ناسا نگران آلودگی سیارات دیگر به دست بشر است

فرض کنید که قصد یک سفر کاوشگری در منظومه‌ی ‌شمسی را دارید. طبیعتا قبل از هر کار از شما انتظار می‌رود که سفینه‌ی ‌فضایی خود را تمام و کمال تمیز کنید. هر ماموری که از طرف ناسا راهی فضا می‌شود باید به اصلی به نام "حفاظت سیاره‌ای" اعلام وفاداری کند. این قانون مانع از ورود "آلودگی مضر" در فضای اکتشافی واقع در منظومه‌ی ‌شمسی می‌شود. چرا که باید اطمینان حاصل شود که فضاپیمای کاوش‌گر، میکروب‌های مضر زمین را به سیارات همسایه انتقال نخواهد داد.

حفاظت سیاره‌ای ‌در ابتدا به دنبال مطرح شدن یک پرسش قدیمی شکل گرفت: "آیا ما در این دنیا تنها هستیم؟" در دهه‌ی ‌۱۹۵۰ بود که تب داغی راه افتاد و افراد به موضوع "پیدا کردن یک حیات فرازمینی در منظومه‌ی ‌شمسی" برای فرار از یک تهدید بیولوژیکی علاقه‌مند شدند. حیات در همه جای زمین وجود دارد. از این رو میکروب‌های زمینی در هر وسیله‌ای ‌که به فضا ارسال می‌شود، وجود دارند.

"کاترین کانلی" (Catharine Conley) افسر حفاظت سیاره‌ای ‌ناسا در این خصوص می‌گوید: "چنانچه سیاره‌ای ‌مانند مریخ را با میکروب‌ها‌ی زمینی آلوده کرده باشیم، شناخت و بررسی نوع زندگی مریخی بسیار دشوار خواهد شد."

این معضل به شکل‌گیری بخشی به نام حفاظت سیاره‌ای ‌منجر شد. هر چه آلودگی کمتری وارد فضا شود، یکپارچگی سیارات منظومه‌ی ‌شمسی بیشتر حفظ خواهد شد و از خسارت‌ها‌ی احتمالی موجودات زمینی جلوگیری می‌شود.

بسته به سیاره‌ای ‌که قصد کاوش در آن را دارید، ناسا استانداردهای مختلفی را لحاظ می‌کند. چنانچه قصد سفر به ماه یا دیگر سیارک‌ها‌ را داشته باشید، قوانین حفاظت سیاره‌ای ‌چندان سخت‌گیرانه اعمال نمی‌شوند. اما در سفر به مکان‌ها‌ی خاصی مانند مریخ و سیاره‌ی ‌اروپا -که امکان شکل گیری حیات زمینی بر روی آن‌ها‌ وجود دارد- سفیه‌ی ‌فضایی شما باید تحت بعضی از فرآیندهای استریلیزه شدن قرار بگیرد. چرا که قرار نیست به صورت سهوی، راه یک میکروب زمینی را به سیاره‌ای دیگر ‌باز کنید.