نگاهی عمیق به بازی Ride 3

استودیوِ بازی‌سازی ایتالیایی مایلستون (Milestone) از سال ۱۹۹۶ تاکنون، عنوان‌های متنوعی در سبک مسابقه‌ای و رانندگی و موتورسواری عرضه کرده است. از شماره‌های مختلف WRC تا MotoGP، بازی‌های ویدئویی ساخت این استودیو طرفداران زیادی دارند.

سال ۲۰۱۸، مایلستون پنج عنوان مختلف منتشر کرد که هریک از آن‌ها، مخاطب‌‌های مشخصی را هدف گرفته بودند. در سال گذشته میلادی، آخرین بازی این استودیو سومین قسمت از سری بزرگ Ride بود که شاید باید آن را موردانتظارترین عنوان مایلستون در سال ۲۰۱۸ بدانیم. سال ۲۰۱۵، اولین قسمت از سری بازی ویدئویی Ride عرضه شد. با تمرکز بر موتورسواری ترکیب شبیه‌ساز و آرکید، Ride موتورسیکلت‌های متنوعی از برندهای مختلف را دراختیار علاقه‌مندان قرار می‌داد.

Ride 3 در بسیاری از زمینه‌ها درمقایسه‌با نسخه‌ی سال ۲۰۱۶ پیشرفت کرده است. برای شروع باید به این نکته اشاره کرد که رکورد تعداد موتورسیکلت‌های واقعی در یک بازی ویدئویی که دراختیار Ride 2 قرار داشت، در Ride 3 شکسته شده است. درمجموع، بدون درنظرگرفتن نمونه‌های دانلودی غیررایگان DLC، در Ride 3 بیش از ۲۳۰ مدل موتورسیکلت از ۳۰ برند مختلف، مانند سوزوکی، دوکاتی، یاماها، هوندا، ام وی آگوستا، اپریلیا، بی‌ام‌و، کاواساکی، کِی تی ام، نورتون و ترایمف، طراحی شده است. مدل‌های دهه‌ی ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۰، در کلاس‌های استاندارد (Naked)، سوپربایک، سوپرموتو، مکسی‌ اندورو (Maxi Enduro)، قدیمی (Vintage)، اسپرت و کافه ریسر (Cafe Racer) طبقه‌بندی شده‌اند. با اینکه از موتورسیکلت‌های کروزر و بزرگ آمریکایی خبری نیست؛ اما درمقایسه‌با Ride 2، نزدیک به ۷۰ مدل کاملا جدید به Ride 3 اضافه شده است. تک‌تک مدل‌ها با جزئیات کامل طراحی شده‌اند و توضیحات خواندنی درباره‌ی تاریخچه و مشخصات فنی و نسخه‌های مختلف هرکدام در بازی گنجانده شده است. درواقع، همین ویژگی‌ها امتیازی ویژه برای Ride 3 به‌شمار می‌آید تا ارزشش دربرابر علاقه‌مندان موتورسواری چندبرابر شود. به‌بیان دیگر، اگر طرفدار حرفه‌ای دنیای موتورسیکلت نباشید، بدون شک با تجربه‌ی Ride 3 و خواندن اطلاعات مختلف هر مدل که در زمان لودینگ نسبتا طولانی به‌نمایش گذاشته می‌شود، به‌ دانش خود اضافه می‌کنید. درمقابل، این جزئیات شاید برای گیمرهایی که فقط به‎دنبال تجربه‌ی موتورسواری مجازی هستند، چندان جذاب نباشد.

باید قبول کنیم ایجاد شبیه‌سازی کامل موتورسواری به‌صورت مجازی با استفاده از کنترلر کنسول یا صفحه‌کلید PC، تقریبا نشدنی است. نمی‌توان ترکیب انسان و ماشین و هماهنگی در هنگام پیچیدن را با سخت‌افزار و نرم‌افزار فعلی به‌طور کامل شبیه‌سازی کرد. Ride 3 تمام تلاشش را می‌کند تا تجربه‌ای لذت‌بخش ایجاد کند. تنظیمات مختلفی در بازی وجود دارد تا مخاطب بهترین حالت ممکن در کنترل موتورسیکلت را برای خود انتخاب کند. به‌طور کلی، فیزیک، کنترل، حس سرعت، فرمان‌پذیری و عملکرد هر مدل موتورسیکلت در کلاس‌های مختلف متفاوت است. برای بهره‌گیری کامل از هر مدل موتورسیکلت، به تکنیک‌های سواری در دنیای واقعی آشنا باید بود؛ به‌خصوص اینکه تعداد موتورسیکلت‌ها زیاد و مسیرهای خیالی و واقعی Ride 3 متنوع است. البته با اینکه عملکرد هر مدل موتورسیکلت متفاوت طراحی شده، می‌توان با تغییر تنظیمات کلی بازی، تجربه‌ی مشابهی داشت. درمجموع، سه حالت مختلف فیزیک موتورسواری در Ride 3 وجود دارد که در هریک ویژگی‌های مشخصی همچون جلوگیری از تک‌چرخ، کنترل کشش، ترمزهای ضدقفل و عملکرد لاستیک‌ها در مسیر خاکی تغییر می‌کند.

علاوه‌بر سه حالت پیش‌فرض فیزیک، امکان شخصی‌سازی کامل این ویژگی‌ها طی سطح‌های مختلف هم وجود دارد تا هر کاربر براساس نیازهایش، بهترین فیزیک را تجربه کند. برای مثال، می‌توان حالت جلوگیری از تک‌چرخ را در حالت متوسط یا شدید تنظیم، اما ترمزهای ABS را غیرفعال کرد. البته توصیه می‌شود برای درک سختی موتورسیکلت‌سواری با نمونه‌های پرقدرت، حالت شبیه‌سازی انتخاب شود. بدون شک تجربه‌ی قدرت موتور و شتاب‌گیری و بالارفتن چرخ جلو، ازجمله ویژگی‌های مثبت Ride 3 است. سیستم تنظیمات فیزیک Ride 3 مشابه بازی‌های Forza Motorsport و Forza Horizon است. هرچه فیزیک آسان‌تر تنظیم شود، پاداشی که به گیمر می‌رسد، کمتر خواهد بود. درمقابل، با تنظیم سختی زیاد هوش مصنوعی و شبیه‌سازی کامل کنترل موتورسیکلت، نهایت پاداش ممکن به‌دست خواهد آمد. با وجود انتخاب‌های زیاد در تنظیمات فیزیک و حالت‌های ویژه، مثل برگرداندن چندثانیه‌ای مسابقه پس از تصادف، Ride 3 می‌تواند علاقه‌مندان حرفه‌ای موتورسواری و گیمرهای آماتور را جذب کند.

از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی Ride 3، امکان شخصی‌سازی و ارتقای قطعات مختلف و تیونینگ هر موتورسیکلت است. می‌توان بخش‌های مختلف موتورسیکلت نظیر قطعات بزرگ و کوچک پیشرانه (اگزوز، ECU، فیلتر هوا، پیستون‌ها روغن موتور، سوپاپ‌ها، شاتون، میل‌لنگ، VCU، سیستم خنک‌کننده و باتری برای مدل‌های برقی) جعبه‌دنده (تسمه و شیفتر سریع)‌، لاستیک‌ها، سیستم تعلیق، ترمزها (دیسک ترمز و کالیپر و لنت) و رینگ‌ها را درکنار تجهیزات ظاهری و لباس‌هاس مخصوص موتورسواری با محصولات برندهای افترمارکت معتبر، مانند DynoJet ،BMC ،Motul ،HGS ،Arrow ،Pro Circuit ،D.I.D ،Brembo ،SHOEI ،Arai ،Airoh ،KYT ،HJC ،X-Lite ،Scorpion ،Barracuda ،Rizoma ،Starlane و Akrapovic تغییر داد. حتی در برخی مدل‌ها، قابلیت ارتقای کامل به نمونه‌ی مسابقه‌ای هم وجود دارد.

در بخش تغییرات و شخصی‌سازی ظاهری، علاوه‌بر انواع کلاه‌های ایمنی، زانوبندها، کفش و لباس‌ها، می‌توان قطعات مختلف موتورسیکلت مثل لنت ترمز و رینگ‌ها را رنگ‌‌آمیزی و طرح‌های کاملا متفاوتی برای بدنه ایجاد کرد. به‌‌لطف سیستم آنلاین بازی، هر فرد می‌تواند طرح‌های خود را به‌اشتراک بگذارد و از نمونه‌های کاربر‌های دیگر استفاده کند. بخش Livery Editor بازی Ride 3 امکانات فراونی دارد و به‌راحتی می‌توان انواع طرح و رنگ‌های مسابقه‌ای یا خیابانی را روی بدنه‌ی موتورسیلکت تا نهایت ۲۰۰ لایه پیاده کرد. قابلیت انتخاب جنسیت و مشخصات ظاهری موتورسوار هم در بازی وجود دارد. علاوه‌براین، می‌توان سبک سواری را هم مثل زاویه‌ی خم‌شدن در پیچ‌ها و حالت پاها در ترمزگیری و ایستادن تغییر داد. Ride 3 سیستم تصویربرداری ساده‌ای هم دراختیار کاربر قرار می‌دهد که بتواند در حین مسابقه یا تماشای ویدئوِ پس از آن، تصاویر مختلفی از موتورسیکلت و محیط ثبت کند.

برای ایجاد تنوع در بخش داستانی بازی Ride 3 که بسیار هم طولانی و پرجزئیات است، توسعه‌دهنده‌‌ی ایتالیایی بیش از ۵۰ مسیر مختلف را در ۳۰ مکان متنوع طراحی کرده است. مشهورترین پیست‌های موتورسواری رسمی و خیابانی در بریتانیا، ایتالیا، ایالات متحده‌ی امریکا، فنلاند، چین، فرانسه، آلمان، ایرلند، ژاپن، پرتغال، اسپانیا و جزیره‌ی من (Isle of Man) به‌همراه چند پیست بزرگ و کوچک حاصل تخیل تیم سازنده، میزبان موتورسیکلت‌های فراوان Ride 3 هستند. ازجمله پیست‌های واقعی عبارت‌اند از: نوربرگ‌رینگ، برندز هچ، دیتونا، ایمولا، ماکائو، لاگونا سکا، اَلگارو، اوکایاما، مونزا (در نسخه‌های مختلف کامل) و موتو جی‌پی. برای اولین‌بار در سری Ride، موتورسواری در شب هم ممکن شده و نزدیک به ۲۰ پیست در Ride 3 برای موتورسواری در شب طراحی شده‌اند که قطعا رقابت هیجان‌انگیز و نفس‌گیری خواهد بود.

باید به این نکته هم اشاره کنیم که Ride 3 در‌مقایسه‌با دو نسخه‌ی قبل، تعداد پیست‌های خیالی کمتری دارد. همچنین، طراحی پیست‌های خیالی کم‌تعداد نیز چندان جذاب و ‌هیجان‌انگیز نیست؛ بنابراین، Ride 3 در این قسمت نمره‌ی منفی می‌گیرد. در این مقاله، قصد نداریم ازنظر تکنیکی بازی را بررسی کنیم؛ اما برخلاف مدل‌های موتورسیکلت، طراحی محیط و پیست‌ها بسیار ضعیف است. این ضعف به‌ویژه روی کنسول‌های PS4 و XBOX One محسوس‌تر است. برای تجربه‌ی بهترین گرافیک بصری Ride 3، باید وضعیت آب‌و‌هوا را روی حالت بارانی و شب قرار داد. با اینکه در این حالت محیطی زیبا برای موتورسواری مجازی ایجاد می‌شود، مشکل کنترل و ترمزگیری در باران و تاریکی شب وجود خواهد داشت.

حالت داستانی (Career Mode) بازی Ride 3 در ۶ مرحله‌ی کلی طبقه‌بندی شده است. در هر مرحله، ۱۰ مجموعه‌مسابقه قرار دارد که به‌ گونه‌ای مشابه با انواع نشریه‌ها و مجله‌های موتورسیکلت طراحی شده است. در هر مجموعه یا شماره‌ی مجله (درمجموع ۵۴ مجله) که چند مسابقه‌ی استاندارد یا زمان‌گیری را شامل می‌شود، قوانین مختلفی مثل کلاس یا مدل موتورسیکلت و حجم پیشرانه و نهایت حالت ارتقا و تیونینگ مشخص شده است. پس از پایان هر مرحله، مجموعه‌ی پایانی ویژه‌ای قرار دارد که در آن، مدل‌های قدیمی و امروزی موتورسیکلت‌های جاودانه‌ی تاریخ شامل سری Ninja کاواساکی، دوکاتی پانیگاله، هوندا CBR، سوزوکی GSX-R، یاماها YZF-R1 و ام وی آگوستا F4 برای سواری قرار داده شده‌اند. مسابقه در پیست‌های مختلف مسیر یک دور، درَگ، سوپرموتور را دربرمی‌گیرد. در مسیر سوپرموتور آسفالت پرپیچ‌وخم با جاده‌های خاکی ترکیب شده و مسیر چنددور و سبقت‌گیری از تعدادی موتورسیکلت در زمان محدود می‌شود.

درمقایسه‌با نسخه‌ی دوم، در Ride 3 دو نوع مسابقه‌ی دنبال‌کردن ریسینگ لاین و Head to Head حذف شده‌اند. قبل از هر مسابقه، می‌توان سطح سختی هوش مصنوعی را از بین خیلی راحت (۲۰ درصد) تا حرفه‌ای (۱۲۰ درصد) تنظیم کرد؛ اما در مسابقه‌های زمان‌گیری این حالت وجود ندارد که گاهی سختی بیش‌ازحد آن، مانع پیشرفت در بازی می‌شود. علاوه‌بر بخش بزرگ داستانی، حالت‌های Quick Race شامل مسابقه‌ی استاندارد و زمان‌گیری و درَگ هم درکنار رقابت‌های هفتگی وجود دارند. در رقابت هفتگی، یک پیست و موتورسیکلت مشخص و رکورد گیمرهای مختلف به‌صورت آنلاین درنظر گرفته می‌شود. حالت چند‌نفره‌ (Multiplayer) هم در دو صورت عمومی و شخصی وجود دارد که درمجموع، باتوجه‌به مشکل‌های سرورها و امکان تقلب در پیچ‌های برخی پیست‌ها کیفیت خوبی ندارد.

پیشرفت‌های کمّی و کیفی Ride 3 دربرابر دو نسخه‌ی قبلی تحسین‌برانگیز است. بااین‌حال، این بازی موتورسیکلت‌سواری یکی از نقص‌های بزرگ‌ ممکن را هم دارد؛ مشکلی که شاید از دیدگاه نگارنده، مخاطب را از ادامه‌ی بازی منصرف کند: صداگذاری Ride 3 یکی از نمونه‌های ناخوشایند ممکن در بازی‌های ریسینگ است. درواقع، حتی در‌مقایسه‌با Ride 2 صداگذاری موتورسیکلت‌ها و موسیقی‌های Ride 3 پسرفت داشته است. صدای سرعت‌گیری، تعویض دنده، برخوردها و حتی سوپرشارژر کاواساکی Ninja H2 به‌شدت مصنوعی و گاهی آزاردهنده است. این موضوع را درکنار پخش‌نشدن موسیقی درحین مسابقه قرار دهید (موسیقی‌ها فقط در منوِ بازی و پخش ویدئو پس از مسابقه پخش می‌شوند) تا Ride 3 یکی از مشکل‌های بزرگ‌ خود را نشان دهد. واقعا سؤال‌برانگیز است که چطور اعضای استودیوِ مایلستون در یکی از عوامل مهم جذابیت موتورسیکلت‌ها کم‌کاری کرده‌اند. مشکل دیگر Ride 3 طراحی پیست‌های واقعی بازی است که دقیق نیست؛ به‌‌ویژه نوربرگ‌رینگ که بسیاری از پیچ‌های آن با نمونه‌ی واقعی تفاوت زیادی دارند. به‌طور کلی، یکی از ویژگی‌های مثبت این بازی شبیه‌سازی فیزیک موتورسواری است؛ اما به‌نظر می‌رسد در موتورسیکلت‌های کمتر از ۵۰۰ سی‌سی، با انحراف‌های غیرمنطقی چرخ‌های جلو و عقب برخی مدل‌ها، فیزیک بازی کمی مشکل دارد. توصیه می‌شود برای تجربه‌ی بهتر، مدل‌های ۱۰۰۰‌ سی‌سی انتخاب شود. در موتورسیکلت‌های بیشتر از ۵۰۰ سی‌سی Ride 3، حس سنگینی و سختی پیچیدن به‌خوبی منتقل می‌شود.

Ride 3 باید جایگزین مناسبی برای Ride 2 می‌شد که متأسفانه به‌دلیل مشکل در صداگذاری و گرافیک، حداقل از جنبه‌ی کیفی به این هدف نرسیده است. اگر طرفدار حرفه‌ای دنیای موتورسیکلت هستید، قطعا Ride 3 با مجموعه‌ی بزرگش عنوانی سرگرم‌کننده خواهد بود. البته اگر Ride 2 را تجربه کرده‌اید، خرید نسخه‌ی سوم ضروری نیست؛ اما Ride 3 بهترین نسخه برای ورود تازه‌واردها به این سری دوست‌داشتنی است. به‌طور کلی، Ride 3 بیشتر مناسب علاقه‌مندان همیشگی موتورسیکلت است و نمی‌توان آن را به گیمر معمولی توصیه کرد. شاید بتوان این بازی را کلاس آموزشی مناسب برای یادگیری تاریخچه‌ی بهترین موتورسیکلت‌های تاریخ هم توصیف کرد. اگر صداگذاری موتورسیکلت‌ها در این بازی بهتر اجرا می‌شد، بدون شک با مجموعه‌ای ارزشمند رو‌به‌رو بودیم؛ اما احتمالا همین مشکل، مانع اصلی تجربه‌ی بیشتر و عمیق‌تر Ride 3 باشد.