فیلم هالیوودی تسخیر هانا گریس با دوربین بدون آینه سونی a7S II فیلمبرداری شده است

ساخت یک فیلم در ژانر ترسناک (Horror) فقط با یک دوربین، آن هم با تجهیزاتی عجیب‌و‌غریب، باور نکردنی به‌نظر می‌رسد. اما سازندگان فیلم «تسخیر هانا گریس» (The Possession Of Hannah Grace) به قدر کافی شجاعت داشتند که فقط با استفاده از چند دوربین Sony a7S II به فیلم‌برداری بپردازند. جالب است بدانید، این‌کار برای اولین‌بار در هالیوود انجام می‌گیرد. حالا سؤال این است که آیا این فیلم از استاندارهای کافی برخوردار است و استفاده از این دوربین چه تأثیری در کیفیت ساخت این فیلم داشته؟

اگر چندان به تماشای فیلم‌های ترسناک علاقمند نیستید، باید گفت که موضوع اصلی این مقاله یعنی فیلم «تسخیر هانا گریس» اصلا برای شما مناسب نیست! اما نکته‌ی جالب داستان این است که این فیلم از ابتدا تا انتها با چند دوربین Sony a7S II و با استفاده از لنزهای کارآمد و اکسسوری‌های زیادی فیلم‌برداری شده است. این امر می‌تواند آینده‌ی جدیدی را برای فیلم‌سازان رقم بزند و موجب پیشرفت در تولید محصولات جدید شود.

Sony a7S II دوربین بسیار قدرتمدی است و با اینکه دوربین کوچکی است، از حسگر (حسگر) 4k فول‌فریم برخوردار است و به عکاسان Slog 2 و Slog 3 را ارایه می‌کند و به‌گونه‌ای باورنکردنی‌ در عکاسی با نور کم خودنمایی می‌کند. نکته‌ی جالب این است که دوربین Sony a7S II در مقایسه با بسیاری از دوربین‌های دیجیتالی که برای سینما تخصص یافته‌اند، بسیار ارزان‌تر است. عوامل فیلم‌برداری «تسخیر هانا گریس» هم با استفاده از لنزهای آنامورفیک Vantage Hawk 65 موفق شدند تا بودجه‌ی کمتر، تصاویر شگفت‌انگیزی تهیه کنند. در این ویدئو می‌توانید تریلر این فیلم را ببینید. البته همان‌طور که اشاره شد، این ویدئو حاوی صحنه‌های بسیار ترسناک است و دیدن آن به همه توصیه نمی‌شود.

اگرچه گفته‌ می‌شود این فیلم هالیوودی با بودجه‌ی کمتری تولید شده است، اما فراموش نکنید که به‌هرحال این یک فیلم هالیوودی است. اگرچه درنهایت، تجهیزات فیلم‌برداری این دوربین هم طوری به‌نظر نمی‌رسند که بودجه‌ی کم پاسخگوی آن‌ها باشد. زیرا لنزهای آنارمورفیک Hawk 65 با جثه‌ای غول‌پیکر و نیز انواع مانیتورها، فرستنده‌های بی‌سیم و کنترل‌کننده‌های بی‌سیم لنز، ظاهری خاص و عجیب به آن می‌دهند.

به‌گفته‌ی تهیه‌کنندگان این فیلم هالیوودی، نتیجه‌ی نهایی بدست آمده از فیلم‌برداری، مدیون یک نکته‌ی کلیدی‌‌ است و آن، تلفیق لنزهای آنامورفیک Hawk 65 و دوربین Sony a7S II است. درواقع استفاده از این لنزها به فیلم چهره‌ای سینمایی بخشیدند.

آقای Lennert Hillege، فیلم‌بردار «تسخیر هانا گریس» می‌گوید:

گستره‌ی دینامیکی، دقت رنگ، پردازش رنگ پوست، مشکی عمیق، هایلایت‌های طبیعی و قابلیت ضبط و نمایش سونی لاگ از جمله جنبه‌های مهمی هستند که در نظر گرفته شده‌اند.

از نقاط ضعف دوربین‌ a7S II سونی، عدم ضبط ویدیوهای ۱۰ بیت (bit) است و این دوربین فقط ویدیوهای ۸ بیت ضبط می‌کند. اما آقای Hillege اینگونه افزود:

اگر به اصولی که برای میزان نوردهی و رنگ تعیین کرده‌اید پایبند باشید، می‌توانید عکس‌های به‌یاد ماندنی و بسیار زیبایی با این دوربین بگیرید.

از آنجایی‌که این دوربین گران‌قیمت نیست، گروه فیلم‌برداری، دیگر مجبور به تعویض لنزها نبودند؛ بلکه برای هر لنز از یک دوربین استفاده کردند. به کمک ونتج (Vantage) لنزهای PL Hawk 65 روی مانت‌های دوربین a7S II سوار شدند. زمان فیلم‌برداری، فاصله‌های کانونی تعیین شده بودند: ۴۰ میلی‌متر، ۶۰ میلی‌متر و ۹۵ میلی‌متر با ضریب فشرگی ۱.۳ برابر، که نهایتا تصویر عریض ۲.۴۰:۱ را با حسگر ۱۶:۹ ایجاد می‌کنند.

با همکاری سونی و ونتج (Vantage)، حالا اعضای تیم، تجهیزات فیلم‌برداری سبک و نسبتا کوچکی را در اختیار داشتند که عملکرد بسیار خوبی در نور کم داشته که برای فضای تاریک و مبهمِ فیلمی ترسناک مانند «تسخیر هانا گریس» بسیار مناسب است.

معمولا از دوربین‌هایی مثل Arri Alexa LF برای فیلم‌های هالیوودیِ فول‌فریم استفاده می‌شود. اما همان‌طور که اشاره شد، این فیلم با بودجه‌ی کمی ساخته شده است که علاوه بر هزینه، زمان کمتری هم برای آن صرف شده است. بنابراین دوربین a7S II انتخاب مناسبی به‌نظر می‌رسد. به‌ویژه که این دوربین امتیاز دیگری هم برای گروه ‌فیلم‌برداری داشته است و آن استفاده‌ی یک دوربین برای هر لنز است که باعث صرفه‌جویی در زمان می‌شود.

البته که کیفیت تصاویر تهیه شده با دوربین الکسا (Alexa) بالاتر است اما آقای Hillege اظهار داشت که این موضوع مدنظر وی نبوده است:

اگر با کارگردانی کار کنید که می‌خواهد تصاویر آنامورفیک بگیرد، از طرفی تهیه کننده هم واقعاً بخواهد تحولی در نحوه‌ی فیلم‌برداری یک سینه‌فیلم ایجاد کند، کمال‌گرایی چندان بکار نمی‌آید. هدف باید روی نحوه‌ی بازگویی داستان متمرکز باشد. همواره موارد زیادی هستند که باید در بهترین حالت خود باشند تا خیال شما از بابت کیفیت محصول نهایی راحت باشد. همیشه فکر کردن و تحقیق درباره‌ی راهکارها و ایده‌های جدید برای تولید یک محصول و سپس پیاده‌سازی آن‌ها در فیلمنامه، امری هیجان‌انگیز است.

آیا فیلم «۲۸ روز بعد» (28 Days Later) ساخته‌ی Dannie Boyle محصول ۲۰۰۲ را به‌خاطر دارید؟

Anthony Dod Mantle، مدیر تصویربرداری این فیلم، از دوربین کنون XL-1S برای فیلم‌برداری استفاده کرده است. این دوربین درواقع یک miniDV  است که با کیفیت SD فیلم می‌گیرد. حالا آیا می‌توان گفت که «۲۸ روز بعد» فیلم خوبی نیست چون برای ضبط آن از این دوربین استفاده شده است؟ نه، این فیلمی فوق‌العاده است چراکه معیار قضاوت یک فیلم‌، داستان آن است نه دوربینی که از آن برای ساخت فیلم استفاده می‌شود.

دوربین‌های گران‌قیمت امروزی در مقایسه با مدل‌های قدیمی از کیفیت‌ بالایی برخوردار هستند. اینگونه به‌نظر می‌رسد که در دنیای فیلم‌سازی مدل دوربین‌هایی که استفاده می‌شوند چندان اهمیتی ندارد و گویا این موضوع اولویت فیلم‌سازان نیست. آقای Hillege مدیر تصویربرداری فیلم «تسخیر هانا گریس» در این‌باره می‌گوید:

اصولا ۷۰ درصد تصویر در فوکوس نخواهد بود. یعنی احتمالا بیننده به ۳۰ درصد تصویر که در فوکوس است، نگاه می‌کند. اما تصویر پس‌زمینه هم از شکوه بالایی برخوردار است که آن‌را مدیون لنزهای Hawk است. این لنزها برای ثبت چنین تصاویری تخصص یافته‌اند.

می‌توان با اطمینان گفت که این فیلم با حضور لنزهای آنامورفیک چنین چهره‌ی سینمایی‌ای به‌خود گرفته‌است. امروزه، دوربین‌ها چنان پیشرفته‌ شده‌اند که دیگر خیال فیلم‌سازان از بابت دوربین‌ها راحت است و تمرکز  آن‌ها دیگر به دوربین‌ها معطوف نیست. امروزه، آنچه مدنظر فیلم‌سازان است سبک‌وسیاق و نمای تصویر است که سینه‌لنزها برای برآورده‌سازی چنین معیارهایی تخصص یافته‌اند.

نظر شما درباره‌ی استفاده از این دوربین‌ها به‌جای دوربین‌های حرفه‌ایِ مخصوص سینما چیست؟ آیا این‌کار باعث تضعیف صنعت سینما می‌شود یا واقعا آینده‌ی جدیدی را برای سینما رقم خواهد زد؟ لطفا نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.