ساخت آسمان خراش‌ها از زباله‌های بازیافتی

ایده‌ی اصلی در این ساختمان‌ها استفاده از اجزای پلاستیکی و کاغذی زباله‌های ساکنین یا سایر افراد و بازیافت آن‌ها برای استفاده به عنوان پنل‌های ساختمانی است. بنابراین می‌توان ساخت ساختمان را با استفاده از زباله‌های ساکنین ادامه داد تا ضمن عدم تولید زباله فضا برای سایر افراد نیز ایجاد شود. برای مثال بنا بر محاسبات می‌توان با استفاده از جمع‌آوری یک سال زباله یک ساختمان، نمای آن ساختمان را به طور کامل ساخت.

برای کمینه کردن هزینه و مدیریت مناسب منابع لازم است که زباله‌ها به طرز مناسبی جمع آوری شوند تا بتوان مجددا از آن‌ها برای ساخت پنل‌ها بهره برد. علاوه بر این هرچه ساکنین ساختمان بیشتر شوند با افزایش زباله‌های تولیدی می‌توان پنل‌های بیشتری را نیز تولید کرد که این در نهایت منجر به خودکفا شدن سازه خواهد شد.

برای ساخت داربست اصلی سازه نیز این طراحان از داربست‌های ساخته شده از جنس بامبو الهام گرفته‌اند که در سازه‌های جنوب شرقی آسیا بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. با استفاده از این داربست‌ها پس از ساخت نیازی به برداشتن آن‌ها نیست و داربست به بخشی از خود سازه تبدیل خواهد شد. طراحان معتقدند که استفاده از این لوله‌های توخالی میزان ضربه‌ی ناشی از باد را کاهش می‌دهد ضمن اینکه می‌توان با استفاده از توربین‌های بادی کوچکی انرژی ساختمان را نیز با استفاده از آن تامین کرد.

شکل هرمی سازه نیز به آن این اجازه را می‌دهد که ساکنین بتوانند با استفاده از آسانسور به بخش‌های مختلف آن دسترسی داشته باشند، بنابراین نیازی به استفاده از جرثقیل‌های غول پیکر در آن مرتفع خواهد شد. این ساختمان‌ها می‌توانند مکان‌های مختلف مورد نیاز ساکنین همچون باشگاه ورزشی، تفریحی، غذاخوری‌ها و اتاق‌های همایش را نیز شامل شوند.

به نظر شما این ایده تا چه حدی عملی است؟ آیا می‌توان انتظار چنین سازه‌هایی را در کشورمان داشت؟