بررسی عمیق یک شگفت‌انگیز: اسنپ‌دراگون 800

طبق گفته‌های کوالکام سری 600 کار خود را از آنجایی آغاز کرد که سری S4 Pro به اتمام رسانده بود. شرکت کوالکام در CES ادعا کرد که سری 600 تا 40 درصد عملکرد بهتری نسبت به نسل قبل خواهد داشت. اما در جذاب‌ترین بخش، کوالکام درمورد پرچمدار محصولات خود یعنی سری 800 نوید افزایش ۷۵ درصدی در عملکرد را نسبت به S4 pro داد و همچنین به عملکرد گرافیکی دو برابر نیز اشاره کرد.

خوشبختانه با انجام گرفتن بنچمارک‌های متفاوت بر روی این چیپ که درچند روز اخیر نتایج آن در فضای وب منتشر گردید صحت ادعای کوالکام تقریبا از دیدگاه اکثر کارشناسان مورد تأیید قرار گرفت. اطلاعات بیشتر را می توانید در «بنچمارک‌های حقیقی و رسمی از پردازنده Snapdragon 800: خود را برای سرعت خارق‌العاده آماده کنید» مشاهده کنید.

اما در این مقاله تصمیم داریم نگاه عمیق‌تری به تغییرات صورت گرفته در هسته‌های سری ۸۰۰ که با نام Krait 400 معرفی شده‌اند داشته باشیم و اندک مقایسه‌ای را با هسته‌ّ‌های Cortex A15 ترتیب دهیم.

اسنپ‌دراگون ۸۰۰ براساس فناوری ۲۸ نانومتر HPM (High Performance for mobile)-HK-MG شرکت TSMC ساخته می‌شود درحالی که اسنپدراگون ۶۰۰ با فناوری ۲۸ نانومتری( LP polysilicon (low power شرکت TSMC به بازار عرضه گردید. این تغییر در لیتوگرافی و ساخت چیپ به پردازنده اجازه می‌دهد تا هسته‌های Krait400 بتوانند در فرکانس پیک ۲.۳ گیگاهرتز به‌درستی کارکنند. درحالی که این فرکانس پیک برای Krait 200 و Krait300 به بیش از ۱.۹ گیگاهرتز نرسیده بود. همین افزایش فرکانس در کنار این نوع لیتوگرافی موجب افزایش عملکرد در کنار مصرف توان کم و درنتیجه افزایش بهره‌وری چیپ خواهد شد.

به‌نظر می‌رسد که تنها تغییرات صورت گرفته در هسته Krait 400 نسبت به هسته‌های Krait 300 ( هسته‌های استفاده شده در اسنپ‌دراگون۶۰۰) به همین تغییرات در تکنولوژی ساخت چیپ و همچنین استفاده از کش L2 پرسرعت‌تر باشد. هرچند که بهره‌گیری از تکنولوژی HPM در ساخت مستلزم بازطراحی کامل در هسته‌ها گردید و امکان ایجاد تغییرات مثبت جزئی در این بازطراحی محتمل می‌باشد.

کوالکام معمولا اطلاعات دقیقی از خط لوله (Pipeline) و تعداد stages pipeline در هسته‌های خود را در اختیار کابران قرار نمی‌دهد اما به‌نظر می‌رسد که خط‌ لوله در هسته‌های Krait400 نسبت به ۳۰۰ دست‌نخورده باقی مانده باشند. اما یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در Krait 300 نسبت به دیگر طراحی‌های قبل صورت گرفته بود مرتبط با ویژگی سخت‌افزاری پیش آماده سازی داده بود که اطلاعات را انحصارا از حافظه مموری کشیده و آن‌را به کش L2 منتقل می‌کرد تا داده های سریع تر برای پردازش توسط پردازنده آماده شوند. این ویژکی مهم و تأثیرگذار در طراحی‌ هسته‌های Krait نسل‌های پیشین در نظر گرفته نشده بود.

در مجموع تغییرات Krait300 نسبت به نسل‌های پیشین قدری بیشتر بوده است و کوالکام تلاش کرده تا در krait400 با کم کردن تأخیر در دسترسی به حافظه و استفاده از کش L2 با سرعت بیشتر در کنار تکنولوژی ساخت چیپ HPM ( بهینه شده برای مصرف کمتر انرژی درعملکرد پیک بالا ) جهش مورد نظر خود را در پرچمدارش ایجاد کند. علاوه بر موارد یاد شده باید به امکانات متنوع ارتباطی اسنپ دراگون ۸۰۰ اشاره کنیم که همانند نسل‌های پیشین کامل‌ترین پکیج را در بین تمامی رقبا برای محصولات هوشمند ارایه می‌کند. جالب آنکه سری ۸۰۰ نوید شارژ سریع‌تر به میزان ۷۰٪ را به مشتریان داده است که تحول مثبت و کاربردی قلمداد می‌شود.

خوشبختانه کوالکام در زمینه GPU نیز به افزایش چشمگیری در عملکرد در نسل‌های متفاوت خود رسیده است. بعد از آنکه شاهد عملکر خوب Aderno 320 در چیپ‌های سری S4 و سری۶۰۰ بودیم، در سری ۸۰۰ با نسل جدید این سری از GPU‌های آدرنو یعنی Aderno 330 روبه‌رو هستیم. Aderno 330 با فرکانس کاری ۴۵۰ مگاهرتز نسبت به Aderno320 تغییرات چشمگیری داشته است که در ادامه مقاله به آن اشاره خواهیم کرد.

در جدول‌های زیر که از سایت ویکی‌پدیا انتخاب شده است می‌توانید اطلاعات دقیق‌تری از سری ۶۰۰ و ۸۰۰ کوالکام به‌دست آورید:

تلاش کردیم بنچمارک‌ها را به شکلی انتخاب کنیم تا بتوانیم عملکرد CPU و GPU را به‌طور جداگانه بررسی کنیم تا از میزان بهبود هر بخش نسبت به نسل‌های پیشین دقیق‌تر اطلاع یابیم . به همین منظور بنچمارک‌ها از سایت خوش‌نام و معتبر Anantech انتخاب شده است که در ادامه مشاهده خواهید کرد.

در این بنچمارک محصول مجهز به Snapdragon 800 با نام MDP/T Qualcomm MSM8974در مقابل بزرگانی مانند( Galaxy S 4 (SHVE300s با چیپ پرحاشیه Exynos 5 Octa  و تبلت نکسوس ۱۰ با چیپ( Exynos 5 Dual (2 x ARM Cortex A15 و همچنین محصولات مبتنی بر چیپ Snapdragon 600 مثل HTC One/T-Mobile Galaxy S 4 مقایسه شده است.

در دو شکل زیر می‌توانید مشخصات دستگاه یا محصولی که اسنپ دراگون ۸۰۰ بر روی آن سوار است مشاهده کنید. بی‌شک مستحضرید که هنوز هیچ محصول رسمی مبتنی بر این چیپ وارد بازار نگردیده است و به همین دلیل از یک محصول ناشناخته با ویژگی‌های زیر برای تست این چیپ و گرفتن بنچمارک‌ها استفاده گردیده است.

واضح است که سری ۸۰۰ کوالکام شانه‌به‌شانه قدرمتند‌ترین طراحی هسته آرم یعنی Cortex A15 بنچمارک‌ها را پشت سر می‌گذارد.

در بنچمارک معروف 3DMark که خود شامل چندین تست می‌شود به نتیجه شگفت‌انگیزی رسیدیم. Aderno330 به طرز واقعا محسوسی رقبای خود را در این بخش کنارزده است. PowerVR SGX544MP3 533 MHz به‌کارگرفته شده در گلکسی S4 و حتی Mali سری شش استفاده شده در نکسوس۱۰ ‌در برابر ابرقدرت Aderno330 هیچ حرفی برای گفتن ندارند.

توجه داشته باشیم که در قلمرو بنچمارک‌های مرتبط با geometry and fill rate هنوز هیچ شرکتی توانایی دست‌اندازی به سیطره Imagination Technologies را نداشته است و این قضیه برای Aderno 330 نیز صدق می‌کند و ناتوانی آن را در برابر Power VR‌در این زمینه نشان می‌دهد. اما در دیگر تست‌ها Aderno 330 با فاصله زیادی از رقبا پیش است که در ادامه بنچمارک‌ها قابل مشاهده است.

در تست‌ّ‌هایی که قدرت گرافیکی دستگاه تحت چالش زیاد قرار می‌گیرد، نتایج آدرنو ۳۳۰ ما را بیش از گذشته شگفت زده کرده است. ۳۳۰ نزدیک به ۶۲.۵٪ نسبت به PowerVR SGX 554MP4 به‌کارگرفته شده در آیپد۴ قدرتمند تر نشان می‌دهد. البته جالب است بدانیم که پهنای باند به‌کارگرفته شده در سری ۸۰۰ کوالکام از A6X کمتر است و با این وجود این نتایج به‌دست آمده است.

در بنچمارک Basemark X، Aderno 330 نزدیک به ۹۵درصد بهتر از نسل پیشین خود یعنی آدرنو۳۲۰ عمل کرده است و این برتری را نیز نسبت به PowerVR SGX 544MP3 نیز داشته است. این برتری نسبت A6X به‌کارگرفته شده در آیپد ۴ به رقمی معادل ۴۱ درصد می‌رسد.

در این قسمت تصمیم داریم GPU سری ۸۰۰ را در مقایسه با رقبای قدرتمند کامپیوترهای شخصی به چالش بکشیم تا دید بهتری از نزدیک شدن هر چه بیشتر قدرت گرافیکی محصولات موبایل به گرافیک کامپیوترهای شخصی داشته باشیم.

با اینکه گرافیک موبایل هنوز فاصله زیادی در عملکرد، نسبت به گرافیک PC دارد اما با در نظر گرفتن مصرف انرژی بسیار کمتر برای ابزارآلات موبایل نسبت به  PC، آدرنو ۳۳۰ را می‌توانیم یک موفقیت بزرگ در بازدهی ( نسبت عملکرد به توان مصرفی) در پردازنده‌های گرافیکی بدانیم.

همانطور که در بخش بنچمارک‌ها مشاهده کردید، Krait 400 به‌کارگرفته شده در Snapdragon 800 از قدرتی تقریبا مشابه و حتی بیشتر از Cortex A15 به‌کارگرفته شده در Exynos 5 Octa گلکسی S4 و Exynos 5 Dual نکسوس 10 برخوردار است. ولی بهتر است به این نکته مهم توجه داشته باشیم که فرکانس کاری Krait 400 در این بنچمارک‌ها بر روی 2.3 گیگاهرتز تنظیم شده است در حالی که هسته های A15‌در Exynos 5 Dual با فرکانس 1.7 و هسته‌های A15 در Exynos 5 Octa با فرکانس کاری 1.8 ( نسخه مخصوص کشور کره جنوبی) آزمایش شده‌اند. هرچند که قدرت نهایی چیپ برای مشتری اهمیت خواهد داشت و بحث فرکانس و مواردی از این دست فقط برای متخصصین و علاقه‌مندان جذاب است، ما برای مقایسه معماری‌ها مجبور هستیم که این نکات ریز را حتما مدنظر قرار دهیم.

همانطور که در چندین مقاله تخصصی در زومیت به بیان ویژگی‌های هسته‌ A15 پرداختیم، حتما مطلع هستید که این هسته‌ها از بیشترین قدرت پردازشی در بین طراحی‌ هسته‌های Cortex A شرکت آرم برخوردارند. آرم Cortex A15 را در ابتدا برای سرورهای مبتنی بر معماری آرم در نظرگرفته بود و آن را در مقایسه با پردازنده های X86 بسیار قوی و کم مصرف می‌دانست. Cortex A15 نسبت به دیگر طراحی‌های آرم بیشترین میزان انرژی را مصرف می‌کند به شکلی که بسیاری از کارشناسان عقیده داشتند که امکان استفاده از این معماری هسته در گوشی‌ها و تبلت‌ها میسر نخواهد بود. با این حال سامسونگ با محدود کردن زیاد قدرت این هسته‌ها توانست از آن‌ها در چیپ Exynos 5 Dual نکسوس۱۰ خود استفاده کند و بدین ترتیب راهی را برای مهار توان مصرفی آن‌ها به دیگران نشان دهد. با این حال در طی تست‌های مختلف صورت گرفته نشان داده شده است که دو هسته A15 با فرکانس ۱.۷ گیگاهرتز در این تبلت به‌علاوه GPU پرمصرف mali T604 می‌توانند نزدیک به ۸ وات انرژی مصرف کنند. که حتی سایت Anand معتقد بود که سامسونگ آن را تا مرز ۴ وات محدود ساخته است. این مصرف زیاد انرژی باعث شد متخصصین از این هسته ها برای استفاده در اسمارت‌فون‌ها مأیوس شوند و نهایتا تنها تبلت را به عنوان بستری برای استفاده از این هسته‌ها برگزینند.

اما با معرفی معماری big.Little که ما آن را در مقاله جداگانه در زومیت تحت عنوان بررسی عمیق هسته‌های ریز و درشت Exynos 5 Octa سامسونگ بر بستر معماری big.LITTLE آرم مورد موشکافی قرار دادیم، امیدها برای استفاده از این هسته‌های پرقدرت در تلفن‌های هوشمند زنده شده. به هر حال سامسونگ نهایتا از این معماری در گلکسی S4 خود بهره جست که با حاشیه‌ها و بعضا انتقادات زیادی در بحث توان مصرفی روبه‌رو گردید.

از طرف دیگر کوالکام با طراحی هسته‌های انحصاری خود با نام Krait ( که بسیاری آن را تغییر یافته Cortex A9 و یا حتی Cortex A15 ) می‌دانند توانست قدرتی بیش از Cortex A9 و کمی کمتر از A15 را در سری ۶۰۰ خود به‌ارمغان آورد. اما کوالکام با تغییرات ارزشمندی که در طراحی هسته‌های خود به‌کار برد و به لطف استفاده از asynchronous symmetric multiprocessing  - aSMP که ما آن را به طور مفصل در مقاله‌ای جداگانه در زومیت به‌نام ایده‌های تأثیرگذار آرم و کوالکام برای کاهش مصرف انرژی در چیپ‌های پردازشی مورد بررسی قرار دادیم، توانست در بحث مصرف انرژی نیز موفق شود.

در تکنولوژی aSMP فرکانس و ولتاژ هر هسته به‌طور مستقل کنترل می‌شود که این امر باعث می‌شود تا پردازنده بتواند بر حسب سنگینی وظیفه محوله، تعداد هسته‌های لازم برای پردازش را انتخاب کند و ولتاژ و فرکانس آن‌ها را تنظیم نماید.

aSMP کوالکام و تکنولوژی Big.Little آرم هر دو به‌منظور مهار مصرف انرژی هسته‌ها ایجاد شدند. بر روی کاغذ هر دوی این تکنولوژی‌ها معایب و مزایای خود را دارند و کاملا کاربردی به‌نظر می‌رسند اما آنچه که مهم است نتیجه نهایی است که کوالکام با توجه تست‌های صورت گرفته بر روی سری ۶۰۰ نسبت به اکتای سامسونگ موفق‌تر بوده است.

با این‌که هسته‌های Cortex A15 در فرکانس برابر با هسته‌های Krait 400 و Krait 300 از قدرت پردازش نسبتا بالاتری برخوردار است اما به دلیل مصرف توان بیشتر و در نتیجه بازدهی عملکردی پایین‌تر نتوانسته است تا اکنون در گوشی‌های هوشمند موفق ظاهر شود.

آرم در تکنولوژی Big.Little کوشید تا با کنار هم قراردادن هسته‌های کم مصرف A7 و A15 مصرف چیپ حاصل را تا حد زیادی کنترل کند. در تکنولوژی پیشرفته Big.Little سه مدل مهاجرت از هسته‌های سبک به هسته‌های سنگین پیش‌بینی شده است. در مدل اول وظیفه کل هسته‌های سبک به هسته‌های سنگین مهاجرت می‌کنند که به این روش روش مهاجرت خوشه‌ای گفته می‌شود. در مدل دوم هر هسته به‌طور جداگانه کنترل شده و لازم نیست وظیفه تمام هسته‌ها با هم به هسته‌های بزرگ‌تر انتقال یابند. در روش سوم تمام هسته‌ها می‌توانند با هم فعالیت کنند و نهایت عملکرد بدست آید.

روش اول نسبت به دو روش دوم و سوم از نظر عملکرد و بازدهی در سطح پایین‌تری قرار دارد اما در روش اول نیازی به دست‌کاری در کرنل سیستم عامل نیست و با همین اندروید کنونی می‌توان به راحتی فعالیت‌های چیپ را کنترل کرد. به‌همین دلیل است که سامسونگ در Exynos 5 Octa نیز از روش مهاجرت اول استفاده کرده است.

سامسونگ در CES تلاش کرد با تعریف و تمجید فراوان از Exynos 5 Octa موج حاصل از معرفی Snapdragon 800 و معرفی Tegra4 را بخواباند. با آنکه ایده مطرح شده در Exynos 5 Octa بسیار عملی و کاربردی به نظر می‌رسید ولی بسیاری از کارشناسان اظهار نظر در مورد آن را تا زمان معرفی محصولی مبتنی بر این چیپ به تأخیر انداختند. با معرفی گلکسی S4 در دو نسخه Exynos 5 Octa و Snapdragon 600 زمان مقایسه فرا رسید. همانطور که در یک پست جداگانه در زومیت این مقایسه در اختیار شما قرار گرفت، Exynos 5 Octa از نظر قدرت پردازشی عملکرد اندک بهتری را نسبت به کوالکام از خود نشان داد. اما در عوض در مصرف انرژی کاملا از کوالکام شکست خورد. با آنکه فناوری Big.Little واقعا توانسته بود مصرف هسته‌های Cortex A15 را مهار کند اما نسبت به چیپ کوالکام برگ برنده‌ای نداشت.

Exynos 5 Octa به دلیل استفاده از هشت هسته و در نتیجه بزرگ‌شدن ابعاد چیپ، با هزینه بیشتری ساخته می‌شوند که این هزینه هیچ تمایز ارزشمندی برای سامسونگ نخواهد داشت و در نتیجه تا کنون این چیپ نسبت به سری ۶۰۰ و ۸۰۰ کوالکام هیچ توجیه اقتصادی نداشته است.

تعدادی از متخصصین هنوز اظهار نظر قطعی برای شکست Big.Little آرم را در برابر کوالکام زود می‌دانند. چرا که عقیده دارند در این بین ممکن است سامسونگ در طراحی چیپ به ‌درستی عمل نکرده باشد. تعدادی دیگر ضعف کرنل‌های اندروید در هدایت این چیپ را دلیل شکست می‌دانند و عقیده دارند سامسونگ به زودی با به‌روز رسانی تغییر محسوسی در بازدهی این چیپ گران‌قیمت ایجاد می‌کند. حتی توجه داشته باشید که با توجه به همکاری‌ّهای گسترده گوگل و سامسونگ این امکان وجود دارد که با تغییر در کرنل اندروید امکان استفاده از مهاجرت نوع دوم در بین هسته‌های کوچک و بزرگ فراهم شود که بدین ترتیب تغییر محسوسی در افزایش بازدهی چیپ ایجاد خواهد شد.

بعضی متخصصین پا را فراتر از این فرضیه‌ها گذاشته و با توجه به سکوت معنادار سامسونگ در قبال این چیپ علی‌رغم تعریف و تمجید فراوان سامسونگ از آن، اذعان دارند که سامسونگ خود از تکنولوژی Big.Little ناامید شده است. چرا که آرم یک شرکت صرفا طراحی است و در طراحی‌های خود نتوانسته است به‌درستی مشکلات پیش‌رو را تخمین بزند. حال آنکه کوالکام ضمن طراحی در بخش مهندسی چیپ و نهایی سازی آن نیز دخیل است. البته تمایل سامسونگ به استفاده از چیپ‌های اینتل نیز می‌تواند دلیل محکمی باشد که سامسونگ در حال فاصله گرفتن از طراحی‌ هسته‌های آرم می‌باشد و به قولی سامسونگ از آرم ناامید شده است.

اشتباهات پی در پی آرم نیز در دلسرد شدن سامسونگ بی تأثیر نیست. زمانی که آرم هسته پرمصرف با بازدهی پایین A8 را معرفی کرد، کوالکام آنچنان قدرت نگرفته بود. بعد از A8‌ ، آرم باز هم بی توجه به بحث مصرف انرژی خبر از طراحی هسته پرقدرت‌تری با نام A9‌را داد. در همان زمان‌ها بود که کوالکام و حتی اپل با پی بردن به ایرادات بزرگ آرم در طراحی هسته‌هایش به تغییر و بهبود پرداختند و هسته‌های بهتری را با معماری‌های بهبود یافته معرفی کردند. آرم که تازه متوجه اشتباهات خود گردید با تأخیر زیادی معماری A8 را بهبود داد و با نام A7 به بازار معرفی کرد. در راستای این بهبودها باز هم با یک تأخیر نسبتا زیاد معماری A9 را نیز بهبود داد و در همین چند هفته پیش پرده از معماری جدید هسته خود به نام A12 برداشت. این بازطراحی‌ها در برابر جاه‌طلبی‌ها و سرعت کوالکام، اپل و اینتل خیلی دیر و عملا بی‌فایده صورت گرفت.

A7x هنوز برای ما ناشناخته است اما اگر به فرمول دوبرابری اپل پایبند باشیم، باید منتظر ظهور ابرقدرت دیگری باشیم که می‌تواند حتی از پس Snapdragon800 نیز برآید. به احتمال زیاد عرضه جهانی محصولات مبتنی بر اسنپ دراگون ۸۰۰ با عرضه آیپد ۵ یا آیفون نسل بعد همراه شود و بدین ترتیب کسب قویترین چیپ پردازشی موبایل در یک رقابت شانه به‌شانه این دو شرکت نظر بسیاری را به سمت خود جلب خواهد کرد.

اگر اپل بخواهد به قدرت گرافیکی دوبرابر نسبت به نسل کنونی خود دست‌یابد باید منتظر متوسل شدن اپل به GPU های نسل ششم Power VR باشیم که در کنار افزایش چشمگیر عملکرد، مصرف انرژی کمتری دارند. احتمالا A7x اولین چیپ اپل باشد که از چهار هسته پردازشی در CPU خود استفاده خواهد کرد. از آنجایی که A7x و A7 فقط در محصولات اپل استفاده می‌شوند، کوالکام از جهت از دست‌دادن بازار نگرانی کمتری از جانب اپل احساس خواهد کرد.

اینتل آهسته و پیوسته گام برمی‌دارد. بزرگ‌ترین شرکت سازنده چیپ‌ دنیا حالا به جایی رسیده است که تا فتح قله‌های بازار چیپ محصولات هوشمند فقط یک قدم فاصله دارد. اینتل در صنعت موبایل همیشه ضلع چهارمی بود که در نظر گرفته نمی‌شد. چرا که اینتل اتم همیشه از مصرف انرژی زیاد به‌خصوص در حالت استندبای رنج می‌برد. حالا با معماری جدید هسته‌های اینتل با نام Silvermont و به لطف لیتوگرافی ۲۲

اینتل اعلام نموده که نسل جدید هسته‌های اتم تا سه برابر سریعتر از نسل قبلی با همان مصرف انرژی یا 5 برابر مصرف کمتر با همان بازده قبلی را ارائه می‌کنند. پردازنده‌های فعلی اتم اینتل از نظر قدرت و بازده چیزی کمتر از بهترین‌های ARM و کوالکام ندارند اما در زمینه مصرف انرژی باید به هسته‌های Silvermont چشم دوخت.

در نمودارهایی که اینتل ارایه کرده است، می‌توان عملکرد یک دوهسته‌ای Silvermont اینتل را با یک چهار هسته‌ای ARM در قدرت ورودی مشابه یعنی یک وات مقایسه کرد. همانطور که مشاهده می‌کنید پردازنده اینتل عملکرد بین 40 تا 110 درصد بیشتر را در کنار مصرف بین 1.6 تا 3.1 برابر کمتر در برابر چهار هسته ARMارائه نموده است.

در نمودار بعدی، این مقایسه در تبلت انجام گرفته است. طبق ادعای اینتل در مصرف 1.5 وات یک چهار هسته‌ای Silvermont بین 60 تا 130 درصد عملکرد پردازشی بهتر و بین 3 تا 5.8 برابر مصرف کمتر در عملکرد پردازشی مشابه، خواهد داشت.

شاید جدی‌ترین رقیب کوالکام و آرم در حال پیدایش است. اینتل در ماه‌های آینده می‌تواند به کمک شرکایش بازار چیپ‌های پردازشی محصولات هوشمند را تکان اساسی دهد. از آنجایی که اینتل در زمینه طراحی و ظرفیت تولید، بی‌رقیب است و تاکنون در بیشتر حوزه‌ّ‌هایی که به‌طور جدی وارد رقابت شده است موفق بوده است باید انتظار اتفاقات جدیدی در ماه‌های آینده از سوی اینتل باشیم.

انویدیا در یک حرکت انتحاری در CES نتایج خیره‌کننده‌ای از نسل جدید تگرا را در معرض نمایش قرار داد. تگرا۴ به کمک GPU ۷۲ هسته‌ای جدید انویدیا و چهار هسته پردازشی A15 با فرکانس ۱.۹ گیگاهرتز سودای فتح بازار را در سر داشت. اما با گذشت چندین ماه به جز معدود تبلت‌هایی که فقط در حد معرفی مانده‌اند، اثری از تگرا۴ دیده نمی‌شود.در نمودارهای زیر می‌توانید عملکرد پردازشی تگرا۴ نسبت به اسنپدراگون ۸۰۰ را در بعضی از تست‌ها مشاهده کنید. این نمودارها هنوز از طریق یک مرجع بی‌طرف به‌طور کامل منتشر نشده و برای قضاوت باید اندکی صبر کنیم.

دراینکه تگرا۴ یکی از قوی‌ترین چیپ‌های معرفی شده تا به امروز است شکی نیست. حتی در آخرین بنچمارک‌ها تگرا۴ شانه به شانه Snapdragon800 بنچمارک‌ها را پشت سرگذاشت. اما تنها نکته‌ای که انویدیا آنچنان به آن اشاره‌ای نکرد و به نظر اکثر کارشناسان پاشنه آشیل این چیپ پرقدرت است، هسته‌های پردازشی A15، آن‌هم با فرکانس بالای ۱.۹ گیگاهرتز است. با اینکه تگرا۴ از یک هسته دیگر در کنار این چهار هسته سود برده است ولی بی‌شک این نوع استفاده از هسته تکی نمی‌تواند از معماری big.Little تأثیرگذارتر باشد. Exynos 5 Octa و Exynos 5 Dual با هسته‌هایی با فرکانس پایین‌تر به شدت در بحث مصرف انرژی نسبت به کوالکام ضعف از خود نشان داده‌اند، در نتیجه تصور اینکه تگرا۴ بتواند از آن‌ها در زمینه مصرف انرژی بهتر عمل کند کمی دور از ذهن خواهد بود. در حالت کلی و با توجه به عملکرد پردازشی نسبتا بهتر A15 نسبت به Krait400، تگرا۴ در بنچمارک‌ها می‌تواند از این نظر از اسنپ‌دراگون ۸۰۰ پیشی بگیرد اما در توان مصرفی هنوز ابهامات زیادی در مورد تگرا۴ باقی مانده است.

مهم‌ترین دلیلی که به اسنپ‌دراگون ۸۰۰ لقب شگفت‌انگیز را تعلق دادیم، قدرت زیاد گرافیکی آن در کنار استفاده از هسته‌های پردازشی کم مصرف و همچنین پوشش انواع و اقسام شبکه‌های ارتباطی در کنار ۷۰ درصد شارژ سریع‌تر می‌باشد. امکان مهم و بی همتای always on Voice برای تشخیص صدا حتی در حالت استندبای، پشتیبانی از سنسور دوربین تا ۵۵ مگاپیکسل  و قابلیت فیلمبرداری با رزولوشن 4K از دیگر ویژگی‌های چشم‌نواز این چیپ پرقدرت است. اسنپ‌دراگون ۸۰۰ رقبای قدرتمندی را در برابر خود می‌بیند و خواهد دید ولی با عنایت به قیمت مناسب، قدرت بالا در کنار مصرف کم و امکانات فراوان با استقبال شدید دیگر شرکت‌های سازنده محصولات هوشمند روبه‌رو خواهد شد.

همه شواهد حاکی از آن است که تا اواخر سال ۲۰۱۳ سیطره فرمانروایی کوالکام به وسیع‌ترین حد خود خواهد رسید ولی از سال ۲۰۱۴ و با رشد بیشتر اینتل ممکن است این سیطره مورد تهدید قرار گیرد.