رمز و راز یک زندگی 30 ساله در قالب تصاویر فوری
اکنون این تصاویر به مورخ عکاسی دونالد لوکوتا (Donald Lokuta) تعلق دارند. پیش از خرید مجموعه کامل، او برای نخستین بار تعداد اندکی از این تصاویر را در یک عتیقه فروشی در نیویورک در سال 2012 کشف کرد. وقتی متوجه شد فروشنده صدها عکس مشابه از یک سوژه (مرد خندان ما) دارد همه عکس‌ها را خریداری کرد.
لوکوتا اشاره می‌کند:
به عنوان یک مورخ، می‌دانستم این چیز بسیار نادر و کمیاب است؛ اما در سطحی عمیق‌تر حیرت کرده بودم که چرا یک نفر بخواهد تقریبا 500 عکس از خود در دوره‌های مختلف زندگیش تهیه کند؟ از نظر ظاهری آنها هیچ چیز خاص یا خارق‌العاده‌ای ندارند. تصاویری هستند شبیه به Mugshot (عکس ساده چهره افراد که برای مقاصد اداری تهیه شده باشد)؛ اما چیزی که آنها را عجیب و خاص نموده شباهت است؛ یک دستی آنهاست. انگار به نوعی خاطره‌گویی کرده و به بازگویی دوره‌ای از عمر یک انسان پرداخته‌اند.
چیزهای اندکی در مورد سوژه این عکس‌ها، این مرد مرموز برای ما شناخته شده است؛ از جمله اینکه او ساکن آمریکا بوده، در میان ما زیسته و گاهی کلاه بر سر می‌گذاشته؛ اما تصاویر نگاهی خاص و شگفت به زندگی او داشته‌اند. 445 عکس فوری به صورت واضح، گذر عمر را بر رخسار او نشان می‌دهند. اولین تصاویر مردی چهار شانه را نشان می‌دهند که خوش روی بوده و موهای تیره‌ای دارد. آخرین مجموعه تصاویر که در طول دهه 1960 برداشته شده‌اند اما نسخه مسن‌تری از همان سوژه را نشان می‌دهند؛ مردی که اکنون گرد پیری بر موهایش نشسته و صورتش پرچین و چروک شده است. لبخند گسترده او عنصری است همیشگی که ظاهراً در طی دهه‌ها به شکلی تکراری و بدون تغییر باقی مانده است.
لوکوتا این تئوری را مطرح می‌کند که شاید این مرد برای یک شرکت سازنده اطاقک‌های عکس فوری کار می‌کرده و بعد از تعمیر یا سرویس این اطاق‌ها برای امتحان این عکس‌ها را از خود انداخته است؛ این فرضیه تا حدودی قابل پذیرش است. لوکوتا همچنین با ناکی گورانین (Nakki Goranin) در این زمینه تماس گرفته و از او در مورد پیش بینی سرنوشت و زندگی این مرد کمک خواسته است. گورانین نویسنده کتابی تحت عنوان "اتاق عکس آمریکایی" (photobooth American) است. گورانین فاش کرده در حال حاضر مالک تصاویری از مردی مشابه است؛ او این تصاویر را در یک حراجی در میشیگان کشف و خریداری نموده است.دانا گوستافسون(Donna Gustafson) ، متصدی موزه زیمرلی در این مورد عقیده دارد که این تصاویر بی نام و نشان، پیش از زمان خود بوده و به نوعی پیشرو محسوب می‌شوند. این پرتره‌ها در اوایل دهه 1930 تا 1940 برداشته شده‌اند؛ پیش از آنکه بسیاری از ما در مورد مفهوم عکاسی به شکلی عمیق فکر کرده باشیم. حتی اگر این مجموعه‌ها به صورت تصادفی هم تهیه شده باشند، گوستافسون آن را به عنوان ارزش هنرمندانه یک زندگی قلمداد می‌کند.
او می‌گوید:
حتی اگر این واقعیت داشته باشد که این عکس‌ها محصول عملکرد مردی است که خیلی ساده به انجام وظیفه‌اش مشغول بوده، باز هم با این وجود این مرد چیزی خارق‌العاده از خود برجای گذاشته است.
نظرات