انتخاب بین لپ‌تاپ و دسکتاپ، کدام را انتخاب کنیم؟

برای خرید یک کامپیوتر جدید همیشه یک سوال اساسی مطرح می‌شود، اینکه چه نوع کامپیوتری برای کار ما مناسب است. لپ‌تاپ‌ها با سخت‌افزاری ضعیف‌تر و عملکردی کندتر و یا دسکتاپ‌هایی با یک کیس خوب که در آن پردازنده‌ی قوی تعبیه شده است؟ مزایای لپ‌تاپ مثل مصرف انرژی کمتر و قابلیت حمل بیشتر چه قدر مهم است؟ هزینه‌ی پایین‌تر یک کیس یا به عبارتی دسکتاپ در چه حد و حدودی است؟ در ادامه‌ی مطلب عوامل تأثیرگذار در سرعت یک کامپیوتر را بررسی کرده و پاسخ این سوال را می‌دهیم.

به دنبال پاسخ همین پرسش هستیم، پرسشی که معمولاً بدین صورت مطرح می‌شد: اگر بخواهم کیسی با کارایی یک لپ‌تاپ خاص جمع کنم، مجموعاً هزینه چند برابر کمتر می‌شود؟

بنابراین باید نگاهی به جدیدترین سخت‌افزارها و قیمتشان بیاندازیم و مقایسه‌ی عملکردیشان را در دستور کار قرار دهیم.

البته یک سوال امروزی‌تر هم مطرح است، تبلت‌ها از نظر هزینه به کارایی چه وضعیتی دارند؟ برای خرید یک تبلت خوب که تایپ کردن با آن ساده باشد باید چیزی در حدود 400 دلار و حتی 500 دلار هزینه کرد. مثل تبلت تِرَنسفُورمِر ایسوس TF300T که دارای داکی به شکل صفحه کلید است. سرعت آن قطعاً پایین‌تر از لپ‌تاپ‌های ارزان است ولیکن عمر باتری و قابلیت حمل آن به مراتب بیشتر می‌باشد.با توجه به اینکه هدف مقایسه‌ی تبلت با لپ‌تاپ و دسکتاپ نیست بنابراین از بررسی تبلت‌ها چشم‌پوشی می‌کنیم.

امروزه هر وقت در مورد سرعت یک کامپیوتر صحبت کنیم، چند عامل مهم مطرح می‌شوند که مهم‌ترینشان پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی یا به اصطلاح CPU و کارت گرافیک آن است. البته با پیشرفت پردازنده‌ها حالا اهمیت وسایل ذخیره‌سازی مثل هارددیسک‌های سنتی و دیسک‌های حالت جامد یا SSD نیز بیشتر شده است. در واقع ممکن است در یک دسکتاپ CPU و GPU بسیار خوبی وجود داشته باشد ولیکن سرعت بوت شدن و اجرای نرم‌افزارها در یک اولترابوک با پردازنده‌های ضعیف‌تر، بیشتر باشد. علت همان دیسک حالت جامدی است که با سرعت بالای خود بارگذاری فایل‌ها را بسیار سریع‌تر از هارددیسک‌ها انجام می‌‌دهد. در واقع بوت شدن کامل ویندوز ممکن است حتی 5 دقیقه هم طول بکشد که این زمان در مورد SSDها بسیار کمتر خواهد بود.

مقایسه‌ی عمیق‌تری بین SSDها و HDDها انجام دهیم تا اهمیت استفاده از یک SSD به جای HDD برایتان روشن شود. یک SSD خود در انتقال ترتیبی اطلاعات حداقل 2 یا 3 برابر بهترین هارددیسک‌های بازار سریع است. اما تفاوت در دسترسی تصادفی به اطلاعات به رقم فوق‌العاده‌ی 50 تا 100 برابر می‌رسد. بیشتر دسترسی تصادفی به اطلاعات است که در بوت شدن ویندوز و اجرای چندین نرم‌افزار مختلف یا باز کردن تعداد زیادی تب در مرورگر رخ می‌دهد.

خوشبختانه در بیشتر لپ‌تاپ‌ها می‌توان از SSD به جای HDD استفاده کرد، تنها استثناء اولترابوک‌ها هستند که معمولاً خود دارای SSD می‌باشند. حتی استفاده از SSD به جای درایو نوری که این روزها کمتر کاربرد دارد نیز امکان‌پذیر است و روش این کار را در مقاله‌ی چگونه دی‌وی‌دی رایتر لپ‌تاپ خود را با یک هارددیسک جایگزین کنیم؟ در زومیت بیان شد.

تنها مشکل SSDها ظرفیت کم و قیمت بالای آنهاست. یک هارد دیسک 1 ترابایتی با سرعت دورانی 5400 دور بر دقیقه و در اندازه‌ی 2.5 اینچی حدود 80 دلار قیمت دارد. درایو ترکیبی 1 ترابایتی سیگیت که خود دارای چند گیگابایت SSD به عنوان کش است، هزینه‌ای معادل 130 دلار دارد. حال این دو مورد را با ارزان‌ترین SSD با ظرفیت 256 گیگابایت مقایسه کنید که حداقل 165 دلار برایتان آب می‌خورد و البته در مورد مدل‌های خوب قیمت به 230 دلار و بیشتر هم می‌رسد. 2 تا 3 برابر هزینه‌ی بیشتر برای ظرفیت یک چهارم! ولیکن افزایش کارایی قابل ملاحظه است و شاید ارزش ارتقا را داشته باشد.

ابتدا از کارایی پردازنده‌ی اصلی شروع می‌کنیم و کارایی پردازنده‌ی گرافیکی را بعداً بررسی می‌نمائیم. چندین نسل از پردازنده‌های دسکتاپی ای‌ام‌دی و اینتل را مقایسه خواهیم کرد. پردازنده‌های لپ‌تاپ را در طرف دیگر ترازو قرار خواهیم داد. برخی نتایج به دلیل در دست نبودن اطلاعات کامل از جدیدترین بنچ‌مارک‌ها مثل اینکودر ویدیویی x264 HD 5.x به صورت تخمینی ذکر شده که با علامت * مشخص می‌شوند. در ضمن پردازنده‌های دسکتاپ با رنگ سبز و لپ‌تاپی‌ها با رنگ آبی نمایش داده می‌شوند.

وقتی صحبت از کارایی پردازنده‌ی اصلی در نرم‌افزارهای با تردهای پردازشی کمتر باشد، تفاوت بین دسکتاپ و لپ‌تاپ چندان زیاد نیست. به عنوان مثال یک پردازنده‌ی رده متوسط هسول برای لپ‌تاپ یعنی i7-4700MQ تقریباً 85 درصد کارایی پردازنده‌ی رده اول هسول دسکتاپ یعنی i7-4770K را دارد و جالب‌تر این است که i7-4930MX برای لپ‌تاپ، حدود 98 درصد کارایی پردازند‌ه‌ی i7-4770K را در اختیار کاربر می‌گذارد. حتی i7-4500U که یک هسول کم‌مصرف برای اولترابوک‌هاست هم قادر به تأمین 75 درصد کارایی i7-4770K می‌باشد.

اما اگر سراغ نرم‌افزاری سنگین با تردهای بسیار برویم، فاصله بیشتر می‌شود، مخصوصاً اگر پردازنده‌های سری اکستریم برای دسکتاپ را وارد میدان کنیم. با این حال هنوز هم دو پردازنده‌ی 4 هسته‌ای که نام بردیم، به ترتیب بین 81 تا 87 درصد و بین 91 تا 98 درصد کارایی i7-4770K را دارند. اما مدل 2 هسته‌ای i7-4700U حدوداً 37 تا 41 درصد کارایی i7-4770K را در اختیار مشتری می‌گذارد.

به این نکته توجه کنید که اگر کارهای پردازشی سنگین مثل ویرایش و تبدیل ویدیو را در نظر نگیریم، کارایی پردازنده در محاسبات تک‌تردی اهمیت به مراتب بیشتر خواهد داشت. بنابراین ارقام 75 الی 98 درصد ملاک اصلی است.

مقایسه‌ی دیگر بین محصولات ای‌ام‌دی است. این کمپانی در پردازنده‌های سری لنو، ترینیتی و اخیراً ریچ‌لند خود برای دسکتاپ بیشتر سعی در بهینه کردن و کاهش مصرف انرژی داشته است. در حقیقت سریع‌ترین پردازنده‌ی ریچ‌لند در حالت تک‌تردی رکوردی کمتر از نصف i7-4770K ثبت می‌کند و در حالت چندتردی بین 26 تا 31 درصد کارایی آن را دارد که باز هم بدتر است. اگر پردازنده‌های ریچ‌لند ویژه‌ی دسکتاپ و لپ‌تاپ را مقایسه کنیم، اختلاف لپ‌تاپی‌ها حدود 30 درصد است و در کاربردهای چندتردی نیز وضعیت بدتر می‌شود بدین صورت که حاصل کار بین 30 تا 60 درصد پردازنده‌های دسکتاپ خواهد بود. البته ای‌ام‌دی بر قدرت پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع یا iGPU تأکید زیادی داشته و لذا قدرت iGPU در ریچ‌لند از مدل‌های HD 4000,4400 و حتی HD 4600 که در هسول به کار رفته بیشتر است. با این حال هنوز هم یک پردازنده‌ی گرافیکی جدا مثل GT 730M انویدیا با هزینه‌ای کمی بیشتر، 2 برابر سریع‌تر خواهد بود.

به هر حال ای‌ام‌دی در طراحی و تولید پردازنده‌های کم‌مصرف برای لپ‌تاپ‌ها رقیب اینتل نیست و لذا بیشتر لپ‌تاپ‌ها میزبان تراشه‌های اینتل شده‌اند.

تمام این مقایسه‌ها در مورد پردازنده‌های اورکلاک نشده بود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اورکلاک، به مقاله‌ی اورکلاک کردن به چه معنی است، چرا و چطور اورکلاک کنیم؟ در زومیت سری بزنید.

اصولاً پردازنده‌های لپ‌تاپ را به ندرت اورکلاک می‌کنند. علت این است که سیستم خنک‌کاری لپ‌تاپ‌ها، کارایی بالایی ندارد و در انتقال گرمای زیاد ناتوان است. بنابراین اگر لپ‌تاپ‌ها را اورکلاک کنیم، پردازنده‌ی اصلی، رم و یا کارت گرافیک بیش از حد داغ شده و لپ‌تاپ خاموش می‌شود و یا آسیب جدی می‌بیند. علاوه بر قطعات اورکلاک شده ممکن است مادربورد در اثر گرمای زیاد تاب بردارد و حتی ممکن است سایر تراشه‌ها و قطعات روی آن آسیب ببینند.

پردازنده‌های دسکتاپ برای فعالیت در دماهای پایین‌تر مثلاً 30 درجه خنک‌تر از پردازنده‌های ویژه‌ی لپ‌تاپ طراحی می‌شوند. در واقع به طور معمول دمای کاری در حالت بی‌کار در دسکتاپها حدود 30 تا 40 درجه و در کار سنگین پردازشی بین 60 تا 70 درجه‌ی سانتیگراد است ولیکن لپ‌تاپ‌ها همین فعالیت‌ها را با 30 درجه دمای بیشتر انجام می‌دهند.

با این حال وقتی یک فن و هیت‌سینک چند ده دلاری با وزنی بیش از 500 گرم روی پردازنده‌ی اصلی یا تراشه‌ی اصلی کارت گرافیک استوار شود، وضعیت به کلی فرق می‌کند. در این حالت می‌توان بدون فراتر رفتن از دمای 70 درجه هم سرعت کلاک پردازنده را بین 20 تا 30 درصد افزایش داد.

لذا در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که در یک دسکتاپ اورکلاک شده از نوع 4 هسته‌ای یا رده متوسط، عملکرد کلی حدود 30 الی 40 درصد بیش از لپ‌تاپ‌های معمولی است. اگر دسکتاپ دارای پردازنده‌ی 6 و یا 8 هسته‌ای باشد، تفاوت به مراتب بیشتر خواهد شد.

ارزان‌ترین لپ‌تاپی که دارای پردازنده‌های جدید اینتل یعنی هسول باشد، Hp Envy 15t-j000 است که 700 دلار قیمت دارد. 8 گیگابایت رم، 1 ترابایت هارد دیسک و ویندوز 8 نیز از مشخصات اصلی آن است. اگر یک LCD فول‌اچ‌دی به مبلغ 50 دلار و یک پردازنده‌ی گرافیکی GT 740M به قیمت 70 دلار و نور پس‌زمینه‌ی صفحه کلید را که 30 دلار هزینه دارد، اضافه کنیم، هزینه‌ی کلی این لپ‌تاپ 850 دلار خواهد شد.

کارایی این سیستم 850 دلاری در حد پردازنده‌ی Core i7-2600K از خانواده‌ی سندی‌بریج یعنی دو نسل قبل پردازنده‌های اینتل و کمی سریع‌تر از Core i5-4670K از هسولی‌هاست.

برای تهیه‌ی یک سیستم مشابه اما به صورت دسکتاپ به جدول زیر توجه کنید و قیمت‌ها را بررسی نمائید. در مجموع 672 دلار بودجه نیاز است:

به بیان دیگر اگر تمام چیزی که خواهان آن هستید یک کامپیوتر با قدرت پردازشی متوسط برای کارهای معمولی است، علت جایگزینی دسکتاپ با لپ‌تاپ توسط تعداد زیادی از کاربران کاملاً مشخص است. تقریباً می‌توان همان کارایی دسکتاپ را در لپ‌تاپ تجربه کرد در حالیکه که اگر کمی بیشتر هزینه کنید، می‌توانید LCD، صفحه کلید و موس هم به لپ‌تاپ خود اضافه نمایید.

با این وجود هنوز هم دسکتاپ را بهتر می‌توان ارتقا داد به این صورت که با اضافه کردن یک کارت گرافیک رده اول به قیمت 300 دلار، سیستم فوق به یک کامپیوتر حرفه‌ای برای بازی‌خورها مبدل می‌شود. اگر بیشتر هزینه کنید، فضای ذخیره‌سازی دسکتاپ شما افزایش می‌یابد، حتی بعدها باز هم می‌توان مادربورد و پردازنده‌ی اصلی را تعویض کرد. در مورد لپ‌تاپ معمولاً تنها ارتقای حافظه‌ی رم و فضای ذخیره‌سازی میسر است و اگر هر قطعه‌ی دیگری آسیب ببیند، باید لپ‌تاپ برای تعمیر به نمایندگی‌ها ارسال شود.

در مورد دسکتاپهای ارزان‌تر حتی با هزینه‌ی 300 دلار هم می‌توان سیستم‌هایی در رده‌ی متوسط تهیه کرد که البته قابل ارتقا‌تر از لپ‌تاپ‌ها هستند. با همین هزینه لپ‌تاپ‌های ارزان به ویژه مدل‌هایی که از سخت‌افزارهای نسل قبل استفاده می‌کنند نیز می‌توان تهیه کرد که تقریباً همان کارایی دسکتاپ را دارند.

پرازنده‌ی اصلی، فضای ذخیره‌سازی و حالا پردازنده‌ی گرافیکی، سه بخش مهم یک کامپیوتر که تأثیر بسزایی روی عملکرد کلی آن می‌گذارند. همان‌طور که قبلاً ذکر کردیم در مورد یک پردازنده‌ی اورکلاک شده و به خصوص پردازنده‌های رده اولی با 6 یا 8 هسته، عملکرد دسکتاپ به مراتب سریع‌تر از لپ‌تاپ خواهد بود.

در مورد کارت گرافیک هم اوضاع به همین منوال است. یکی از مشکلات مهم توان مصرفی است. کارت گرافیک‌های رده اول در حالت پرکار تا 300 وات انرژی نیاز دارند که سه برابر بیشتر از قوی‌ترین کارت گرافیک‌های ویژه‌ی لپ‌تاپ است. البته اندازه‌ی این کارت گرافیک‌ها نیز بسیار بزرگ است و محدودیت‌هایی ایجاد می‌کند.

اما به یک تفاوت اصلی بپردازیم: عملکرد پردازنده‌ی اصلی را نمی‌توان بیش از محدودیت‌های مالتی‌تردینگ و کاربری بالا برد. به عنوان مثال اگر تعداد هسته‌ها بسیار زیاد باشد، در بسیاری از نرم‌افزارها هیچ تغییری مشاهده نمی‌کنیم چرا که برای ایجاد تعداد زیادی ترد و استفاده از تمام هسته‌ها طراحی نشده‌اند. در مورد کاربر هم به این مثال توجه کنید که نرم‌افزار Word قادر به تایپ با سرعتی بیشتر از انگشتان شما نیست حتی اگر پردازنده‌ی دسکتاپ شما بسیار قدرتمند باشد. اگر از تایپ صوتی هم استفاده کنید، سرعت گفتار شما از حد مشخصی فراتر نخواهد رفت.

اما در مورد کارت گرافیک داستان به شکلی دیگر است. پردازنده‌ی گرافیکی تردها را به صورت موازی و عملاً بی‌نهایت ترد را به صورت همزمان اجرا می‌کند. می‌توان رندر و محاسبات مربوط به هر یک از اجزای کوچک صفحه‌نمایش را به یکی از هسته‌های پردازنده‌ی گرافیکی سپرد. در حالیکه در مورد پردازنده‌ی اصلی نمی‌شد بسیاری از پردازش‌ها را بین 4 یا 8 هسته تقسیم کرد، در پردازنده‌ی گرافیکی می‌توان محاسبات را بین هزاران هسته تقسیم کرد و با سرعت بسیار بالایی اجرا نمود.

بنابراین مشخص می‌شود که چرا پردازنده‌های گرافیکی قدرت بالاتری دارند و شاید بیش از 10 برابر یک پردازنده‌ی اصلی انرژی مصرف می‌کنند.

سراغ آزمون‌ها برویم. به این منظور چند بازی سنگین امروزی مثل Bioshock Infinite، Sleeping Dogs، Metro: Last Light، GRID 2، Tomb Raider و Skyrim انتخاب شده است. همه‌ی عناوین را در رزولوشن فول‌اچ‌دی یا 1920 در 1080 پیکسل با آنتی اَلیاسنیک x4 اجرا می‌کنیم. توضیح اینکه Anti Aliasing راهی برای رفع شکستگی خطوط صاف در بازی‌ها به کمک کارت گرافیک است. سایر تنظیمات در هر بازی در بالاترین حالت ممکن قرار دارند، بنابراین این آزمون در مقایسه با آنچه کاربران نیاز دارند، کمی سنگین‌تر است. توجه کنید که تمام دسکتاپهایی که در این آزمون شرکت داده شده‌اند دارای پردازنده‌های 4 و 6 هسته‌ای رده اول یعنی Core i7-4770K، Core i7-3770K و نماینده‌ای از سری اکستریم دارای 6 هسته یعنی Core i7-3960X می‌باشند و همگی نیز اورکلاک شده‌اند!

همان‌طور که گفتیم در سال‌های اخیر نیاز کاربران و به طبع توان پردازشی لپ‌تاپ‌ها به حد بالایی رسیده است که در نتایج بررسی پردازنده‌ی اصلی منعکس شد. اما در مورد کاربردهای گرافیکی و بازی‌ها چطور؟

سریع‌ترین پردازنده‌ی گرافیکی همراه یا به عبارتی مخصوص لپ‌تاپ‌ها GeForce GTX 780M انویدیاست. به حرف M توجه کنید که آن را از مدل دسکتاپی GTX 780 متمایز می‌کند و نشان از Mobile بودن آن دارد. این کارت گرافیک در نهایت رکوردی بین 60 تا 70 درصد GTX 780 را ثبت کرده است. در واقع از نظر عملکرد بین دو کارت گرافیک دسکتاپی GTX 660 و GTX 760 قرار می‌گیرد.

GTX 765M پردازنده‌ی گرافیکی دیگریست که در دسکتاپهای امروزی که اخیراً تست کرده‌ایم، چیزی به کندی آن ندیدیم! حتی GTX 660 هم حدود 2 برابر آن سریع است و مدل بعدی GTX 560 Ti که کمی کهنه‌تر است هم 50 درصد سریع‌تر از آن است.

جالب اینجاست که GTX 750M که در دنیای لپ‌تاپ‌ها بعد از GTX 765M و GTX 760M قرار دارد، عملکردی در حد 60 تا 80 درصد آنها را ارایه می‌کند. در حقیقت با این پردازنده‌های گرافیکی همراه نمی‌توان بازی‌ها را با تنظیمات بالا در رزولوشن فول‌اچ‌دی اجرا کرد، باید جزئیات کمتر شده یا آنتی الیاسینگ به کلی غیرفعال شود.

علاوه بر این هیچ وقت با یک لپ‌تاپ نمی‌توان به سرعتی که کارت گرافیک‌ تایتان در دسکتاپ دارد، نزدیک شد. تایتان نسبت به GTX 780M حدود 2 برابر سریع‌تر است. شاید اگر دو پردازنده‌ی گرافیکی GTX 780M را موازی کنید هم رسیدن به رکورد فوق‌العاده بالای تایتان در حالت کاملاً پایدار ممکن نباشد.

نگاه به هزینه‌ها هم مسائل زیادی را روشن می‌کند. بیشتر سازندگان لپ‌تاپ برای اضافه کردن کارت گرافیکی مثل GTX 780M هزینه‌ای برابر با 650 دلار در نظر می‌گیرند. در دسکتاپها می‌توان با 250 دلار صاحب کارت گرافیک GTX 760 شد که کارایی آن کمی بیشتر از GTX 780M لپ‌تاپ است. هزینه‌ی GTX 780 برای دسکتاپ هم 650 دلار است و این در حالی است که GTX 780M تنها 60 تا 70 درصد کارایی نسخه‌ی دسکتاپی خود را با همان قیمت داراست. علاوه بر این GTX 770 و GTX 680 که همان تعداد هسته‌ی CUDA را دارند (یعنی 1536 عدد) نیز 400 دلار هزینه خواهند داشت.

در مورد کارت گرافیک‌های رده پایین‌تری مثل GT 630 دسکتاپ هم هزینه 65 دلار است در حالی که سرعت کلاک آن در حد GT 750M لپ‌تاپ است. هزینه‌ی GT 730M لپ‌تاپ حداقل 70 دلار می‌باشد بنابراین به رقیبی هم‌قیمت برای GT 630 فکر نکنید.

مسأله‌ی دیگر در مورد گرافیک لپ‌تاپ‌ها این است که اساساً باید به همان پردازنده‌ی گرافیکی اولیه بسنده کرد و امکان ارتقا وجود ندارد. هزینه‌ی یک لپ‌تاپ مخصوص بازی که دارای GTX 780M باشد حداقل 1750 دلار است. برای تهیه‌ی دسکتاپی با همین عملکرد می‌توان از GTX 760 استفاده کرد که در مجموع هزینه‌ی این کارت گرافیک و پاور قوی‌تر 933 دلار می‌شود.

مشخص است که هزینه‌ی سیستم مخصوص بازی در لپ‌تاپ‌ها 2 برابر دسکتاپهاست. البته این هزینه در گذشته بین 2 تا 3 برابر بود. ضمناً با خرید یک لپ‌تاپ صاحب صفحه‌کلید، تاچ‌پد، نمایشگر و اسپیکر هم می‌شوید ولی برای دسکتاپی که معرفی شد باید این موارد را هم تهیه ‌کنید. علت لحاظ نکردن هزینه‌ی این قطعات این است که برای یک بازی‌خور استفاده از نمایشگر و اسپیکرهای کوچک و نیز صفحه کلید و تاچ‌پد واقعاً جالب نیست، برای همین برای لپ‌تاپ هم احتمالاً هزینه‌ای جهت تهیه‌ی این قطعات در نظر می‌گیرد.

وقتی در مورد سرعت یک سیستم صحبت می‌کنیم، سه قطعه‌ی CPU یا پردازنده‌ی اصلی، GPU یا پردازنده‌ی گرافیک و در نهایت فضای ذخیره‌سازی که ممکن است HDD یا SSD باشد، نقش مهمی بازی می‌کنند. در مورد پردازنده‌ی اصلی پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر صورت گرفته کار را به جایی رسانده که می‌توان لپ‌تاپ‌ها را جایگزین دسکتاپ کرد به شرطی که کاربرد ما نرم‌افزارهای با پردازش مالتی‌ترد روی تمام هسته‌ها نباشند. اگر هم اینطور باشد باز هم می‌توان تفاوت 20 30 درصدی سرعت را نادیده گرفت.

در مورد فضای ذخیره‌سازی قیمت لپ‌تاپ‌ها و دسکتاپها کاملاً به درایو SSD استفاده شده وابسته است. در حقیقت SSDها هزینه‌ی بالایی دارند و بیشتر کاربران سراغشان نمی‌روند.

مورد آخر پردازنده‌ی گرافیکی است که در دسکتاپ و لپ‌تاپ بسیار متفاوت ظاهر می‌شود. این پردازنده ممکن است 10 برابر بیشتر از پردازنده‌ی اصلی انرژی مصرف کند. لذا با توجه به فضای کم و سیستم خنک‌کاری ضعیفی که لپ‌تاپ‌ها دارند، طبیعی است که نتوان گرافیکی با سرعت کلاک بالا در آن تعبیه کرد. لذا در عمل هزینه‌ی لپ‌تاپ‌هایی که در کاربردهای گرافیکی عملکردی مشابه یک دسکتاپ خوب دارند، حدوداً 2 برابر خواهد بود.

پاسخ به سه بخش تقسیم می‌شود: آیا می‌خواهید در آینده به آن رم، هارددیسک و کارت گرافیک اضافه کنید و در یک کلام می‌خواهید قابلیت ارتقا داشته باشد؟ عملکرد سیستم باید چه اندازه باشد؟ آیا مصرف برق کمتر و قابلیت حمل لپ‌تاپ برایتان کاربرد دارد و مهم است؟

لپ‌تاپ‌ها را می‌توان جابجا کرد، انرژی مصرفی در حالت بی‌کار در بیشتر لپ‌تاپ‌ها حدود 20 وات است در حالی که در دسکتاپها به 40 تا 60 وات می‌رسد. البته مانیتور و اسپیکر دسکتاپ را لحاظ نکردیم. کارایی لپ‌تاپ‌ها پایین‌تر از دسکتاپهای هم‌قیمت است. در نهایت لپ‌تاپ اینکه چندان قابل ارتقا نیست.

بنابر نکات فوق همه چیز به کاربرد خودتان بستگی دارد. اگر اولویت عملکرد خوب در کاربردهای روزانه باشد، لپ‌تاپ و دسکتاپ فرق چندانی ندارند ولی در بازی‌ها هنوز هم دسکتاپها می‌درخشند. با این وجود ممکن است قابل حمل بودن یا مصرف انرژی کمتر، مهم‌تر از کارایی آن در بازی‌ها باشد و لپ‌تاپ را ترجیح دهید.

در نهایت توصیه‌ای که به بازی‌خورها می‌شود این است که برای بازی یک دسکتاپ خوب 900 دلاری تهیه کنند و در صورت نیاز یک لپ‌تاپ نسبتاً خوب به قیمت 500 تا 1000 دلار برای مواقعی که می‌خواهند در بیرون از خانه مشغول بازی شوند در نظر بگیرند. به هر حال در محیط‌های کوچکی مثل خوابگاه دانشجویی نمی‌توان به راحتی جای برای یک دسکتاپ را با نمایشگر و اسپیکرهای بزرگ آن پیدا کرد.

شما کدام را ترجیح می‌دهید و با توجه به چه کاربردها و معیارهای دیگری انتخاب کرده‌اید؟