امکان تلقین به موشها در خواب
تحقیقات توسط دانشمندان در موسسهی فیزیک صنعتی و موسسهی تحصیلات عالی شیمی در پاریس نشان میدهند که محققان میتوانند بر روی رویاهای موشها در خواب تاثیر گذاشته و آنها را تغییر دهند. دانشمندان الکترودهایی در بخش هیپوکمپوس مغز موش که حاوی سلولهایی هستند که سیگنالهای الکتریکی ارسال میکنند، قرار دادند. پس از تحت نظر گیری موش در محلی مشخص، محققان موفق به شناسایی سلولهایی شدند که در آن مکان شروع به فعالیت میکنند.
زمانی که موشها خواب بودند، با رویا پردازی موشها در مورد آن محل، الکترودها فعالیت همان سلولهای مشخص شدهی قبلی را نشان میدادند. همزمان با ارسال سیگنال توسط سلولها، محققان با استفاده از الکترودها سیگنالهایی را به نقاط متفاوتی از مغز موش ارسال میکردند. در واقع آنها با محل مشخصی در مغز موش در حال خواب ارتباط برقرار میکردند. پس از بیدار شدن موش، دانشمندان مستقیماً سراغ سلولهایی رفتند که با آنها ارتباط برقرار کرده بودند. کریم بنچنان که یکی از دانشمندان این گروه است میگوید:
رفتار موش یک رفتار خودکار نبود. کاری که ما انجام دادیم در واقع ایجاد ارتباط بین بخش مشخصی از مغز و بخشی در پاسخ به آن است که هر دو برای موش قابل دسترس هستند.
فعال بودن سلولهایی که محققان در حال خواب به آنها سیگنالهای مصنوعی ارسال کرده بودند نشان میداد آنها توانستهاند فعالیت سلولهای مغزی موش در حالت بیداری را نیز تحت تاثیر قرار دهند.
تحقیقات مشابه نشان میدهند که موشها سفرهای آیندهی خود را نیز در خواب برنامهریزی میکنند. محققان در کالج لندن چهار الکترود در مغز موش قرار دادند. موشها در محلی T مانند در حال حرکت بودند. در یکی از شاخههای محل T مانند غذایی قرار داده بودند که موش آن را میدید اما نمیتوانست به آن دسترسی داشته باشد.
سپس در حالی که الکترودها در مغز موشها بودند، آنها خوابیدند. محققان تحت نظرگیری فعالیت سلول را ادامه دادند و متوجه الگویی جدید در نحوهی ارسال سیگنال توسط سلولها شدند. زمانی که موشها بیدار شدند، محققان غذا و مانع جلوی آن را برداشتند و فعالیت سلولهای مغزی موش را بررسی کردند. در کمال تعجب همان الگوی فعالیت در خواب در بیداری او نیز صادق بود، گویا که موش در خواب در حال نقشه ریزی برای رسیدن به غذا بوده است.
اما اشکالاتی نیز به این تحقیقها وارد است. در تحقیق دوم خواب بودن موشها حتمی نیست و احتمال دارد آنها با انجام استراحتی کوتاه به فکر چگونگی رسیدن به غذا نیز بودهاند. مشکل دوم این است که آیا مغز موشها مانند مغز انسانها عمل میکند یا خیر. برای پاسخ به این سوال محققان باید الکترودهایی در مغز انسان قرار دهند که کاری بسیار خطرناک است.
البته محققان در دانشگاه دیویس کالیفرنیا توانستهاند وجود سلولهای مکانی در مغز انسان را به اثبات برسانند. به نظر میرسد که تلقین برای انسانها نیز در آینده ممکن خواهد بود.
نظرات