۱۰ درصد از طبیعت وحش زمین در ۲۵ سال گذشته نابود شده است

محیط زیست وضعیت بحرانی را در سال‌های اخیر تجربه می‌کند. این وضعیت به خصوص از اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی تا به امروز حالت بغرنج‌تری به خود گرفته است به طوری که یک دهم طبیعت در این سال‌ها از بین رفته است. با زومیت همراه باشید.

نتیجه‌ی یک تحقیق علمی نشان می‌دهد که از سال ۱۹۹۳ تا به امروز ناحیه‌ای به وسعت دو برابر آلاسکا به علاوه نصف جنگل‌های آمازون از سرزمین‌های طبیعی تخریب شده‌اند. این فاجعه بر اثر فعالیت‌های انسانی نظیر کاوش‌های معدنی، حفاری‌های نفت و گاز، تجارت چوب و کشاورزی اتفاق افتاده است.

این تحقیق پیشنهاد می‌دهد برای کاهش سرعت این تخریب و کمک به ناحیه‌های باقیمانده ایجاد قوانین و سیاست‌های بازدارنده با تعامل تمامی‌ کشور‌ها راه‌حل موثری به نظر می‌رسد. در این سال‌ها آفریقا ۱۴ درصد و آمازون نزدیک به ۳۰ درصد از مساحت خود را از دست داده‌اند.

آمازون از همه‌ی زیست‌بوم‌های دیگر برای کره‌ی زمین اهمیت بیشتری دارد. جنگل‌های آمازون با داشتن تنوع زیستی بالا، جذب مقدار بالای دی‌اکسید کربن و تولید اکسیژن نقش مهمی در محیط زیست بازی می‌کند. جنگل‌های استوایی به تنهایی ۸.۸ میلیارد تن کربن دی اکسید به طور سالیانه جذب می‌کنند.

یکی از نویسندگان این تحقیق علمی می‌گوید:

بسیاری از حیات‌های وحش مهم دنیا پناهگاه مطمئنی برای موجودات زنده با تنوع زیستی بالا به حساب می‌آیند. همچنین این ناحیه‌ها نقش مهمی را در متعادل ساختن دمای منطقه و کاهش گازهای گلخانه‌ای ایفا می‌کنند. با این حال در بسیاری از تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی این ناحیه‌ها نادیده گرفته می‌شوند. نبود راهبرد قانونی طبیعت وحش قربانی توسعه‌گرایی‌های انسان می‌شود و بدون کنترل این وضعیت تا یک دهه‌ی آینده باید منتظر نابودی کامل محیط زیست بود.

در این تحقیق نقشه‌ای از طبیعت وحش کره‌ی زمین تهیه شده است. با مقایسه‌ی این نقشه با نقشه‌ی بدست آمده در سال ۱۹۹۰ می‌توان نتیجه گرفت که نزدیک به ۳.۳ میلیون کیلومتر مربع از مساحت طبیعت وحش کره‌ی زمین از بین رفته است.

طبیعت وحش به مناطقی از محیط زیست گفته می‌شود که توسط فعالیت‌های انسانی شرایط بیولوژیکی و اکولوژیکی آن تغییر نکرده باشد و مناطقی بکر به حساب بیایند. بازسازی یا به دست آوردن دوباره‌ی این نواحی تقریبا غیرممکن است، چرا که فرآیندهای اکولوژیکی توسعه‌ی این اکوسیستم‌ها هم از بین رفته‌اند و هیچ وقت نمی‌توان به وضعیت قبل از تخریب بازگشت.

اگر برای کنترل سریع ادامه‌ی این بحران به فکر چاره‌ای نباشیم، در آینده با مساحت خیلی کمتری از طبیعت وحش رو‌به‌رو خواهیم بود. این وضعیت فاجعه‌ای برای گفتمان‌های گرمایش زمین و زندگی انسان‌ها در جوامع آسیب‌پذیر خواهد بود.