مایکروسافت به رقیبی برای RealSense اینتل می‌اندیشد

مایکروسافت ابتدا کینکت را به‌عنوان یک سنسور در کنار کنسول ایکس‌باکس روانه‌ی بازار کرد. سپس این کمپانی پشتیبانی از پلتفرم ویندوز را نیز به این محصول افزود و نتیجه‌ی آن توسعه‌ی انواع اپلیکیشن‌ها برای کینکت تحت ویندوز است. با استفاده از این سنسور تعاملات کاربران با کامپیوتر‌ها شکل طبیعی‌تری به خود می‌گیرد. مایکروسافت در ادامه نسخه‌ی دوم کینکت برای ویندوز را به‌همراه نسخه‌ی دوم کیت توسعه‌ی این سنسور روانه‌ی بازار کرد. ردموندی‌ها در این مرحله نیازمند توسعه‌ی انواع اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارهایی بودند که بتوان با استفاده از بستر کینکت و بکارگیری ژست‌های حرکتی، حرکات دست و دستورات صوتی به تعامل با نرم‌افزار‌ها پرداخت؛ اما این سنسور مشکل عمده‌ای داشت. برای استفاده از کینکت کاربر باید در فاصله‌ی دورتری از سنسور قرار می‌گرفت و در واقع استفاده از این سنسور مستلزم محیط بزرگی بود، حال آنکه کاربران هنگام کار با کامپیوتر حداکثر می‌توانند دو متر از سیستم فاصله بگیرند.

اینتل با معرفی فناوری RealSense که از وجود سه دوربین در ساختار خود بهره می‌برد، روش جدیدی را برای تعامل با بازی‌ها، سرگرمی، عکاسی و ایجاد محتوا در اختیار دنیای فناوری قرار داد. ریل‌سنس با بهره‌گیری از سه دوربین می‌تواند بصورت طبیعی‌تری با کاربر ارتباط برقرار کند و از این‌رو کاربران در زمان کار با کامپیوتر می‌توانند از طریق ژست‌های حرکتی و دستورات صوتی با کامپیوتر ارتباط برقرار کنند. از جمله‌ی مهم‌ترین مزیت‌های ریل‌سنس اینتل، سایز کوچک آن است که امکان بکارگیری این فناوری را در لپ‌تاپ‌ها و پی‌سی‌ها ممکن می‌کند. یکی از بهترین نمونه‌ها از این محصولات، پی‌سی Sprout تولید شده توسط اچ‌پی‌ است. در نمایشگاه CES 2015 نیز شماری از کمپانی‌ها محصولاتی را با بهره‌گیری از این فناوری معرفی کردند و خود اینتل نیز پهپاد جالب توجهی را مجهز به فناوری ریل‌سنس نمایش داد.

هنوز مشخص نیست که مایکروسافت چگونه می‌خواهد محصول خود را بهبود بخشد؟ آیا این کمپانی سایز کینکت را برای استفاده در لپ‌تاپ‌ها و سایر محصولات کاهش خواهد داد؟ براساس پتنتی که توسط مایکروسافت ثبت شده، این کمپانی در حال کار روی دوربین‌های سه‌بعدی است. این پتنت با عنوان «رابط کاربری لمسی با سنسور ورودی سه‌بعدی» ثبت شده است.

شاید در نگاه اول این عبارت کمی گمراه‌کننده باشد. رابط کاربری لمسی می‌تواند هر سطحی باشد. برای مثال می‌توان کامپیوتری را تصویر کرد که روی یک میز قرار گرفته و سطح روی میز به‌عنوان رابط کاربری در نظر گرفته می‌شود. این کامپیوتر قادر است با استفاده از دوربین سه‌بعدی موجود، محل مشخصی از میز را به‌همراه موقعیت دست کاربر تحت نظر بگیرد تا از این طریق ژست‌های حرکتی و حرکات دست کاربر را به‌عنوان تعاملات وی، ترجمه کند. برای اینکه کار ساده‌تر باشد، شاید کامپیوتر با رندر تصاویر مربوط به دست کاربر، امکان کار را راحت‌تر کند.

نظر شما در این خصوص چیست؟