تویوتا کرولا، نگاهی به ۵۰ سال گذشته یکی از محبوب‌ترین خودروهای جهان

جمعه ۵ آذر ۱۳۹۵ - ۲۳:۰۰
مطالعه 14 دقیقه
تویوتا کرولا یکی از محبوب‌ترین و البته پرفروش‌ترین خودروهای دنیا است. با ما همراه باشید تا نگاهی به ۵۰ سال گذشته‌ی این خودرو داشته باشیم.
تبلیغات

تویوتا امسال پنجاهمین سال تولید کرولا را جشن می‌گیرد و به منظور بزرگداشت این رویداد، تصمیم گرفتیم نگاهی به همه‌ی ۱۱ نسل کرولای محبوب داشته باشیم.

کرولا بر خلاف خودرویی که جای آن را گرفت (یعنی فولکس‌واگن بیتل اصل)، برای تبدیل شدن به یکی از محبوب‌ترین خودروهای جهان، از نظر طراحی و تولید سختی‌های زیادی را پشت سر نگذاشت.

در این مقاله، عمدتا مدل‌های فروخته‌شده در استرالیا مورد بررسی قرار می‌گیرند. بنابراین پیشاپیش از افرادی که به امید بحث و بررسی دقیق در مورد تویوتا اسپرینتر مارینو ۱۹۹۵ وارد این پست شده‌اند عذرخواهی می‌کنیم.

corolla 50 years review

جدای از برخی مدل‌های قابل توجه در طول تاریخ تویوتا، کرولا هیچ‌گاه هیجان زیادی به همراه نداشته است. گفتن این حرف کلیشه‌ای است ولی به هر حال می‌گوییم: علت وجود و دوام کرولا همیشه قیمت منصفانه و قابلیت اطمینان آن بوده است.

اولین نسل: KE10(از ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰)

first generation

این نسل در مدل‌های سدان دو درب، کوپه، واگن و ون عرضه می‌شد، کرولای اورجینال به صورت محلی با موتور pushrod 1.1 لیتری ۴۴ کیلوواتی، حالت انتقال نیرو به دیفرانسیل عقب، ترمز‌های طبقه‌ای برای هر دو محور و یک جعبه‌دنده‌ی دستی ۴ سرعته یا خودکار دو سرعته عرضه می‌شد.

کرولای اورجینال از نظر استاندارد‌های، مدرن کوچک محسوب می‌شود و اندازه‌های آن عبارتند از: ۳۸۴۸ میلی‌متر طول، ۱۴۹۱ میلی‌متر عرض، ۱۳۷۹ میلی‌متر ارتفاع و ۲۲۸۶ میلی‌متر فاصله‌ی بین محورها.

برای درک و تصور درست از آن، می‌توان مینی هاچبک‌های سه درب امروزی را که از هر نظر به‌جز طول بزرگ‌تر هستند، متصور شد. اندازه‌های مینی‌های امروزی عبارتند از: ۳۸۲۱ میلی‌متر طول، ۱۷۲۷ میلی‌متر عرض، ۱۴۱۴ میلی‌متر ارتفاع و ۲۴۹۵ میلی‌متر فاصله‌ی بین محورها.

حقیقت جالب شماره ۱: استرالیا اولین کشوری بود که کرولا وارد آن شد. در اولین تحویل در نوامبر سال ۱۹۶۶، فقط ۱۵ کرولا وارد شد و هیچ‌کدام تا سال ۱۹۶۷ به فروش نرسیدند.

حقیقت جالب شماره ۲: تولید محلی کرولا در استرالیا از سال ۱۹۶۸ در کارخانه‌ی صنایع Australian Motor واقع در بندر ملبورن، ویکتوریا آغاز شد که قبلا از این کارخانه برای تولید مرسدس بنز‌های استاندارد و عالی استفاده می‌شد.

با وجود اینکه کل کارخانه توسط تویوتا خریداری شد؛ اما تأسیسات بندر ملبورن تا دهه‌ی ۱۹۷۰ همچنان به تولید مدل‌های AMC بنز ادامه داد. تویوتا برای مالکیت ۱۰۰٪ و کامل این تأسیسات تا دهه‌ی ۱۹۸۰ صبر کرد.

حقیقت جالب شماره ۳: کرولا اولین مدل تویوتا نبود که در استرالیا ساخته شد، بلکه قبل از آن تیارا بود که  کرولا جایگزین آن شد. کرولا رؤیای پادشاهی در سر می‌پروراند.

حقیقت جالب شماره ۴: بله، تویوتا رؤیای پادشاهی در سر داشت. جالب اینجاست که نام کرولا از یک تاج گلبرگ گرفته شده بود که در برخی گیاهان گل‌دار دیده می‌شد و این تاج گل از ارگان‌های تولید مثل گیاه محافظت می‌کرد. نام‌های دیگر مدل‌های تویوتا همچنین تیارا، کمری و کورونا هم به‌نوعی ربطی به تاج دارند.

نسل دوم: KE20(از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵)

second generation

تولید این نسل از سال ۱۹۷۰ آغاز شد و در طول دوران تولیدش در مدل‌های سدان دو درب، کوپه‌ی دو درب، ون سه درب و واگن ۵ درب عرضه شد. ظرفیت موتور به ۱.۲ لیتر افزایش یافت و نیروی تولید موتور همچنان از طریق یک جعبه دنده‌ی دستی ۴ سرعته یا خودکار ۲ سرعته، به دیفرانسیل عقب منتقل می‌شد.

حقیقت جالب: تا سال ۱۹۷۰، کرولا در سطح جهانی به رکورد فروش یک میلیون مدل رسیده بود.

نسل سوم: KE30/KE50 (از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱)

third generation

مدل گرد و جدید کرولا اولین مدلی بود که با کمک یک معبر تونل باد(برای آزمایش آیرودینامیک) ساخته شد. این مدل در سال ۱۹۷۵ تولید شد، کرولا KE30 در مدل‌های واگن ۵ درب، کوپه‌ی دو درب و ون بارکش ۳ درب عرضه شد.

اگرچه نسل‌های پیشین کرولا در کشورهای دیگر، با مدل سدان ۴ درب هم موجود بود، اما این اولین کرولای استرالیایی بود که در این کشور به صورت سدان ۴ درب عرضه شد.

ابتدا با موتور ۴ سیلندر ۱.۲ لیتری و جعبه دنده‌ی دستی ۴ سرعته یا خودکار ۲ سرعته عرضه می‌شد. اما مدتی بعد موتور آن به یک موتور ۱.۳ لیتری به‌روزرسانی شد و آپشن جعبه دنده‌ی دستی ۵ سرعته و خودکار ۳ سرعته به مشتریان ارائه شد.

حقیقت جالب: فروش سالانه‌ی محلی این نسل در سال ۱۹۷۵ به ۲۰ هزار دستگاه رسید. رکوردی که کرولا تا به امروز موفق شده است نه‌تنها آن را حفظ کند بلکه همیشه بالای آن باقی بماند.

نسل چهارم: KE70 (از ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵)

تا سال ۱۹۷۹ مدل هاچبک سه درب تویوتا با موتور ۱.۸ لیتری با نام تویوتا T-18 به فروش می‌رسید؛ اما از سال ۱۹۸۱ به بعد، تولیدکنندگان محلی شروع به تولید و فروش KE70  کردند که در مدل‌های سدان، واگن و ون بارکش عرضه می‌شد.

این وضعیت تا پایان تولید محلی کرولا در سال ۱۹۹۹ ادامه یافت و پس از آن با معرفی مدل‌های جدید کرولا در استرالیا(که چند سال از ژاپن عقب‌تر بود)پایان یافت.

حقیقت جالب: کرولا تا سال ۱۹۸۳ به رکورد فروش ۱۰ میلیون دستگاه خودرو در سطح جهان دست یافت

نسل پنجم: AE80 (از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹)

AE80 با وجود اینکه ظاهرش چنگی به دل نمی‌زد، اما اولین کرولایی بود که با کمک کامپیوتر طراحی شد.

جدای از این نکته‌ی مثبت، AE80 مدلی بود که جریان تولید مدل‌های کرولا را به سمت پلتفرم انتقال نیرو به دیفرانسیل جلو تغییر داد.

بار دیگر، AE80 چند سال بعد از معرفی در کشورهای دیگر شروع به کاهش خط تولید محلی کرد. نمونه‌های تولیدشده‌ی استرالیایی AE80 در مدل‌های سدان ۴ درب، هاچبک ۵ درب و لیفت‌بک سکای ۵ درب عرضه شد.

حقیقت جالب: اگرچه تولید کرولا در استرالیا تنها دو سال بعد از اینکه این مدل در کشورهای دیگر رواج یافت، آغاز شد، اما از سال ۱۹۸۴ ایالات متحده آغاز به تولید کرولاهای خودش کرد، البته در چند سال اول تولید این کرولاها نشان شورلت نووا را دارند.

کارخانه‌ی NUMMI (کارخانه‌ی تولید موتور مشترک جدید) در فرمونت کالیفرنیا، محلی که در آن کرولا و دیگر محصولات تویوتا ساخته شدند، در واقع یک مکان مشترک با جنرال موتورز بود. در ابتدا یک تأسیسات انحصاری جنرال موتورز بود، زمانی این تأسیسات به خاطر جایگیری اتحاد محلی ستیزه‌گر، بدنام بود و بعد از آن دوران بود که خودروهای باکیفیتی در آن ساخته شد.

با وجود سرمایه‌گذاری تویوتا برای تبدیل این کارخانه از تولیدی بدترین محصولات جنرال موتورز به بهترین‌ها؛ کارخانه‌ی فرمونت در سال ۲۰۱۰ به خاطر ورشکستی جنرال موتورز بسته شد. مدتی بعد این کارخانه توسط تسلا خریداری شد و تسلا این کارخانه‌ی NUMMI قدیمی را به محلی برای تولید سدان‌های مدل S و کراس‌اوورهای مدل X تبدیل کرد.

نسل پنجم: AE86

fifth generation

اگرچه مدل‌های بی‌کیفیت و نه‌چندان جالب کرولا به مدل‌های با حالت انتقال نیرو به دیفرانسیل جلو تبدیل شدند، اما مدل‌های کوپه‌ی دو درب و لیفت‌بک سه درب AE85 و AE86،  همچنان با حالت انتقال نیرو به دیفرانسیل عقب عرضه می‌شدند.

AE86  به‌عنوان تویوتا اسپرینتر به فروش می‌رفت، اما از موتور 4A-GEU ۱.۶ لیتری ۹۶ کیلوواتی که مدل‌های بازار داخلی ژاپن از آن بهره‌مند بودند‌، بی‌بهره ماند. خودروهای استرالیایی با موتور 4A-GE تزریق سوخت الکترونیکی ۱.۶ لیتری ۸۶ کیلوواتی ساخته می‌شدند.

بنابراین، این اولین خودرویی نبود که به واسطه‌ی کتاب‌های کمیک و سری انیمیشن‌های مختلف معروف شده بود. با این حال‌، کنترل خودرو به‌قدری عالی و خوب بود که بعد‌ها بر تویوتا ۸۶ و سوبارو BRZ تأثیر مفیدی گذاشت.

ششمین نسل: AE90 (از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴)

sixth generation

اگرچه ظاهر مثلثی شکل، برای این نسل یک نقطه‌ضعف و ویژگی کلی به حساب می‌آمد، اما مدل‌های ساخته‌شده در استرالیا شامل سدان ۴ درب، هاچبک ۵ درب و سکا لیفتبک ۵ درب بودند. این کمپانی همچنین یک واگن با سقف تاشوی پله‌ای با حالت استاندارد انتقال نیرو به ۴ محور نیز ارائه کرد.

ویژگی برجسته‌ی این نسل، مدل هاچبک GTI و بعدها مدل لیفت‌بک ۵ درب SX بود. هر دوی این خودروها از موتور 4A-GE ۱.۶ لیتری مدل ۱۰۰ کیلوواتی بهره می‌بردند.

برای این نسل، مدل‌های کوپه ۲ درب و لیفت‌بک ۳ درب (که هیچ‌گاه رسما به فروش گذاشتهه نشدند) هم بعدها با پلتفرم استاندارد انتقال نیرو به ۴ محور، به بقیه‌ی مدل‌ها اضافه شدند.

حقیقت جالب: در بخشی از برنامه‌ی جامعی که به اشتراک‌گذاری مدل‌ها با تولید‌کنندگان محلی را تشویق و ترویج می‌کرد، Holden همکاری‌اش را با نیسان به اتمام رساند، در این همکاری مدل‌های پولسار و آسترا به‌صورت محلی به فروش می‌رسیدند.

در همین مورد، بخش محلی جنرال موتورز همکاری مشترکی با تویوتا آغاز کرد و شروع به خرده‌فروشی مدل نووا کرد، نووا یک سدان و هاچبک کرولا با برند و ظاهری متفاوت بود، این تفاوت در شکل چراغ‌های عقب و همچنین شیشه‌ی جلو و سپرها به‌وضوح مشخص بود.

همکاری تویوتا و جنرال موتورز همچنین مدل‌های هولدن آپولو ، تویوتا کمری با برند جدید و تویوتا لکسن (که در واقع یک هولدن کومودور با برند جدید بود) را تولید کرد.

هفتمین نسل: AE100 (از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹)

seventh generation

کرولا AE100 در سال ۱۹۹۴ در استرالیا رونمایی شد، یعنی هنوز چند سال از بقیه‌ی دنیا عقب بود. این بار دلیل تأخیر،  انتظار کمپانی برای افتتاح کارخانه‌ی جدیدش در آلتونای ملبورن بود. در تولید محلی این خودرو فقط دو مدل ارائه شد که عبارت بودند از سدان ۴ درب و هاچبک ۵ درب.

قبل از افتتاح این کارخانه‌ی مدرن، اهالی استرالیا در زمانی که کمپانی اسپرینتر مدل لیفت‌بک ۵ درب را وارد کرد؛ به‌نوعی کرولا AE100 را تجربه کردند. با وجود قیمت خودرو که حدود ۳۰ هزار دلار بود، کرولا AE100 طرفدار زیادی نداشت.

حقیقت جالب شماره ۱: AE100 آخرین کرولایی بود که در استرالیا ساخته شد. در طول مدت ۳۰ سال تولید محلی، کارخانه‌های تولید محلی تویوتا توانستند بیش از ۶۶۶,۷۰۰ کرولا به فروش برسانند.

با کاهش تعرفه‌های خودرو، به‌صرفه بودن پرونده‌ی تجاری تولید خودروهای محلی کوچک، روز به روز بیشتر زیر سؤال می‌رفت و در سال ۱۹۹۱ آخرین کرولا در خط تولید این تأسیسات وارد مرحله‌ی تولید شد. تا زمانی که برند هولدن در سال ۲۰۱۱ شروع به تولید مدل کروز کرد، این تصور وجود داشت که کرولای مدل ۱۹۹۹ آخرین خودروی کوچکی است که در استرالیا تولید می‌شود.

حقیقت جالب شماره ۲: همانند نسل قبلی، کرولا AE100 در استرالیا با نام هولدن نووا به فروش رفت و دارای شیشه جلو‌، سپر و چراغ‌های عقب منحصربه‌فرد بود.

حقیقت جالب شماره ۳: زمانی در سال ۱۹۹۷، کرولا  به رکورد فروش بیش از ۲۰ میلیون مدل دست یافت و همچنین توانست مقام محبوب‌ترین خودروی دوران را از فولکس‌واگن نوع ۱(بیتل) برباید.

نسل هشتم: AE110 (از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱)

eighth generation

باز هم اهالی استرالیا، کمی بعد از بقیه‌ی جهان AE110 را مشاهده کردند. AE110 زمانی فروشش را در مرزهای استرالیا آغاز کرد که یک مدل لیفت‌بک وارداتی با چراغ‌های جلوی بزرگ و برآمده و شیشه جلوی بزرگ با قاب کرومی بود.

وقتی تولید مدل‌های AE100 در سال ۱۹۹۹ به پایان رسید، کمپانی آن را با یک مدل لیفت‌بک با ظاهر جدید و یک مدل سدان جدید برای استرالیا جایگزین کرد.

به لطف از هم پاشیدن عاملیت ژاپن و به وجود آمدن بحران اقتصادی، کرولا AE110 با یک پلتفرم قدیمی و طرح کم‌هزینه مهندسی شد که به این ترتیب خودروی جدید حس لاکچری و شیک بودن نسل قبلی را نداشت.

حقیقت جالب شماره ۱: همراه با آغاز این نسل، تویوتا شروع به ایجاد اصلاحات در طراحی بدنه‌ی خودرو کرد. ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی هر کدام ظاهر متفاوتی از این خودرو را به فروش می‌رساندند: مدل استرالیا از مدل اروپایی الهام گرفته شده بود.

حقیقت جالب شماره ۲: شعبه‌ی تویوتا در استرالیا موفق شد تعداد کمی از مدل‌های اسپرت این خودرو را که دارای کیت توربو، موتور ۱۱۵ کیلوواتی اسپرت ۱.۸ لیتری و ۲۳۷ نیوتون متر گشتاور بود، به فروش برساند. افزایش خوب قدرت و گشتاور نتوانست خودرو را از زیان‌دهی نجات دهد.

نهمین نسل: ZZE120 (از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷)

کرولا هزاره‌ی جدید را با جدایی از نقاط ضعفی که دهه‌ی قبلی ژاپن را به وجود آوردند، آغاز کرد. مدل ZZE120 فروش محلی خود را در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد و دارای یک پلتفرم کاملا جدید و بدنه‌ی بزرگ‌تر بود که در اروپا طراحی شده بود.

دوباره، طراحی‌هایی با تفاوت‌ کم در ژاپن، اروپا، آسیا و آمریکا به فروش رسیدند. برای اولین بار در دو نسل قبلی، کرولا در فروش محلی خود یک مدل واگن نیز ارائه داد و همچنین مدل‌های سدان ۴ درب محبوب و هاچبک ۵ درب هم همانند قبل ارائه می‌شدند.

بیشتر کرولا ZZE120‌-های به فروش رفته در استرالیا، دارای موتور بنزینی ۴ سیلندر ۱.۸ لیتری بودند که ۱۰۰ کیلووات نیرو و ۱۷۱ نیوتون‌متر گشتاور تولید می‌کرد. از ‌ZZE120-هایی که دارای موتور ۱.۸ لیتری 2ZZ-GE با ۱۴۱ کیلووات نیرو و ۱۸۰ نیوتون متر گشتاور بودند، تعداد کمی به فروش رفتند.

حقیقت جالب شماره ۱: وقتی تولید ZZE120 در اروپا به اتمام رسید، آخرین کرولای هاچبک سه درب که فقط در اروپا تولید می‌شد هم بالاخره به پایان دوران تولیدش رسید.

حقیقت جالب شماره ۲: به خاطر فروش زیاد و قوی کرولا (۳۶٫۱۲۸ واحد)، تویوتا لقب خودروی شماره ۱ استرالیا را در سال ۲۰۰۳ از هولدن ربود و تا الان هم این لقب را حفظ کرده است.

دهمین نسل: ZRE150 (از ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲)

tenth generation

به‌منظور همپایی و رقابت با دنیای پر افت‌وخیز خودرو، کرولا یک بار دیگر شروع به رشد و پیشرفت کرد. سدان‌هایی که در آسیا و آمریکا به فروش می‌رفتند به طول ۴.۵ متر رسیدند و بزرگ‌تر از اولین نسل کمری شدند.

چون هاچبک‌ها در اروپا به‌عنوان خودروهای کوچک به حساب می‌آمدند، تویوتا به دنبال این بود که با از بین بردن شهرت بد مدل جدید آوریس هاچبک، قابلیت اطمینان کرولا را افزایش دهد.

آوریس با وجود اینکه دارای پلتفرم سدان کرولا بود، اما بدنه و کابین کاملا متفاوت داشت. برای بازارهای استرالیا و نیو‌زیلند، عوامل محلی تویوتا قصد داشتند آوازه و اعتبار کرولا را باز پس بگیرند.

این خودروهای بزرگ‌تر، فروش مداوم در بازارهای صادراتی را تضمین کردند. در ژاپن، تویوتا مدل‌های سدان و واگن کاملا مشابهی را عرضه می‌کرد که باریک‌تر و کوتاه‌تر از مدل‌هایی بودند که در کشورهای دیگر به فروش می‌رفتند. با تحت نظر داشتن ابعاد کرولا در داخل ژاپن، تویوتا اطمینان حاصل کرد که مشتریانش دچار پرداخت عوارض و مالیات بیش از حد به خاطر ابعاد خودرو نشوند.

حقیقت جالب شماره ۱: تویوتا بلید، یکی از مدل‌های آوریس (همان کرولا هاچبک خودمان) با موتور V6 ۳.۵ لیتری به فروش می‌رسید.

حقیقت جالب شماره ۲: این مدل طراحی شد تا به موفقیتی را که مدل بسیار کوچک‌تر تویوتا bB به دست آورده بود، ادامه دهد و نشان دهد که پرچم برند تویوتا همچنان بالا است. تویوتا توانست مدل کرولا راکوس هاچبک با ارتفاع بلند را از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ به فروش برساند. این مدل در ایالات متحده با نام سایون xB  و در ژاپن با نام کرولا رامیون شناخته می‌شد؛ راکوس به اندازه‌ی کافی موفق نبود تا مجوز تولید سری دوم را به دست آورد.

حقیقت جالب شماره ۳: در سال ۲۰۰۷، کرولا در استرالیا توانست از مرز فروش میلیونی عبور کند.

حقیقت جالب شماره ۴: هم‌زمان با تغییر ظاهر در سال ۲۰۰۹، مدل‌های ۵ درب کرولا در استرالیا دیگر نشان و برند Seca را حمل نمی‌کردند، این نشانی بود که از سال ۱۹۸۵ تا سال ۲۰۰۹ روی این مدل‌های قرار می‌گرفت.

نسل یازدهم: ZRE170/ZRE180 (از ۲۰۱۲ تا الان)

eleventh generation

در سال ۲۰۱۲، آخرین نسل کرولا هاچبک در استرالیا رونمایی شد که باز هم در اروپا و ژاپن با نام آوریس به فروش می‌رفت. نسل جدید سدان‌های این مدل تا سال ۲۰۱۴ عرضه نشدند.حتی با وجود سدان‌های قدیمی، کرولا توانست از مزدا ۳ جلو بزند و تبدیل به پر‌فروش‌ترین خودروی استرالیا در سال ۲۰۱۳ شود؛ مقامی که تابه‌حال آن را حفظ کرده است. البته گاهی فاصله‌ی کمی با دیگر رقبا دارد.

حقیقت جالب شماره ۱: تا الان حدود ۴۴ میلیون کرولا در سراسر جهان به فروش رفته‌اند. به‌طور میانگین در طول سالیان تولید این مدل، کرولا در هر ۳۶ ثانیه یک فروش داشته است.

کرولا تالی یک سر و گردن از فورد سری F که با حداقل ۳۳ میلیون فروش در مقام دوم قرار دارد، بالاتر است. همچنین فولکس‌واگن بیتل (با ۲۱.۵ میلیون فروش) در مقام سوم جای دارد. این مدل‌ها تا الان به‌خوبی توانسته‌اند فورد مدل T (با ۱۶.۵ میلیون فروش) را مغلوب کنند.

حقیقت جالب شماره ۲: تویوتا تخمین می‌زند که در سال ۲۰۱۵، به طور میانگین ۳۶۷۰ کرولا در هر روز به فروش رسیده‌اند، در کل ۱,۳۳۹,۵۵۰ کرولا در سال ۲۰۱۵ فروش رفته‌اند.

حقیقت جالب شماره ۳: وقتی تویوتا در سال ۲۰۱۶ کرولا هیبریدی را به صورت محلی معرفی کرد، اولین باری بود که در یک دهه، اهالی استرالیا یک آپشن دوم برای موتور کرولا به دست آوردند.

موتوراسپرت

motorsport

بر خلاف برخی دیگر از خودروسازان تولیدکننده‌ی خودروهای کوچک(منظور سوبارو و میتسوبیشی هستند)، تویوتا هرگز علاقه‌ی واقعی به شرکت در مسابقات سرعت و موفقیت جهانی در زمینه‌ی مدل‌های اسپرت نداشت.

بنابراین، فراموش کردن این موضوع که کرولا زمانی در سطح خودش در مسابقات Bathurst 1000 حرفی برای گفتن داشت و بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۵ پیروزی‌هایی به دست آورده بود، کار ساده‌ای است. کرولا همچنین در سطح خودش در سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۶۹ در مسابقات Bathurst 500 به پیروزی رسید.

کرولا همچنین مقام تولید‌کنندگان WRC را در سال ۱۹۹۹ به دست آورد و درعین‌حال در سال‌های ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ با مدل‌های کرولا اسپورتیوو و مدل S2000-spec قهرمانی مسابقات رالی استرالیا را به دست آورد.

تبلیغات
داغ‌ترین مطالب روز

نظرات

تبلیغات