ناسا لامپ‌های خلاء ۴۶۰ گیگاهرتزی تولید کرد

همانطور که گفتیم هنوز از لامپ‌های خلاء در ساخت برخی از تجهیزات صوتی استفاده می‌شود، اما در دنیای کامپیوترها که همگان در پی ساخت پردازنده‌هایی با سرعت پردازشی بالاتر هستند، جایی برای لامپ‌های خلا وجود ندارد.

همانطور که پیش از این در زومیت خواندید، دانشمندان پس از توسعه‌‌ی ترانزیستورها با استفاده از سیلیکون، به‌دلیل نیاز برای ساخت پردازنده‌هایی با سرعت بالا و قابلیت ترانزیستورهای مبتنی بر سیلیکون برای کوچک‌تر کردن سایز ترانزیستورها در واحد سطح، دیگر سراغ لامپ‌های خلاء نرفته‌اند، اما این رویه که با قانون مور شناخته می‌شود، تا کجا ادامه خواهد یافت؟ براساس قانون مور تعداد ترازیستورها در واحد سطح در هر دو سال دو برابر می‌شود.

به‌نظر می‌رسد متخصصان و دانشمندان ناسا راهکاری را برای بالا بردن سرعت پردازش اطلاعات در لامپ‌های خلاء یافته و ترانزیستورهای کانال خلاء را توسعه داده‌‌اند. این ترانزیستورها ساختاری مشابه CMOSهای کنونی دارند که الکترود مورد استفاده در خلاء قرار می‌گیردو در آزمایش‌های انجام شده  توسط ناسا خلاء مورد نظر توسط گاز هلیوم جایگزین شده است. دلیل بالا رفتن سرعت نقل و انتقال داده نیز استفاده از چنین ساز و کاری است که منجر به بهبود عملکرد این محصول در مقایسه با لامپ‌های خلاء شده است.

ناسا در آزمایشگاه خود توانسته تا به فرکانس 460GHz دست یابد. این فرکانس کاری ۱۰ برابر فرکانس کاری ترانزیستورهای مبتنی بر گرافین است که اهمیت این محصول را دوچندان می‌کند. دستیابی به چنین فرکانسی نوید ساخت ترانزیستورهایی با فرکانس تِراهرتز را نیز داده است.

شاید دستیابی به چنین فرکانسی در محیط آزمایشگاهی جالب توجه به نظر برسد، اما دستیابی به آن در خارج از محیط آزمایشگاه و با در نظر گرفتن فاکتورهای موجود کمی دور از ذهن است. آیا تولیدکنندگان قادرند تا میلیون‌ها ترازیستور مبتنی بر کانال‌های خلا را در سطوح بسیار کوچکی جای دهند؟ همچنین کاهش ولتاژ مصرفی نیز برای تولید محصولات تجاری مبتنی بر این فناوری یکی دیکر از ملزومات است. موارد عنوان شده از جمله‌ی چالش‌هایی است که تولیدکنندگان باید آن‌ها را حل کنند.