بهترین گوشی هوشمند سال 2016، گوشی فعلی خودتان است
"داگلاس راشکوف" (Douglas Rushkoff) منتقد معروف آمریکایی، اصرار بر خرید آخرین مدل گوشیهای هوشمند را نوعی خیانت به محیط زیست و حتی حقوق بشر تلقی میکند. در این مطلب، زومیت دیدگاه این منتقد را از منظر یک نگاه جدید انعکاس میدهد:
اپل زودتر از دیگر پیشگامان عرصهی گوشیهای هوشمند پذیرفت که ارتقای ابعادی کار بیفایدهای است. سامسونگ هم که امتحان گرانتری پس داد و پس از منفجر شدن سری گلکسی نوت 7 خود، ثابت کرد که جنگ و جدالهای بین گوشیهای هوشمند بر سر این موضوع مضحک و بی فایده بوده است. در این میان افرادی که خود را به آب و آتش میزنند تا از آخرین مدل گوشیهای هوشمند برخوردار باشند، بازندگان این بازی تبلیغاتی هستند.
برند تجاری گوشیها چیزی نیست جز این که نمادی از وضعیت کم اطلاع بودن در جامعه را نشان میدهد. در واقع، افراد تنها فریب شی براق جدیدی را خوردهاند بدون این که تاثیر آن در نیروی کار، محیط زیست یا حتی زمان خود را در نطر بگیرند. البته خریداران به طور کامل مقصر نیستند.
جریانهای توییتری مملو از نظراتی بود که در مورد آخرین محصول اپل صحبت میکردند و لینکهای ویدیویی و پستهای داغی منتشر میشد که خریداران خوشحال این محصول را نشان میدادند. قبول کنیم که گاهی مقاومت در برابر امکاناتی چون دوربین دو لنز و شناساگر تشخیص عنبیه! کار سختی است. هر چند که دوربین تک لنزه و حسگر اثر انگشت هم کار ما را راه میاندازد اما وسوسهی داشتن آخرین فناوری به راحتی رهایمان نمیکند.
در حالی که نیاز واقعی ما گجتهایی است که پس از خرد شدن و آتش گرفتن هم مثل ساعت کار کنند و لازم نباشد هر سال عوض شوند!
هزینههای پنهان
نکتهای که از چشم اکثر ما پنهان میماند، هزینههایی است که این دستگاههای جدید و صد البته غیرضروری بر جامعهی انسانی و آب و هوا تحمیل میکنند.
برای مثال، در نگاه اول، ظرافت ستودنی آیفون این احساس را ایجاد میکند که چطور قطعاتی چون باتری و تراشهها در این فضای محدود جای داده شده است. در اینجا سهم مصرف انرژی، محاسبات و تحلیلها را پیچیدهتر میکند. دستیار "سیری"، گوشی شما به حساب نمیآید. بلکه دستهای از سرورهای ابری اچ پی (HP) است. از این رو مصرف انرژی آن بسیار زیاد است. در صورتی که یک فایل ویدیویی یک ساعته را هفتهای یک بار در گوشی خود تماشا کنید، معادل دو عدد یخچال فریز انرژی مصرف کردهاید.
ضمن این که انرژی مصرفی گوشی برای اجرای برنامهها و استفادههای کاربردی از آن، تنها ۲۰٪ مصرف برق آن را شامل میشود. در حالی که در فرآیند تولید و توزیع آنها هم از انرژی زیادی استفاده شده است. اگر مواد سازندهی گوشیهای هوشمند قابل بازیافت ساخته شوند باز هم هزینههای ناشی از مصرف انرژی اضافی وجود داد اما حداقل از این انرژی به درستی استفاده شده است. در حال حاضر، بسیاری از زبالههای الکترونیکی کشورهای در حال توسعه به صورت تودههای تپه مانند جمعآوری میشود و افراد فقیر در بین این مواد سمی به جداسازی قطعات قابل فروش میپردازند. تخمینها حاکی از آن است که تا سال آینده جهان با ۶۰ میلیون تن زبالهی الکترونیکی مواجه خواهد بود.
در نهایت، هر گوشی هوشمند جدید شامل چندین گرم از فلزات کمیاب زمین و ترکیبات معدنی شامل طلا، قلع، تنگستن و تانتالم است. استخراج این فلزات از معدن هم در یک شیوهی استثمارگونه و به زور اسلحه، توسط کودکان در کنگو صورت میگیرد. کاملا درست است. برای خرید گوشی هوشمند مدل جدید شما، لازم است که کودکی وارد غارهای حاوی مواد معدنی شود تا افراد و کمپانیهایی که از او بهرهکشی میکنند را ثروتمندتر کند! (البته با نگاهی منصفانهتر میتوان گفت که خیلی از تولیدکنندگان گوشیهای هوشمند احساس بدی در این زمینه دارند و آرزو میکنند که گوشی جدید کمپانی خود را بدون قتل و تجاوز به کودکان، برای شما فراهم کنند).
چرا به یک گوشی جدید نیاز دارید؟
شرکتها بهانههای مخصوص به خود را دارند و فعالیتهای آنها تقریبا همیشه در راستای استثمار نیروی کار و تخریب محیط زیست است. از طرفی سهامداران هم خواستار رشد فروشهای سه ماههی کمپانی خود هستند. برای مثال اگر شرکت اپل فروش کمتری نسبت به سال گذشته داشته باشد، ارزش سهام آن میلیاردها دلار کاهش پیدا میکند.
بهانهی ما برای خریدن آخرین مدل گوشی چیست؟ حذف جک هدفون یا صفحه نمایش منحنی وسیع ارزش این همه هزینههای اجتماعی و زیست محیطی را دارد؟ چه تعداد توییت اجتماعی لازم است تا برای جبران آسیبهای ناشی از خرید گوشیهای هوشمند قدم بردارد؟
تنها راهکار واقعی، یادگیری استفادهی بهینه از گوشی فعلی خود به مدت چند سال است. به جای این که منسوخ شدن ویژگیهای گوشی خود را بهانه کنیم به دنبال پیدا کردن برنامههای سازگار با آن باشیم. آنچه که به یک گوشی وجهه میدهد، جدیدتر بودن آن نیست بلکه کارآیی طولانیمدت آن است.
هر کهنه ای دوباره جذاب میشود
حالا وقت آن رسیده است که ما مصرف کنندگان کالاهای تکنولوژی تقاضای خود را به سمت محصولاتی سوق دهیم که اهمیت طول عمر در آنها لحاظ شده باشد. این یک خواستهی مهم است. حتی گاهی اوقات که گوشیهای هوشمند ما از رده خارج نشدهاند، نسبت به ارتقای سیستم عامل یا تغییرات شبکه با محدودیتهایی مواجه میشوند که مجبور به خرید سختافزارهای جدید میشویم. در اکثر مواقع توسعهدهندگان اپلیکیشنها مجبور میشوند که بین کاربران نسخهی قدیمی و خریداران محصول جدید یکی را انتخاب کنند.
از این رو لازم است که با حفظ گوشیهای خود، به توسعهدهندگان فشار آوریم که تعهد بیشتری نسبت به کاربران محصول قدیمیتر از خود نشان دهند و برنامههای سازگارتری را طراحی کنند. درست همان کاری که کاربران ویندوز 3.1 کردند. آنها نت اسکیپ و اینترنت اکسپلورر را مجبور کردند تا به نسخهی سیستم عامل آنها سازگار بماند.
طبیعتا در این حرکت عمومی، تعداد ما مهم است. اگر همهی ما به سمت گوشیهای جدید هجوم ببریم، چشمانداز فناوری را به سمتی پیش خواهیم برد که حاضر است مواردی چون پایداری محیط زیست، ثبات وضعیت و حقوق بشر را قربانی تغییرات غیرضروری خود کند. پس به عنوان اولین گام، گوشی فعلی خود را دوست داشته باشید!
تا چه اندازه با راشکوف موافق هستید؟ آیا دستاورد این حرکت پیشنهادی وی رکود تکنولوژی نخواهد بود؟ یا برعکس! میتواند تکنولوژی را به سمت و سوی کارآمدتری سوق دهد؟
نظرات