امسال خودروی مکلارن F1 وارد بیست و پنجمین سال حیات خود می‌شود. این مدل را حقیقتا باید به عنوان یکی از برترین خودروهای تاریخ دانست که البته نیازی نیست که تنها در سالگرد ۲۵ سالگی به آن اشاره کرد بلکه در هر زمان و مکانی می‌توان این محصول را مورد ستایش قرار داد اما حالا که این اثر هنری وارد بیست و پنجمین سال خود شده است، باید بیشتر به آن پرداخته شود.
ابتدا بهتر است کمی به تاریخچه و پیشینه‌ی این خودرو بپردازیم. بی‌ام‌و در اوخر قرن بیستم سال‌های طلایی را سپری می‌کرد، خودروی فرمول یک که این شرکت برای تیم‌های برابهام و مکلارن تولید کرده بود توانستند به چند مقام قهرمانی دست پیدا کنند، اخرین آن‌ها نیز توسط آیرتون سنای فقید هدایت می‌شد. نتیجه‌ی این موفقیت‌ها سبب شد تا بی‌ام‌و تصمیم بگیرد در ساخت اولین خودروی خیابانی مکلارن مشارکت کند. طراحی این محصول به عهده‌ی گوردون موری طراح خودروهای فرمول یک واگذار شد و او نیز یک سوپر اسپرت ۳ نفره را طراحی کرد که راننده در مرکز قرار داشت و دو سرنشین نیز در دو طرف راننده و کمی عقب‌تر می‌نشستند.
از نظر وزن نیز این خودرو بسیار سبک بود و بیشتر به خودروهای گو گارت شباهت داشت تا یک مدل خیابانی. بدنه، شاسی و فناوری‌هایی که در این خودرو به کار رفتند در زمان خود بی همتا بودند و حتی با معیارهای امروزی نیز بسیار پیشرفته هستند. با این وجود مهم‌ترین بخش مکلارن F1 پیشرانه‌ی آن بود که توسط بی‌ام‌و توسعه داده شد.
این پیشرانه که در پشت سر سرنشینان نصب شده است را به جرات می‌توان به عنوان یکی از برترین پیشرانه‌های احتراق داخلی ساخته شده در تاریخ به حساب آورد. توسعه‌ی این پیشرانه بر عهده‌ی بخش موتور اسپرت بی‌ام‌و و طراحی آن را نیز طراح افسانه‌ای موتور یعنی پاول روش بر عهده داشت. نتیجه‌ی کار این گروه تولد پیشرانه‌ای V شکل با ۱۲ سیلندر بود که در بین پیشرانه‌های بی‌ام‌و با نام S70/2 شناخته می‌شود. پیشرانه‌ی این خودرو ۶.۱ لیتر حجم دارد و حداکثر قدرت تولیدی آن نیز به ۶۲۷ اسب بخار در دور موتور ۷۵۰۰ دور بر دقیقه می‌رسد.
این تنها قدرت بالای پیشرانه نیست که S70/2 را تبدیل به یک موتور خاص می‌کند بلکه صدای تولیدی، واکنش فوق العاده سریع به پدال گاز و مهندسی برتر این پیشرانه همگی در بالاترین سطوح قرار دارند و امروزه نیز با گذشت این همه سال، چیزی از ارزش آن کم نشده است.
این پیشرانه‌ی فوق العاده‌ی V12 به یک جعبه دنده‌ی شش سرعته‌ی دستی متصل شده بود، درحالیکه خبری از جعبه دنده‌های دو کلاچه و یا سکوئنشال نیست. سادگی این خودرو به همین مورد خلاصه نمی‌شود بلکه مکلارن F1 فاقد سامانه‌هایی چون کنترل کشش، سیستم ضد قفل ترمز، فناوری‌های کمکی ترمز و حتی سیستم کمکی فرمان است. بنابراین مکلارن F1 یک رانندگی کاملا خالص را به راننده‌ی خود ارائه می‌دهد و در صورتی که راننده اشتباهی را مرتکب شود هیچ سیستمی برای جبران، وجود ندارد.
F1 خودروی بسیار سریعی است. زمانی که این خودرو وارد بازار شد توانست عنوان سریع‌ترین خودروی جهان را از آن خود کند. در سال ۱۹۹۸ مکلارن توانست رکورد سرعت خودروهای تولید انبوه را شکسته و سرعت ۳۸۶ کیلومتر بر ساعت را بر جای بگذارد. این رکورد تا سال ۲۰۰۵ در دستان مکلارن باقی مانده بود تا اینکه بوگاتی ویرون وارد میدان شد و رکورد مکلارن را شکست. البته این را هم در نظر داشته باشید که بوگاتی به ۱۶ سیلندر، ۴ توربوشارژر، هشت رادیاتور، سیستم چهارچرخ محرک، جعبه دنده‌ی دو کلاچه و تعداد زیادی از سامانه‌های الکترونیکی مجهز بود. همه‌ی این موارد نشان می‌دهند که شکست دادن گوردون موری و تیم کوچکش تا چه اندازه برای گروه فولکس واگن مهم و البته سخت بوده است.
نکته‌ی جالبی در خصوص مکلارن F1 وجود دارد. هنوز تعدادی از متخصصین و مهندسین مکلارن هستند که به مناطق مختلف جهان سفر می‌کنند تا مدل‌های F1 را سرویس و یا تعمیر کنند. می‌توان به جرات مکلارن F1 را برترین و یا حداقل یکی از خودروهای افسانه‌ای تمام زمان‌ها دانست.
نظرات