موفقیت تکنولوژی خودروهای خودران به روان‌شناسی وابسته است

در سال‌های اخیر، توسعه‌ی سیستم‌های خودران  تبدیل به موضوع داغی شده است، بیش از چند خودروساز قصد دارند بعد از سال ۲۰۲۰ برای یک‌بار هم که شده تکنولوژی جدیدی در زمینه‌ی ایمنی جاده را اجرا کنند. اما طبق اظهارات پروفسور نارل هاوورث از دانشگاه کویین‌لند و از مرکز تحقیقاتی تصادف و ایمنی جاده (CARRS-Q)، رقابت بر سر اجرای این سیستم‌ها، بر سر پیشی گرفتن در درک بازار و آمادگی آن برای سود بالقوه‌ است.

هاوورث می‌گوید: «خیلی چیزها در پنج سال گذشته تغییر کرده است. امروز ما مشغول معرفی چشم‌انداز تخیلی حمل‌ونقل خودکار هستیم که انسان نقش اندکی را در هدایت آن ایفا می‌کند، اما مسیر آینده باید شامل انگیزه‌های انسانی باشد.» او ادامه می‌دهد:

به عنوان یک متخصص در ایمنی راه‌ها فکر می‌کنم، ما نیاز  داریم تا از خود بپرسیم، رانندگان در حقیقت به چه تکنولوژی‌هایی احتیاج دارند و آیا آن‌ها از این تکنولوژی‌ها در مسیر درست استفاده می‌کنند؟ به تازگی خودروسازان و توسعه‌دهندگان تکنولوژی مثل گوگل روی روانشناسی تمرکز کرده‌اند تا بتوانند نیازهایمان را بهتر درک کنند. نبود تکنولوژی مانع پیشرفت در این مورد نیست، بلکه این یک مانع روانشناسی است، و چالش بزرگ، درک این موضوع است که انسان‌ها می‌توانند به ماشین‌های خودکار اعتماد کنند.

هاوورث اضافه می‌کند تا زمانی که مدل‌های خودران برای حالت‌های نیمه خودکار و آماده‌باش تولید می‌شود، برخی تمایل نخواهند داشت تا اختیار ماشین و حمل‌ونقل خصوصی خود را از دست بدهند. با نگاهی به بحث‌های مختلف در خبرگزاری‌ها متوجه می‌شویم که حداقل در بین علاقمندان، گرفتن کنترل از راننده یک نگرانی بسیار جدی است.

آیا ما تمایلی خواهیم داشت تا فرزندانمان را به دست خودروهای خودران بسپاریم؟ آیا ما بهبودی در تکنولوژی و ایمنی جاده در کشورها خواهیم داشت یا فقط این اختلاف‌ها را بزرگ‌تر می‌کنیم؟ هاوورث هشدار می‌دهد که: «تمام این سوالات مربوط به ترافیک و روان‌شناسی حمل‌ونقل، بسیار مهم‌تر از آن است که ما  آن‌ها را رها کنیم تا توسعه‌دهندگان تکنولوژی آن‌ها را حل کنند.» او ادامه می‌دهد اگر این سوالات به خوبی پاسخ داده نشوند، حمل‌ونقل جاده‌ای ایمن به انحراف‌هایی کشیده خواهد شد.

مایکل ریگان، دانشمند ارشد عوامل انسانی گروه ARRB در استرالیا می‌گوید اعتماد و قابلیت اطمینان کلید قضاوت و تصمیم‌گیری اغلب رانندگان خواهد بود. او می‌گوید:

مردم نیاز دارند بدانند زمانی که سیستم خودران را فعال می‌کنند، می‌توانند کنار بنشینند و با خیال راحت استراحت کنند و هر کاری که می‌خواهند انجام دهند. اگر  آن‌ها نتوانند این‌کار را انجام دهند، اگر آن‌ها مجبور شوند بیشتر زمان خود را صرف نگاه کردن به وضعیت آب‌وهوا کنند، آن‌ها در حقیقت به‌طور مداوم توسط ابزار و امکاناتی که برای راحتی آن‌ها در خودرو در نظر گرفته شده‌اند، پریشان خواهند شد.

در جهان، تصادف‌های جاده‌ای در سال گذشته باعث مرگ ۱.۲۵ میلیون نفر شد. در استرالیا، تعداد کشته‌شدگان تصادفات جاده‌ای سال گذشته با ۴.۹ درصد افزایش به ۱۲۰۹ نفر افزایش یافت. جریمه‌های ایمنی جاده‌ای استرالیا سالانه چیزی در حدود ۲۷ میلیارد دلار است و باور داریم که تکنولوژی‌های خودروهای خودران می‌توانند این مبلغ را تا ۹۰ درصد کاهش دهند.

سر و صدای بیشتری از منتقدین تکنولوژی خودروهای خودران برای بهبود رانندگی و انجام آزمایش‌های سخت و چالش برانگیز بلند خواهد داشت. اما احساسات دولت در این زمینه با توجه به حسابی که بر روی خودروهای خودران  بازکرده‌ است مشخص می‌شود، فقط به‌خاطر اینکه صنایع خودروسازی همین حالا هم سرمایه‌گزاری‌های سنگینی روی این موضوع کرده‌اند. البته، دولت‌ها ممکن است تمایل داشته باشند تا رانندگان را از جاده‌ها جدا کنند، در دراز مدت، ایمن‌تر، مطلوب‌تر و به صرفه‌تر خواهد بود که پرداخت کنندگان مالیات و رانندگان مستقل را متقاعد کنیم که آموزش‌های سخت رانندگی خود را به‌طور منظم دوباره سنجش کنند.