت که به مسیرهای خارج جاده و عموما بیابانی اختصاص دارد، همواره با حوادث گوناگون همراه بوده است. رالی داکار از گذشته با رقابت خودروها، موتورسیکلت‌‌ها و کامیون‌ها در کلاس‌های جداگانه انجام می‌شد؛ اما از سال ۲۰۰۹ موتورسیکلت‌های چهارچرخ (Quad) و از سال ۲۰۱۷ خودروهای آف‌رود ۲نفره (UTV) نیز به مجموعه اضافه شدند. از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۸، مسیر مسابقه معمولا از پاریس پایتخت فرانسه تا شهر ساحلی داکار در کشور افریقایی سنگال ادامه داشت اما به‌مرور، کشورهای امریکای لاتین مثل آرژانتین و شیلی هم میزبان رقابت‌های رالی داکار شدند.
تا امروز، ۴۲ مسابقه‌ی سالانه از رالی داکار برگزار شده است. در مجموع این رقابت‌ها، ۲۶ نفر از شرکت‌کنندگان حین مسابقه جان خود را از دست داده‌اند. طبیعتا موتورسواران بیشترین تعداد تلفات جانی مربوط به رالی داکار را دارند؛ اما ۵ سرنشین خودرو و ۳ کامیون‌سوار هم در فهرست کشته‌شدگان دیده می‌شوند. علاوه‌بر این ۲۶ مورد، ۴۵ نفر از تماشاچیان، خبرنگاران یا عوامل برگزارکننده‌ی این رقابت نیز طی حوادث مختلف حین رالی کار کشته شده‌اند. حتی تیری سابین (Thierry Sabine)، بنیان‌گذار رالی داکار نیز در مسابقه‌ی سال ۱۹۸۶ براثر سقوط هلیکوپتر جان باخت.
روز گذشته، هنگام برگزاری مرحله‌ی هفتم رالی داکار به میزبانی عربستان، پیکر بی‌جان موتورسوار پرتقالی در مسیر مسابقه پیدا شد. علت مرگ پائولو گونسالوز (Paulo Goncalves)، واژگونی موتورسیکلت بوده است؛ اما شاهد عینی یا تصویر ویدئویی از حادثه وجود ندارد. او با ۴۰ سال سن، سابقه ۱۳ دوره حضور در رالی داکار داشت و سال ۲۰۱۵ به نائب قهرمانی رسیده بود.
نظرات