در میان اکران‌های بزرگ فصل تابستان امسال شاهد بازگشت دوتا از شناخته‌شده‌ترین بلاک‌باسترهای محبوب سال‌های گذشته بودیم. فیلم‌هایی که بین سینماروهای عادی و منتقدان حرفه‌ای به یک اندازه از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند. اولی «پارک ژوراسیک» بود که برخلاف چیزی که انتظار داشتیم، کم و بیش با روایت دوباره‌ی ماجرای تکه‌تکه شدن گردشگران به دست دایناسورها در ابعادی وسیع‌تر، این مجموعه را بعد از ۱۴ سال مطمئن و بی‌خطر به سینما بازگرداند. اگرچه عدم ارائه‌ی روایتی نو از سوی سازندگان تاحدودی توی ذوق می‌زد و این‌طوری به نظر می‌رسید که سازندگان درحال کشیدن ته‌مانده‌ی شیره‌ی ایده‌ی قدیمی‌شان هستند، اما حداقل فیلم بدون توهین به طرفداران دوآتیشه‌ی قدیمی، با تمام کمبودهاش تبدیل به یکی از بهترین‌های کل مجموعه شد. در بررسی «دنیای ژوراسیک» فقط از این مسئله گلایه کردم که چرا فیلم در بین بلاک‌باسترهای خلاقانه‌ی سال‌های اخیر قرار نمی‌گیرد. اما خیلی زود به تماشای فیلمی به اسم «ترمیناتور: جنسیس» نشستم که مثلا به قول خودش قصد داشته بعد از تمام سال‌هایی که از دوران اوج مجموعه‌اش گذشته، با چشم‌انداز و پرسپکتیو تازه‌ای داستان نابودگران روباتیک و سفر در زمان برای تغییر سرنوشت را به سینما بازگرداند. اما ظاهرا تصورِ سازندگان از ارائه‌ی زاویه‌ی جدیدی از ایده‌ی اولیه فیلم آنقدر اشتباه بوده که فیلم همچون یک ترمیناتور بی‌احساس درکنار نابود کردن خاطرات طرفداران، یک مجموعه محبوب را نیز از برزخ در می‌آورد و با کله به درون جهنم پرت می‌کند.
برای مشاهده کامل مطلب ۱۰ نکته‌ای که «ترمیناتور: جنسیس» باید برای موفقیت آنها را رعایت می‌کرد! به زومجی مراجعه کنید.
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین می‌توانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحه‌ی اینستاگرام زومجی دنبال کنید. با کانال رسمی زومجی در تلگرام هم می‌توانید هر جا و هر لحظه از داغ‌ترین مطالب زومجی مطلع شوید.
نظرات