چرا گوگل سرویس اینباکس را از جیمیل جدا کرد؟

چند سال پیش، درست در زمانی که تیم جیمیل گوگل تصمیم گرفت کار بر روی یک اپلیکیشن مستقل ایمیل را (که اکنون Inbox نام گرفته) آغاز کند، یک بازطراحی اساسی برای جیمیل ارائه شده بود. درست همانند روال همیشگی گوگل، این محصول نیز ابتدا بصورت داخلی منتشر شد تا گوگلی‌ها به بهبود و در این مورد خاص حذف بسیاری از قابلیت‌های پیشرفته آن بپردازند.

تیم جیمیل لازم نبود برای مشاهده‌ی واکنش‌ها مدت زیادی منتظر بماند. این واکنش‌ها چندان خوشایند نبود و سر و صدای بسیاری بر سر تک تک تصمیم‌های تیم طراحی/تولید جیمیل به پا شد. جمله‌هایی نظیر «شما به کلی جیمیل را از بین برده‌اید» و «این طراح‌های دیوانه‌ی گوگل آنجا چه می‌کنند» در سراسر جامعه‌ی آزمایش‌کنندگان داخلی گوگل پخش شده بود؛ انتقادها و صحبت‌هایی که از کافه‌های گوگل تا انجمن‌های آنلاین داخلی را در بر می‌گرفت.

مهندسان گوگل به شکلی وسواسی به نگارش پست‌های بلند در گوگل پلاس و انجمن‌های داخلی پرداختند و جزئیات کامل تصمیمات خود در خصوص عدم پشتیبانی از هر یک از کاربردهایی که حذف شده بودند را شرح دادند. هیچ‌چیز زجرآورتر از این نیست که یک تیم به حذف ویژگی بپردازد که یک مهندس بصورت روزمره آن را مورد استفاده قرار می‌داده است. به همین خاطر بسیاری از مهندسان گوگل خود را آماده می‌کردند با مشعل و شمشیر و زره کامل شوالیه‌ها به دفتر تیم جیمیل حمله کنند (باورتان نمی‌شود که چه تعداد از مهندسان گوگل از این دست وسایل قرون وسطایی جمع‌آوری می‌کنند!).

در پاسخ به این مساله، رهبر تیم طراحی جیمیل بیانیه‌ای تحت عنوان «شما کاربر نهایی نیستید» ارائه کرد. بر سر همین مساله نیز دوباره موج نارضایتی و بحث‌ها آغاز شد. بیانیه‌ی ارائه شده توسط تیم جیمیل بصورت مشروح توضیح می‌داد که هر یک از ویژگی‌های پیشرفته‌ی حذف شده توسط اغلب کاربران جیمیل هیچ‌گاه مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و نیز هر یک از تصمیم‌های جدید این تیم را توجیه می‌کرد. ویژگی‌های مورد بحث تنها موجب پیچیدگی غیرضروری رابط کاربری جیمیل می‌شد در حالی که اغلب افراد تنها یک کلاینت ایمیل ساده نیاز داشتند.

تمام این تصمیمات حول محور مساله‌ای شکل گرفته بود که بر اساس آن، یک کاربر معمولی جیمیل در طول روز تنها حدود 5 ایمیل دریافت می‌کند که اغلب آن‌ها نیز ماهیت تبلیغاتی دارند که بنابراین نیازی به پاسخگویی نخواهند داشت. این رویکرد در تضاد کامل با نیاز یک کارمند معمولی گوگل بود که در طی یک روز حدود 450 ایمیل دریافت می‌کند که اغلب آن‌ها حداقل در حدی مهم هستند که خوانده شوند و تعداد بسیاری نیز نیاز به پاسخگویی دارند. بیانیه‌ی ارائه شده توسط تیم جیمیل اگرچه پشتیبانی‌های بسیاری برای تصمیم آن‌ها به همراه داشت اما نتوانست انتقادات را فرو نشاند و برعکس، به آتش این مساله دامن زد. حتی عنوان این بیانیه کاملا بحث‌برانگیز و کنایه‌آمیز بود و موجب نارضایتی بیشتر بخشی از کارمندان گوگل شد که از تک تک قابلیت‌های پیشرفته‌ی جیمیلی برای سر و کله زدن با موج ایمیل‌ها بهره می‌بردند.

در نهایت یک سازش و توافق کلی حاصل شد. جیمیل همچنان در مسیر مشخص و بهینه‌ی خود برای پاسخگویی به نیاز جامعه‌ی کاربری غول‌پیکر خود (صدها هزار کاربر فعال ماهانه)  ادامه مسیر خواهد داد اما بصورت همزمان برخی قابلیت‌های پیشرفته‌تر را نیز که اکنون به شکل مناسبی مخفی شده‌اند و بر سر راه رابط کاربری ساده‌ی اصلی نیستند برای کسانی که به واقع به آن‌ها نیاز دارند حفظ خواهد کرد.

همچنین قرار بر این شد که تیم جیمیل کار بر روی یک سرویس جدید و مستقل را نیز آغاز کند که بصورت اختصاصی از پایه طراحی شده تا نیاز کاربران حرفه‌ای‌تر که روزانه با خیل عظیمی از ورودی‌ها در اینباکس خود روبرو هستند را پاسخگو باشد. و اینگونه بود که Inbox متولد شد؛ سرویسی که نام آن نیز اشاره‌ی مستقیم به تمرکز آن بر روی ایمیل‌های ورودی دارد.