دنیس ویلنوو مدتی است که به یکی از کانونهای توجهی جدید سینمادوستان تبدیل شده است. ویلنوو از انگشتشمار کارگردانانِ تازهکشفشدهای است که در کارهای قبلیاش نشان داده قواعد کار را میشناسد و نگاه تیره و تار و ناامیدکنندهاش به دنیا نیز باعث شده تا فیلمهایش حقیقت تلخ زندگی کاراکترهایش را طوری توی صورت مخاطب بزنند که جای قرمزش باقی بماند. چه در «محبوسان» و «ویرانشده» (Incendies) که با تمام شوکهایش، عامهپسندتر بودند و چه در «دشمن» که یک معمای روانی هنرمندانهی بینظیر برای محفل تحلیلگراهاست. «سیکاریو» در همین نزدیکی قرار میگیرد و دنبالهروی مسیر فیلمهای قبلی این کارگردان است. یعنی مثل قبلیها ویلنوو سعی نکرده با لطیفتر جلوه دادن داستان و اتفاقات یا پایانبندیهای همهپسند، راهش را در گیشه باز کند، یا با دست بردن در حقیقت و هیجانانگیزسازی خشونتها و وحشتها، سرگرمیسازی کند. او واقعیت را طوری با مهارت به تصویر میکشد که نفس بیننده را در آرامترین لحظات فیلم هم بند میآورد و «سیکاریو» به خاطر تنظیمات داستانیاش که اجازه ورود تفنگ و جنگ و مرگ را در وسعتی بیحد و مرز داده است، فرصت خیلی خوبی برای ویلنوو بوده تا ادامهی این چشمانداز خفهکننده اما ستایشبرانگیزش را در اینجا ادامه دهد و او از این کار سربلند بیرون آمده است و یک موفقیت دیگر به کارنامهی درخشانش اضافه کرده است.
برای مشاهده کامل مطلب گیشه: معرفی فیلم Sicario به زومجی مراجعه کنید.
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین میتوانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحهی اینستاگرام زومجی دنبال کنید. با کانال رسمی زومجی در تلگرام هم میتوانید هر جا و هر لحظه از داغترین مطالب زومجی مطلع شوید.
نظرات