احمقانه‌ترین گفته‌ها از هوشمندترین افراد در حوزه‌ی فناوری!
توماس واتسون، مدیر IBM در سال 1943
به گمانم در کل جهان بازار معدودی برای رایانه‌ها وجود داشته باشد و شاید بتوانیم پنج‌تایی از آن‌ها را در کل بفروشیم.
استیو بالمر، در مراسم معارفه‌ی نخستین گوشی هوشمند آیفون
500 دلار؟ با قرارداد ماهانه‌ی استفاده از شبکه؟ به نظر من این گران‌ترین گوشی تلفن همراه جهان است؛ و از آنجا که فاقد صفحه‌کلید فیزیکی است، نمی‌تواند نظر مساعد کاربران تجاری را به خود جلب نماید. به همین خاطر حتی نمی‌توان از آن برای ارسال نامه‌های پست الکترونیکی استفاده کرد.
بیل گیتس در نشست اقتصاد جهانی داووس در سال 2004
تا دو سال دیگر مشکل هرزنامه (اسپم) حل خواهد شد.
لرد کلوین، مدیر جامعه‌ی سلطنتی در سال 1895
پرواز ماشین‌هایی سنگین‌تر از هوا به طور قطع غیرممکن خواهد بود.
کن اولسون، مدیر شرکت دیجیتال اکوئیپمنت در سال 1977 گفته بود
هیچ دلیلی برای اینکه هر کدام از اعضاء خانواده، رایانه‌ی شخصی خود را داشته باشند، وجود ندارد.
کلیفرد استول، نویسنده‌ی کتاب «روغن مار سیلیکونی» معتقد بود:
مطمئناً به زودی کتاب و روزنامه‌ی خود را مستقیماً اینترنتی خریداری خواهیم کرد.
تی کراون، کمیسر FCC در سال 1961 گفته بود:
از نقطه نظر عملی هیچ شانسی برای ارائه بهتر خدمات تلفن، تلگراف، تلویزیون یا رادیو از طریق ماهواره‌های فضایی در امریکا وجود ندارد.
استیو چن، یکی از بنیان گذاران سایت اشتراک ویدئوی یوتیوب:
تعداد فایل‌های ویدئویی در این شبکه آن قدر کم است که رغبت نمی‌کنم آن‌ها را ببینم.
داریل زانوک، یکی از بنیان گذاران کمپانی سینمایی فاکس قرن بیستم:
تلویزیون نمی‌تواند بیش‌تر از 6 ماه دوام آورد؛ چرا که مردم از خیره شدن هر روزه به این جعبه‌ی چوبی خسته خواهند شد.
و استیو جابز، در مصاحبه‌ای با نشریه‌ی رولینگ استون در سال 2003 گفته بود:
مدل خرید اشتراک ماهیانه موسیقی رویکردی ورشکسته است که به نظرم نمی‌تواند موفقیتی کسب کند.
قضاوت با شماست، حال به نظرتان تا چه حد می‌توان به گفته‌های امروزی غول‌های فناوری دنیا اعتنائی کرد؟ آیا گفته‌های آن‌ها گاه به بیراهه‌های خاکی نرفته و از اصل قضیه غافل نشده‌اند؟
نظرات