چگونه بهترین و مناسب‌ترین دسکتاپ گنو/لینوکس را انتخاب کنیم؟

البته که یک روش علمی وجود ندارد که شما با انجام یک تست بتوانید نسخه محبوب و مورد پسند خود را پیدا کنید. بلکه همچون بسیاری از افراد مشتاق باید ویژگی‌های هر توزیع را بررسی و آزمایش کنید تا در نهایت توزیع محبوب خود که بر پایه آن رابط کاربری کار می‌کند را بیابید. در ادامه قصد داریم رابط‌های میزکار این توزیع‌های گنو/لینوکس را مورد آزمایش و بررسی قرار دهیم:

• Ubuntu Unity
• GNOME 3
• Cinnamon
• KDE
• Enlightenment
• XFCE
• Deepin Desktop

هر کدام از این رابط‌های کاربری که در بالا نام آن‌ها را مشاهده می‌کنید برای خودشان طرفدار‌های خاصی دارند و بسیار قدرتمند هستند. همچنین هر کدام از آن‌ها می‌توانند تجربه‌ای یکتا را در اختیار کاربران خود بگذارند که با ویژگی‌های زیاد هر کسی را راضی نگه خواهد داشت. مسلما امتحان کردن همه این رابط‌ها کاری وقت گیر و سخت خواهد بود، پس بگذارید وارد بحث شویم و با هر کدام از آن‌ها از نزدیک‌ آشنا شویم:

میزکار اوبونتو یونیتی برای هر کاربری که به دنبال محیطی مدرن می‌گردد ایده آل خواهد بود، این محیط نه تنها شما را به اطلاعات محلی مرتبط می‌کند بلکه 100 منبع از راه دور را در اختیار شما می‌گذارد. کاربرانی که دوست دارند همواره با اینترنت اتصال خود را حفظ کنند و در این میان از منابعی همچون شبکه‌های اجتماعی، ویکیپدیا و حافظه‌های ذخیره سازی ابری بهره گیرند محیط یونیتی برایشان بسیار خوشایند و مناسب خواهد بود.

در اوبونتو یونیتی اغلب کار‌ها با کیبورد قابل انجام است و نیازی نیست کاربر دائم بین موس و کیبورد رفت و آمد داشته باشد. با کمک ابزار HUD (اختصار از Head Up Display) دیگر لازم نیست حتما با موس خود به تعامل با نرم‌افزارهای مختلف سیستم بپردازید، تنها با فشردن دکمه Alt کیبورد پنجره‌ای به منظور جستجوی یکپارچه‌ باز خواهد شد که در آن می‌توانید به صورت فوق‌العاده سریع در بین فایل‌های سیستم، نرم‌افزار‌های مختلف و منابع اینترنتی جستجو کنید. در واقع ابزار HUD در اوبونتو یونیتی الگویی است از چیزی که امسال اپل به نسخه جدید مک آورد و آن را جستجوی یکپارچه Spotlight نام داد.

اوبونتو یونیتی مناسب برای: کاربرانی که با یک اشاره دوست دارند تمام اطلاعات درون سیستم برایشان به نمایش درآید و اصلا اهمیتی نمی‌دهند که دسکتاپ مورد استفاده آن‌ها حس و ظاهری منحصر به فرد داشته باشد.

 گنوم 3 را باید یک ترکیبی از یک محیط کاربری مینیمال و ساده همراه با ویژگی‌های کامل یک دسکتاپ ضرروی برای هر کاربر دانست. زمانی که وارد این میزکار می‌شوید هیچ چیزی در سطح آن وجود ندارد که بتوان با آن تعامل کرد و تنها با بردن موس به سمت چپ و بالای صفحه می‌توانید منویی کوچک از اپلیکیشن‌های سیستم در نوار سمت چپ و تعداد محیط‌های در حال کار در سمت راست را مشاهده کنید. با فشردن دکمه نقطه‌ نقطه در پایین می‌توانید Dash را با کنید و به تعداد زیادی از برنامه‌های سیستم دسترسی پیدا کنید.

 همچنین با استفاده از اکستنشن‌های پوسته‌ی گنوم نیز می‌توانید تجربه‌ای که در این محیط دارید را تغییر داده و مطابق با نیاز خود آن را سفارشی کنید. اگر به دنبال مالتی تسکینگ سریع‌تر و مرحله‌ای مدرن‌تر از اوبونتو یونیتی می‌گردید گنوم 3 مناسب شما است و از این محیط قطعا لذت خواهید برد.

گنوم 3 مناسب برای: کاربرانی که یک محیط مدرن و مینیمال را همراه با ظاهری قابل تغییر و مالتی تسکینگ سریع می‌خواهند.

علت تولد سینامون را باید علاقه نداشتن تیم توسعه دهنده لینوکس مینت به راه و جهت دهی گنوم 3 دانست. بنابراین آن‌ها تصمیم گرفتند به طور کامل از گنوم 3 دل بکنند و بر روی محیط جدیدی بر پایه گنوم 3 کار کنند. محیط سینامون را باید نقطه میانی یا وسط نسخه دوم و سوم گنوم تلقی کرد که به شما اجازه تنظیمات بیشتری نسبت به گنوم 3 می‌دهد و وظایف خود را نسبت به گنوم 2 بسیار سریع‌تر انجام می‌دهد.

محیط سینامون بسیار زیبا و جذاب است و هر کاربری که برای بار اولین بار به این محیط وارد می‌شود متوجه حس لینوکسی این محیط زیبا خواهد شد. با پنلی در پایین صفحه همراه با دکمه Start برای مدتی طولانی بدون هیچ مشکلی و قابلیت‌های شخصی سازی زیاد (ترفند‌های زیاد در جابه جایی پنل‌ها، اضافه کردن پلاگین‌ها، حذف کردن یا اضافه کردن افکت‌ها و موارد بیشتر ) برای شما کار خواهد کرد.

سینامون مناسب برای: همه افراد. اگر حتی با محیط دسکتاپ کنونی خود خو گرفته‌اید، سینامون را همچون خانه خود خواهید دانست.

KDE یکی از اولین محیط‌های میزکار تمام عیار برای سیستم عامل گنو/لینوکس است. با تغییر‌هایی که این محیط در طول چند سال گذشته داشته اکنون به بلوغ خود نزدیک شده و بسیار عالی کار می‌کند. محیط KDE برای شما افزایش سرعت، تغییر‌های پایدار و شخصی‌سازی‌های زیاد را به ارمغان می‌آورد.

حتی با اینکه نسخه‌ای جدید و بزرگ از KDE به تازگی منتشر شده اما باز هم نمی‌توانید تغییرات زیادی را در رابط کاربری این محیط ببینید. تمام هستی KDE را می‌توان در سه بخش منوی استارت، پنل و مدل پیوسته سیستمی این محیط دانست. حتی اگر بخواهیم KDE را یک محیط مدرن و جدید به حساب بیاوریم باید آن را در رقابت با نسل ویندوز‌های XP و 7 قرار دهیم، البته این محیط به ویژه برای کسانی که در برابر تغییرات مقاومت می‌کنند، به هیچ وجه چیز بدی نیست.

KDE مناسب برای:کاربرانی ویندوزی که می‌خواهند مهاجرتی راحت را به گنو/لینوکس داشته باشند اما ترجیح می‌دهند همان ظاهر و سبک کار قدیمی ویندوز را در اختیار داشته باشند.

طرز کار  Enlightenment متفاوت است و حتی در زمانی که با این رابط کاربری کار می‌کنید متوجه این تغییر و متفاوت بودن آن با محیط‌های دیگر می‌شوید. شاید همین تفاوت‌ها است که این دسکتاپ را منحصر به فرد کرده. خبری از منوی استاندارد شروع یا استارت و پنل‌های پایینی نیست و به جای آن می‌توانید منوی‌هایی دسکتاپ و دیگر المان‌ها را در بخش بالایی پیدا کنید. تفاوت‌ها علاوه بر منحصر کردن این محیط باعث شده‌اند که هر کسی نتواند در این دسکتاپ راحت باشد و مناسب همه کس نیست.

با کمی دقت و تلاش می‌توانید پس از مدتی بر این دسکتاپ سوار شوید و ترفند‌های مختلف را انجام دهید، افرادی که عاشق ماجراجویی هستند و دوست دارند محیطی که در آن کار می‌کنند را سر هم کنند با Enlightenment رویایشان به حقیقت خواهد پیوست. یکی از بهترین المان‌های موجود در Enlightenment تعداد بسیار زیادی از پوسته‌های متفاوت است که ظاهر این دسکتاپ را دست‌خوش تغییر می‌کند. این پوسته‌های دسکتاپ تنها رنگ رابط کاربری را عوض نمی‌کنند بلکه تغییراتی را در پنجره‌ها و شکل آن‌ها نیز به وجود می‌آورند.

Enlightenment مناسب برای: کاربران پیشرفته‌ای که دوست دارند محیطی را با توجه به خواسته‌های خود بسازند و همیشه دوست دارند شکل دسکتاپ خود را تغییر دهند و تنوع ایجاد کنند.

این میزکار را می‌توان یکی از همان راه‌ها و روش‌هایی دانست که گنو/لینوکس در آن می‌درخشد. XFCE محیطی بسیار سبک است. اگر یک سخت‌افزار قدیمی بر روی دسکتاپ یا لپ‌تاپ خود دارید و دوست دارید هنوز این سیستم را مورد استفاده قرار دهید، XFCE محیطی ایده آل برای شما خواهد بود. یا اینکه به سرعت بیشتری در انجام عملکرد‌های مختلف نیاز دارید XFCE به شما این سرعت را می‌دهد. البته نباید این گفته باعث شود که فکر کنید در این محیط هیچگونه شخصی‌سازی جا ندارد و نمی‌توان نرم‌افزار‌های زیادی را در اختیار داشت. در واقع XFCE هر دو را به شما پیشنهاد می‌دهد؛ شخصی سازی که به وفور در محیط‌های دسکتاپی مختلف وجود دارد بدون اینکه بخواهد سرعت و پایداری سیستم را فدا کند.

البته XFCE برای همه نیست، با اینکه نسبت به Enlightenment از پیچیدگی بسیار کمتری برخوردار است اما تا تبدیل شدن به یک محیط مناسب و کارآمد برای یک کاربر تازه‌کار راه زیادی را پیش رو دارد.

 XFCE مناسب برای: تجربه کاربری متوسط که می‌تواند با سخت‌افزار‌های قدیمی به خوبی و روانی کار کند. سرعت و شخصی سازی را با هم در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

میزکار دپین را باید یک تازه وارد دانست که خیلی زود توانسته خود را در دل خیلی‌ها جا کند. میزکار دیپین فوق‌العاده مدرن و جدید طراحی شده و رابط کاربری خوش ساخت و زیبایی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. این میزکار ویژگی‌های دیگر محیط‌های کاربری گنو/لینوکس که بسیار مشهور هستند را در هم آمیخته و معجونی ساخته که هر کسی را عاشق خود می‌کند. دیپین بر پایه گنوم 3 ساخته شده اما داک و کنترل پنلی زیبا رو به صورت جانبی بر روی خود دارد. این محیط با داک زیبایی که در اختیار دارد می‌تواند کاربرانی در هر سطح را راه بیندازد.

میزکار دپین مناسب برای: هر کسی که به دنبال ظاهری متفاوت، باهوش، زیبا و راحتی در استفاده می‌گردد.

همانطور که دیدید محیط‌های کاربری گنو/لینوکس اکنون بیش از همیشه متنوع و مدرن شده‌اند.  هر کدام از آن‌ها طرز استفاده‌ای را به شما هدیه می‌دهند که شاید در هیچ محیط دیگری نتوانید آن را تجربه کنید. برای برخی از آن‌ها به هیچ وجه سطح مهارت شما در کار کردن با محیط اهمیتی ندارد، آن‌ها خودشان شما را آشنا می‌کنند و به محیطی زیبا و راحت در استفاده عادت می‌دهند. حالا می‌توان نتیجه گرفت  افرادی که معتقدند گنو/لینوکس هنوز آماده جایگزینی در بخش میزکارها نیست، زمان زیادی را برای کار با این محیط‌ها سپری نکرده‌اند. اما انتخاب شما چیست؟ در بین این محیط‌های با امکانات متفاوت فکر می‌کنید کدام‌یک مناسب برای شما طراحی شده است؟ در بخش نظرات دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.