تکامل تلفن‌های 150 دلاری در گذر زمان؛ امکانات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری چه قدر تغییر کرده‎اند؟

در بخش گوشی‌های رده اول، پیشرفت‌ها کمتر بوده؛ ولیکن در مورد گوشی‌های رده متوسط و رده پایین، هر نسل جدید از نظر سخت‌افزار و امکانات، بسیار کامل‌تر شده است. از سال 2009 شروع می‌کنیم و بهترین گوشی‌های رده متوسط را به عنوان شاخص در نظر می‌گیریم.

در سال 2009، سومین گوشی محبوبی که در ایالات متحده‌ی آمریکا به فروش رسیده از نوع تاشو است. این نوع گوشی‌ها حدود 5 سال در بازار دیده می‌شدند. صفحه‌نمایش 2.2 اینچی و حافظه‌ی داخلی 5.5 مگابایت مشخص می‌کند که سخت‌افزار این گوشی تا چه حد ضعیف بوده است. حتی جک 3.5 میلی‌متری هدفون در این گوشی وجود ندارد. خبری از کارت حافظه نیست. خبری از GPS و رادیو هم نیست و در مجموع فقط وظایف اصلی یک گوشی معمولی و نه هوشمند توسط آن انجام می‌شود. بنابراین جای تعجب نیست که این گوشی از شبکه‌ی مخابراتی مثل Edge هم پشتیبانی نمی‌کند و تنها GPRS را پشتیبانی می‌کند.

موتورولا محصولاتی به نام RAZR رونمایی می‌کرد که از بهترین گوشی‌های بازار محسوب می‌شدند. V3 مدلی است که در سال 2009 رونمایی شد که فراتر از یک گوشی هوشمند به نظر می‌رسید. البته پرفروش‌ترین گوشی سال 2009 در آمریکا آیفون 3GS است که هزینه‌ی نسخه‌ی غیرقراردادی آن 599 دلار بوده است؛ ولیکن  RAZR V3 تنها 100 دلار هزینه داشت و با توجه به قیمت پایین آن، سخت‌افزار بسیار خوب بود.

در سال 2011 با بودجه‌ی کم به یک گوشی تاشو که ظاهری کهنه دارد و سخت‌افزار آن ضعیف است، محدود نمی‌شدیم. گوشی‌های اندرویدی در این بخش بازار عملکرد خوبی داشتند؛ ولیکن هنوز هم ضعف سخت‌افزاری محسوس بود. ال‌جی مدل Optimus V خود را با قیمت غیر قراردادی 150 دلار به فروش می‌رساند که در حقیقت همان گوشی Optimus T با ظاهری جدید بود. صفحه‌نمایش با رزولوشن 480 در 320 پیکسل و دوربین 3 مگاپیکسلی گویای کیفیت سخت‌افزار است. پردازنده‌ی 600 مگاهرتزی کوآلکام به نام MSM7627 و پشتیبانی از کارت حافظه‌ی 32 گیگابایتی یک پیشرفت بزرگ است.

پشتیبانی از 3G یا شبکه‌ی مخابراتی نسل سوم و GPS امکاناتی است که برای استفاده از اینترنت و همچنین سرویس‌های نقشه مثل گوگل‌مپس اضافه شده است. در واقع گوشی‌های ارزان هم تدریجاً هوشمند شده‌اند.

در نهایت باید گفت که متأسفانه کاربر به سیستم عاملی که بروز نبود یعنی نسخه‌ی 2.2 اندروید محدود می‌شد.

در سال 2013 اوضاع گوشی‌ها به کلی متحول شده است. مخصوصاً زمانی که Moto G موتورولا به قیمت 179 دلار عرضه شد. این گوشی از فرمول سخت‌افزار قدیمی در ظاهر جدید پیروی نمی‌کند؛ بلکه سازنده تصمیم گرفته طرح بازی را به کلی عوض کند.

در موتو جی از صفحه‌نمایش چندلمسی LCD به قطر 4.5 اینچ و با رزولوشن 720p استفاده شده و حتی پوشش محافظه گوریلا گلس 3 است که از بهترین مواد موجود به حساب می‌آید و در گوشی‌های رده اول به کار می‌رود. و تراشه‌ای پیشرفته به نام MSM8226 کوآلکام با 4 هسته‌ی Cortex-A7 و سرعت 1.2 گیگاهرتز در آن خودنمایی می‌کند. سیستم‌عامل هم یک نسخه‌ی بروز و جدید اندروید یعنی 4.3 یا آبنبات پاستیلی است که در میان گوشی‌های ارزان بازار مصداق دیگری ندارد. معمولاً تولیدکنندگان گوشی، مدل‌های ارزان را برای بازارهای روبه‌رشد در نظر می‌گیرند؛ ولیکن موتو جی حتی در بازار آمریکا هم به عنوان یک محصول خوب، فروخته می‌شود. در واقع می‌توان موتو جی را اولین گوشی واقعاً ارزان و خوب دانست که با توجه به قابلیت‌های مثل GPS، 3G و نسخه‌های جدید بلوتوث یا وای‌فای، یک گوشی واقعاً هوشمند است و از پس بسیاری از کاربردهای ساده‌ی امروزی بر می‌آید.

نوکیا هم در این محدوده‌ی قیمتی یک گوشی ویندوز‌فونی عالی دارد؛ یک لیموی خوشمزه‌ی دیگر به نام لومیا 520 که تنها 99 دلار برای مشتری آب می‌خورد. دوربین 5 مگاپیکسلی و صفحه‌نمایش 4 اینچی و سیستم‌عامل ویندوز‌فون 8 معرف لومیا 520 است. حافظه‌ی داخلی این گوشی هم مثل موتو جی 8 گیگابایت است و با استفاده از کارت حافظه می‌توان آن را افزایش داد. اما پردازنده مدل MSM8227 است که دو هسته‌ی 1 گیگاهرتزی دارد  و نمی‌توان آن را در حد موتو جی دانست؛ ولیکن روان‌بودن پردازش گرافیکی با استفاده از پردازنده‌ی گرافیکی Adreno 305 تضمین شده است، لازم به ذکر است که در موتو جی هم همین پردازنده‌ی گرافیکی استفاده شده است.

مهم‌ترین ایراد لومیا 520، باتری آن است که تنها 1430 میلی‌آمپر ساعت جریان الکتریکی را تأمین می‌کند. اما به هر حال مشتریان نشان دادند که ارزش محصول نوکیا چه قدر است؛ لومیا 520 سریعاً مقام پرفروش‌ترین گوشی ویندوز‌فونی بازار را به دست آورد.

موتو جی موتورولا در مدت زمان 6 ماه به پرفروش‌ترین محصول موتورولا تبدیل شد و هنوز هم پرفروش‌ترین گوشی در مکزیک و برزیل است. موتورولا از فروش خوب چنین مدلی به این نتیجه رسیده که با یک محصول ارزان و کارآمد دیگر به بازار برگردد و از این رو Moto E را به قیمت 129 دلار رونمایی کرده است. صفحه‌نمایش کمی کوچک‌تر و با رزولوشن پایین‌تر است.  اما 4.2 اینچ قطر و رزولوشن 960 در 540 پیکسلی هم بسیار خوب است. فلش LED موتو جی هم فراموش شده؛ ولیکن دوربین 5 مگاپیکسلی کماکان به قوت خود باقی است. اندروید 4.4 هم روی گوشی نصب شده است. پردازنده‌ی 4 هسته‌ای موتو جی جای خود را به دو هسته‌ی Cortex-A7 با سرعت 1.2 گیگاهرتز داده و پردازنده‌ی گرافیکی هم به Adreno 302 تغییر کرده تا گوشی ارزان‌تری روانه‌ی بازار شود. حافظه‌ی رم هم 1 گیگابایت است که برای محصولات رده متوسط رقم خوبی است. از همه مهم‌تر این است که موتورولا می‌‌خواهد سیستم‌عامل را به نسخه‌ی اصلی بعدی نیز ارتقا دهد؛ همان‌طور که در مورد موتو جی چنین کاری کرد.

موتو ای با هزینه‌‌ی 129 دلاری خود ارزش زیادی دارد. مطمئناً نمی‌توان آن را با گوشی‌های رده اولی که 600 دلار بودجه لازم دارند و از پرسودترین محصولات هر اپراتوری به حساب می‌آیند، مقایسه کرد. تفاوت اصلی چنین گوشی‌های گران‌قیمتی در کیفیت قطعات، رزولوشن و کیفیت صفحه‌نمایش و مواد به کار رفته در ساخت بدنه است. معمولاً امکانات گوشی‌های رده متوسط امروزی بسیار زیاد و قابل قیاس با مدل‌های گران‌تر است. البته برخی موارد مثل حسگر اثر انگشت یا تابنده‌ی مادون‌قرمز برای استفاده از گوشی به عنوان کنترلر وسایل خانه، تنها در مدل‌های رده اول دیده می‌شوند.

در موتو ای اکثر امکانات ضروری که در یک گوشی‌هوشمند کاربرد دارد، پیش‌بینی شده است. صفحه‌نمایش چند‌لمسی برای استفاده‌ی بهینه از اندروید، حسگرهای مجاورت برای تشخیص فاصله‌ی صورت با گوشی هنگام مکالمه و شتاب‌سنج، GPS با پشتیبانی از GLONASS و نیز مکان‌یابی بهتر با A-GPS، کارت حافظه‌ای که از حافظه‌های 32 گیگابایتی پشتیبانی می‌کند و مجموعه‌ای کامل از امکانات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری در اختیار کاربر قرار داده می‌شود. تمام امکانات لازم آن هم با بودجه‌ی 129 دلار یک پیشنهاد خوب از موتورولا است. احتمالاً رقبا هم به زودی محصولات مشابه رونمایی می‌کنند و رقابت داغ‌تر می‌شود.

با ادامه‌ی پیشرفت‌ها در این عرصه، روزی بالاخره گوشی‌های با کیفیت از نظر قیمت، برای همه قابل استفاده خواهند بود و به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از کار، زندگی و سرگرمی افراد، نقش خود را به نحو احسن ایفا می‌کنند. احتمالاً به زودی گوشی‌های تاشو در بازار گوشی‌ها ناپدید می‌شوند؛ چیزی که در حال حاضر حق مسلم آنهاست.

نظر شما در مورد گوشی‌های رده متوسط سال‌های پیش رو چیست؟ آیا رکورد بالای فروش گوشی‌های رده اول را پشت سر می‌گذارند یا باز هم مشتریان به خرید گوشی‌هایی با پردازنده‌ی قوی‌تر و صفحه‌نمایشی با رزولوشن بالاتر و البته بدنه‌ی زیباتر ادامه می‌دهند؟ نقش گجت‌های پوشیدنی مثل عینک گوگل و محصولات مشابه چیست؟ آیا آنها با قابلیت‌های روزافزون و جالب خود، می‌توانند جای گوشی‌های را بگیرند یا همه در کنار هم به پیشرفت ادامه می‌دهند؟