فکر کنم عادلانه است اگر بگوییم فصل دوم سریال «کاراگاه حقیقی» موفق نشد ذهن و قلب منتقدان و مخاطبان را به اندازهی فصل اول، تسخیر کند. چرخدندههای فصل اول آنقدر مستحکم و دقیق با حضور متیو مککانهی و وودی هارستون در نقشهای اصلی و کری فوکوناگا به عنوان کارگردانِ فیلمنامهی فیلسوفانه و روانپریشانهی نیک پیزولاتو در هم جفت و جور شده بودند و کار میکردند که نتیجه به تجربهی درخشانی انجامید. فصل دوم تعداد کاراکترهای اصلی را دو برابر کرد، اما کیفیت و هیجانِ «کاراگاه حقیقی» نصف شد. کالین فرل، ریچل مکآدامز، وینس وان و تیلور کیچ بازیگران خوبی بودند، اما مسئله این بود که آنها چیز زیادی برای کار کردن نداشتند. رمز و راز محوری قصه از دور به نظر پیچیده و بزرگ میرسید، اما تماشای این پیچیدگی بیشتر از اینکه لذتبخش باشد، مثل ور رفتن با کلاف نخِ کورشدهای بود که مجبورمان میکرد، بعد از هر قسمت در به در دنبال راهنمایی یا چیزی در اینترنت برای فهمیدن داستان باشیم. خلاصه فصل دوم «کاراگاه حقیقی» طوری راضیمان نکرد که برای مدتی احساس میکردیم انگار داریم نسخهی ایرانی آن، به کارگردانی مهدی فخیم زاده را از شبکهی یک میبینیم!
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین میتوانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحهی اینستاگرام زومجی دنبال کنید.
نظرات