نوجوانان تایلندی محبوس در غار، پس از نجات چگونه درمان شدند

سه‌شنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۸ - ۱۵:۰۰
مطالعه 6 دقیقه
پزشکان در گزارشی تازه، جزئیاتی از مراقبت‌های پزشکی ۱۲ نوجوان تایلندی و مربیشان که به مدت ۱۸ روز در غار محبوس بودند را فاش کردند.
تبلیغات

تابستان ۲۰۱۸ بود که ۱۲ نوجوان فوتبالیست و مربی‌ آن‌ها پس از روزها محبوس بودن در غاری به نام «تام لوآنگ» در استان چیانگ‌رای تایلند توسط تیم نجات بزرگی متشکل از غواصان و امدادگران بین‌المللی نجات پیدا کردند. این نوجوانان که پسرانی بین ۱۱ تا ۱۶ ساله‌ بودند، به همراه مربی فوتبال خود، در سیلاب‌های غار به‌دام افتاده‌ بودند. اما با وجود آن، توانسته بودند با نوشیدن آب استالکتیت‌ها زنده بمانند.

بلافاصله پس از پیدا شدن این نوجوانان و مربیشان، عملیات نجات گسترده‌ای موسوم به «عملیات نجات غار تام لوآنگ (Tham Luang Cave Rescue)» شروع شد که پوشش گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های دنیا داشت. درنهایت، تمامی اعضای این تیم فوتبال پس از ۱۸ روز از غار نجات پیدا کردند. در این عملیات نجات بیش از ۱۰ هزار نفر شرکت داشتند، از جمله بیش از ۱۰۰ غواص، صدها امدادگر، نمایندگانی از حدود ۱۰۰ سازمان دولتی، ۹۰۰ افسر پلیس و ۲ هزار سرباز.

همین‌طور این عملیات نجات نیازمند ۱۰ هلیکوپتر و ۷ آمبولانس پلیس، بیش از ۷۰۰ سیلندر غواصی و پمپاژ بیش از یک میلیارد لیتر آب از درون غار بود. علاوه‌بر این، در این عملیات یک افسر سابق نیروی دریایی تایلند به نام سمن کونان که داوطلبانه در عملیات نجات شرکت می‌کرد، به علت تمام شدن اکسیژن جان خود را از دست داد.

امدادگران پس از پیدا کردن نوجوانان و مربیشان به‌دلیل بالا آمدن آب نتوانستند بلافاصله عملیات نجات را شروع کنند

اما بعد از شاهکار تیم‌های امداد و نجات برای بیرون آوردن نوجوانان تایلندی از غار، هنوز کارهای بیشتری باید برای حفظ سلامتی آن‌ها انجام می‌شد. براساس گزارش جدید، نوجوانان و مربی آن‌ها فورا نیاز به مراقبت‌های پزشکی داشتند تا از بروز مشکلات سلامتی جدی مانند سرمازدگی در آن‌ها جلوگیری شود.

گزارشی که هفته جاری در نشریه پزشکی «نیوانگلند» منتشر شد، نشان می‌دهد که نوجوانان و مربی آن‌ها چگونه بلافاصله پس از خارج شدن غار و حتی قبل از انتقال به بیمارستان توسط هلیکوپتر یا آمبولانس درمان شدند. در این گزارش آمده: هنگامی که پزشکان برای اولین‌بار نوجوان‌ها را معاینه کردند، برای آن‌ها داروی بیهوشی «کتامین (Ketamine)» تجویز کردند تا در طول سفر خطرناکی که به‌وسیله غواصان حرفه‌ای از دالان‌های مملو از گِل و آب خارج می‌شدند، کاملا بیهوش باشند.

گزارش‌ها در آن زمان حاکی از این بود که در طول عملیات نجات به نوجوانان «داروهای خواب‌آور (Sedative)» داده شده تا در طول عملیات آرام باشند. اما استفاده از داروی کتامین که در اصل برای بیهوشی اسب مورد استفاده قرار می‌گیرد، به‌دلیل خطرناک بودن آن، مخفی نگه داشته شده بود. اما در گزارش جدید گفته شد که به نوجوانان و مربیشان داروی بیهوشی از مشتقات کتامین تزریق شده است.

استفاده از داروی بیهوشی کتامین تا همین حالا مخفی نگه داشته شده بود

کتامین که در میان مصرف‌کنندگان تفریحی به «کِت» یا «کای ویژه» مشهور است، پودر یا مایع سفیدی است که می‌تواند در فرد اثرات توهم‌زایی ایجاد کند و موجب جدایی فرد از محیط اطرافش و گوشه‌نشینی می‌شود. مصرف بیش از حد کتامین می‌تواند در فرد موجب حس فلج‌شدگی و دوری از واقعیت برای چند ساعت شود.

پروفسور دیوید استوری، رئیس بخش بیهوشی دانشگاه ملبورن در استرالیا گفت که پزشکان اغلب دوز کم کتامین را به بیمارانی که نیاز به یاری بیشتری برای مقابله با بیماری دشوار دارند تجویز می‌کنند.

دکتر استوری به روزنامه The New Daily استرالیا گفت:

 کتامین با داروهای بیهوشی دیگر تفاوت دارد، زیرا با مصرف این دارو، تنفس و گردش خون فرد متوقف نمی‌شود" وضعیت باقی علائم حیاتی به شرایط فرد بستگی دارد. به نظر من،کتامین از کلیه داروهایی که پزشکان می‌توانستند از آن برای خارج کردن کودکان از محلی بسیار خطرناک استفاده کنند، بدون اینکه دچار ترس و واهمه شوند اما بتوانند نفس بکشند، بهترین انتخاب بود.

بااین‌حال، دکتر استوری در ادامه افزود:

یکی از عوارض جانبی اصلی این داروی بیهوشی، توهم بسیار زیاد آن است. درواقع، تنها نگرانی از تجویز کتامین، همین مشکل توهم‌زایی آن است. این دارو، همچون یک مخدر روانگردان می‌تواند فرد را کاملا توهم‌زده و آشفته کند. به همین دلیل لازم است که مصرف آن به دقت تحت نظر پزشک باشد.

مورد دیگر استفاده از کتامین به زلزله سال ۲۰۱۱ در شهر کرایستچرچ، نیوزیلند بازمی‌گردد که در آن، یک پزشک زن استرالیایی به مردی که زیر آوار یک ساختمان به دام افتاده بود، کتامین تزریق کرد تا بتواند با قطع هر دو پای او، از زیر آوار بیرونش بیاورد. این پزشک، یکی از شرکت‌کنندگان کنفرانس اورولوژی (مجاری ادراری) در شهر کرایستچرچ بود که به علت زلزله لغو شد. این پزشک که نخواست نامش فاش شود، از ابزارهای معمولی همچون اره برای قطع دو پای این قربانی زلزله استفاده کرده بود.

امدادگران در غار تام لوآنگ

امدادگران در غار تام لوآنگ که در آن ۱۲ فوتبالیست نوجوان و مربی آن‌ها به مدت ۱۸ روز محبوس بودند

به گزارش CNN، نوجوانان فوتبالیست نمی‌دانستند چطور شنا کنند. براساس همین گزارش، آ‌ن‌ها ساعت‌ها در آب سرد با لباس‌های غواصی نامناسبی به‌وسیله غواصان حمل می‌شدند؛ بدین معنا که در معرض سرمازدگی نیز قرار داشتند.

به‌گفته دکتر چانریت لاوتیوسویت، معاون انجمن پزشکی تایلند، متخصص بیهوشی بیمارستان بین‌المللی بومرونگراد در بانکوک و نویسنده اصلی گزارش جدید، این لباس‌های مخصوص غواصی به این دلیل که نوجوانان در این مدت وزن زیادی را از دست داده بودند، اندازه‌شان نبود. بلافاصله پس از بیرون آوردن بیماران به آن‌ها کپسول اکسیژن وصل شد و برای محفاظت از چشم‌هایش به آن‌ها عینک آفتابی داده شد. پزشکان هنگام بیرون آوردن لباس‌های غواصی باید مراقب می‌بودند که آسیبی به آن‌ها وارد نکنند و همین‌طور جلوی تنفس صحیح را نگیرند.

به پسران و مربی آن‌ها برای گرم کردن خودشان پتو نیز داده شد، دمای بدن آن‌ها نیز در این مدت مرتبا تحت نظر بود. در روز اول، یکی از چهار پسر نجات یافته که به‌وسیله هلیکوپتر به بیمارستان منتقل شده بود، دچار سرمازدگی شد. این پسر وقتی به بیمارستان رسید، دمای بدنش ۳۴٫۸ درجه سانتی‌گراد بود. هنگامی که دمای بدن فرد به ۳۵ درجه سانتی‌گراد یا پایین‌تر از برسد، معمولا سرمازده تلقی می‌شود.

کپسول‌های شیشه کتامین

کپسول‌های شیشه کتامین؛ این داروی هوشبری به‌دلیل خاصیت توهم‌زای خود امروز در بیهوشی به کار نمی‌رود، ولی همچنان در دامپزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد

پس از روز اول، پزشکان از مجموعه دستورالعمل‌هایی که «پروتکل نجات غار تایلند» نام‌گذاری شدند را مورد استفاده قرار دادند تا توجه بیشتری به علائم حیاتی نوجوانان فوتبالیست شود. خود پزشکان این پروتکل را «ABC+H» می‌نامیدند که سر واژه راه هوا، تنفس، گردش خون و سرمازدگی بود. و متخصصان مجاری تنفسی، قلب و عروق و بیهوشی وظیفه نظارت بر این علائم را برعهده داشتند.

دکتر آرون بیلین، رئیس هیئت‌ مدیره انجمن پزشکی دنیای‌وحش (Wilderness Medical Society) در ایالات‌متحده که در این عملیات نجات شرکت نداشت، این رویکرد را بسیار خلاقانه، طرحی به‌سرعت سازمان‌یافته و منحصر به وضعیتی خاص دانست.

بیلین به خبرگزاری علمی Live Science گفت:

از آنجایی که این وضعیت بسیار خاص بود، عملا استفاده از دستورالعمل‌ها و روش‌های به‌کاررفته در محیط‌های دیگر بسیار دشوار بود، اما در این مورد همه‌چیز به‌خوبی پیش رفت.

اقدامات دیگری برای جلوگیری از سرمازدگی انجام گرفت، از جمله امدادگران از یک پتو برقی و یک ورقه فلزی برای پوشاندن کل بدن بیمار استفاده کردند. همین‌طور برای جلوگیری از سرمازدگی، طی انتقال بیماران به بیمارستان به آن‌ها سرم نمک تزریق شد.

 بیلیون با ذکر اینکه نویسندگان تنها یک مورد سرمازدگی خفیف را گزارش دادند، می‌گوید، به نظر می‌رسد تیم نجات تا حد امکان از بروز سرمازدگی در نوجوانان جلوگیری کردند. نویسندگان گزارش گفتند که مراقبت از نوجوانان نجات یافته نیازمند کادر پزشکی بسیار بزرگی با بیش از ۵۰ تا ۶۰ پزشک و متخصصان مختلف و همچنین بیش از ۱۰۰ پرسنل پزشکی دیگر بود.

تبلیغات
داغ‌ترین مطالب روز

نظرات

تبلیغات