حقایق پشت پرده نمایشگرها

نه تنها نمایشگر ها پیچیده تر و درک آنها سخت تر شده بلکه  رقابت بین تولید کننده ها بسیار بی رحمانه انجام می شود و تبلیغات و بازاریابی برای فروش بیشتر تا جایی رسیده است که بعضا تولید کننده ها از عدم آگاهی مصرف کننده و در راستای بالا بردن سطح فروش بهره می گیرند.

یکی از دلایلی که مصرف کنندگان نمی تواند امکانات و یا مشخصات مانیتور و تلویزیون خود را درست درک کنند، نام گذاری نادرست برخی از قابلیت های آنها است پس تعجبی ندارد که استفاده کنندگان نتوانند دستگاه خود را درست تنظیم کنند، در واقع در اکثر موارد دستگاه خود را اشتباه تنظیم می کنند و معمولا نمایشگر خود را با همان تنظیمات اشتباه رها می کنند. در ادامه به مهمترین اشتباهات رایج در تنظیمات نمایشگر می پردازیم:

در صفحه های نمایش موبایل تنها یک گزینه برای تنظیم روشنایی تصویر (Brightness) وجود دارد و در واقع با کم و زیاد کردن میزان روشنایی تصویر در تنظیمات روشنایی، شدت نور پشت زمینه تصویر زیاد و کم می شود اما در اکثر تلویزیون ها و مانیتورهای موجود در بازار گزینه که روشنایی (Brightness) نام گذاری شده، روشنایی تصویر را کنترل نمی کند! در حقیقت گزینه روشنایی در تنظیمات نمایشگر سطح سیگنال مشکی و یا رنگ تیره نمایشگر را تعیین می کند که بصورت غیر مستقیم تاثیر برعکس برروی روشنایی تصویر دارد!

گزینه کنتراست (Contrast) مطلقا هیچ تاثیری برروی کنتراست تصویر ندارد و در واقع روشنایی تصویر را از طریق افزایش و یا کاهش دامنه سیگنال ویدیویی کنترل می کند. مانیتور و تلویزیون ها می بایست گزینه درستی برای تنظیم کنتراست تصویر داشته باشند ولی نزدیک ترین گزینه برای تنظیم کنتراست تصویر در برخی از HDTVها گزینه گاما (Gamma) است.

می خواهید بیشتر شکه شوید؟ تلویزیون های HDTV و مانیتورهای دیجیتال امروزی هنوز براساس تنظیمات اولیه ابداع شده در زمان تلویزیون های آنالوگ رنگی NTSC سال 1954 تنظیم می شوند، مقادیر روشنایی تصویر، کنتراست تصویر، سایه رنگ و تیزی تصویر همگی براساس همان استانداردهای سال 1953 تعیین می شوند. این تنظیمات تنها برروی سیگنال های آنالوگ تلویزیون های قدیمی NTSC تاثیر درست دارند. روشنایی کنترل مقدار جریان DC تلویزیون CRT، کنتراست کنترل میزان تقویت کننده ویدیویی، سایه رنگ (tint) کنترل وضعیت حامل های سیگنال های رنگ  و تیزی (Sharpness) هم بالاترین سطح فرکانس برای پهنای باند ویدیویی در تقویت کننده لامپ تصویر را تنظیم می کند.

تنظیمات روشنایی و کنتراست نباید به این شکل کنترل شوند چون برای ویدیوهای دیجیتال سطح تیرگی تصویر برروی عدد 16 ثابت است، مرجع رنگ سفید برروی عدد 235 و حداکثر و یا پیک رنگ سفید هم 255 است. در وضعیت مشابه سایه رنگ (Tint) هیچ مفهومی در سیگنال دیجیتال ندارد و در نهایت کنترل تیزی تصویر (Sharpness) مناسب تصاویر دیجیتال نیست چون در تصاویر دیجیتال افت سیگنال وجود ندارد و تصویر دقیقا با همان Sharpness منبع  نمایش داده می شود.

اکثر گزینه ها و تنظیماتی که در منوی مانیتورها و HDTVها وجود دارند هیچ قابلیتی را اضافه نمی کنند و تنها برای تبلیغات و جذب مشتری در نظرگرفته شده اند. در برخی از موارد اصلا معلوم نیست این تنظیمات چه کاری انجام می دهند، در دفترچه راهنمای نمایشگرها توضیحاتی در مورد این تنظیمات داده شد هاست که حتی مهندسان مطرحی که در کارخانه های تولید کننده مشعول بکارند نمی دانند این تنظیمات چه کار می کنند! من زمان بسیار زیادی را صرف کردم تا متوجه شوم هر کدام از این تنظیمات چه تاثیری برروی تصویر دارند و در بیشتر موارد غیرفعال کردن تنظیمات فانتری کیفیت و دقت بهتر تصویر را به همراه داشت.

در ادامه لیست تنظیمات بی فایده و یا کم فایده منوی تلویزیون های HDTV ای که در برندهای معروف بازار وجود دارند آمده است:

Black Corrector, Advanced CE, Clear White, Color Space, Live Color, DRC Mode, DRC Palette, Dynamic Contrast, xvYCC, Color Matrix, RGB Dynamic Range, Black Level, Gamma, White Balance, HDMI Black Level, Fresh Contrast, Fresh Color, Flesh Tone, Eye Care, Digital NR, DNIe, Detail Enhancer, Edge Enhancer, Real Cinema, Cine Motion, Film Mode, Blue Only Mode.

برخی از موارد فوق در ظاهر و نام جذاب و موثر به نظر می رسند ولی تقریبا تمام آنها بدرد نخور و بی فایده هستند و تنها برای تبلیغات و جذب مشتری استفاده شده و باعث سردرگمی مصرف کننده وحتی مهندسان حرفه ای می شود. بسیاری از دوستان من به عنوان مهندس فنی در بخش های مختلف کارخانه های تولید کننده نمایشگر ها مشغول به کار هستند، زمانی که درباره کارکرد و تاثیر این منوها، از آنها پرسیدم هیچ کدام نمی دانستند این تنظیمات چه معنی دارند و به چه درد می خورند.

تولید کنندگان و مصرف کنندگان هر دو تحت تاثیر عدد بزرگ در کنتراست تصویر هستند. بیشتر مردم مدل هایی را انتخاب می کنند که عدد بزرگتر داشته باشند حتی اگر آن عدد هیچ تاثیری در کیفیت تصویر نداشته باشد از نظر ذهنی مشتری را راضی می کند، تولید کننده ها هم با استفاده از این موضوع، خاصیت کنتراست  داینامیک تصویر را ایجاد کردند تا در این بازی پیروز شوند. تنها نام مناسب برای این کار: کاسبی کثیف است در ادامه بصورت مفصل دلایل عدم اهمیت و صحت این خاصیت را توضیح خواهیم داد:

پس از کالیبره کردن تصویر بادقت بالا در راستای نمایش بهترین کیفیت ممکن، نسبت کنتراست تصویر با تقسیم حداکثر روشنایی نور در رنگ سفید به حداکثر روشنایی رنگ مشکی محاسبه می شود. در اصل هر چه کنتراست تصویر بالاتر باشد بهتر است. لازم است بدانید که نسبت کنتراست تصویر تنها در زمانی که نور محیطی تصویر کم است  با اهمیت است که در آن مقدار روشنایی رنگ تیره بیشترین اهمیت را دارد.

برای توضیح بیشتر، نسبت کنتراست تصویر تنها برای تصاویری که قسمت های بسیار تیره و مشکی دارند مسئله است که حتما در برخی از فیلم ها دیده اید این مسئله معمولا در برنامه های تلویزیونی وجود ندارد چون در آنها سعی می شود تصاویر روشن و پر از رنگ نمایش گردد و کمتر از رنگ مشکی عمیق استفاده شود. در مورد بازی های ویدیویی کامپیوتری اگر می خواهید بازی هایی ترسناک و تیره و تاریک مثل DOOM 3 بازی کنید نسبت کنتراست تصویر برایتان اهمیت خواهد داشت ولی اگر به بازی های پر از رنگ و زنده مثل World of Plants vs Zombies علاقه دارید نسبت کنتراست تصویر تاثیری در کیفیت تصویر ندارد.

خاصیت نسبت کنتراست آن عددی نیست که تولید کننده اعلام می کنند، از نظر علمی نسبت واقعی کنتراست تصویر در بهترین نمایشگرهای LCD بین 1,500 تا 3,000 است اما تولید کننده ها تقریبا هرگز کنتراست واقعی تصویر نمایشگر خود را اعلام نمی کنند تنها در برخی از مقالات و مشخصات فنی دستگاه ها اشارات کوچکی به کنتراست واقعی تصویر (Native Contrast) می شود.

بله، کنتراست تصویر طی سال های اخیرا دائما در حال بهبود و بالا رفتن است اما رشد آن سال به سال مقدار کوچکی است که قابل استفاده در طرح های تبلیغاتی و بازاریابی نیست!

برخی از شرکت ها برای استفاده تبلیغاتی، خاصیت بی فهوم و بی معنی به نام کنتراست داینامیک تصویر (Dynamic Contrast Ratio) را ابداع کردند و آن را برجسته و بزرگ و با اهمیت جلوه دادند

برخی از شرکت ها برای استفاده تبلیغاتی، خاصیت بی فهوم و بی معنی به نام کنتراست داینامیک تصویر (Dynamic Contrast Ratio) را ابداع کردند و آن را برجسته و بزرگ و با اهمیت جلوه دادند. جالب اینجاست که در برخی موارد عبارت داینامیک را از آن حذف کردند و بعنوان کنتراست تصویر از آن نام بردند. متاسفانه امروزه تمام کمپانی ها تولید کننده نمایشگر خواسته و یا ناخواسته وارد این بازی شده اند.

خاصیت بی معنی و بی ارزش نسبت داینامیک کنتراست تصویر به شرکت های کوچک اجازه داد تا محصول رده پایین بازار خود را با محصولات درجه یک بازار مقایسه کنند و برخی اوقات با اعلام عدد بزرگتر خود را باکیفیت تر از رقبا معرفی کنند چون هر کی دروغ بزرگتری بگوید برنده است. این موضوع نه تنها باعت رنجش و سردرگمی و گمراهی مشتری می شود بلکه تولید ها را نیز آزار خواهد داد چون آنها نمی توانند خواص مهم محصول خود را معرفی کنند.

خوب اصلا کنتراست داینامیک تصویر به چه معناست؟ توضیح آن خیلی ساده است: زمانی که سیگنال ویدیویی نمایشگر کاملا سیاه می شود و یا تقریبا

سیاه شده است، نمایشگر به حالت آماده باش (Standby) می رود تا بصورت قابل ملاحظه ای نور خروجی نمایشگر کاهش یافته  و در نتیجه انرژی مصرفی آن نیز کاهش یابد. میزان روشنایی تصویر رنگ مشکی در این حال بسیار بسیار کمتر از حالت عادی است، خوب خاطرتان هست تعریف واقعی کنتراست تصویر چه بود: " تقسیم حداکثر روشنایی رنگ سفید به حداکثر روشنایی رنگ مشکی " حال پیک رنگ مشکی غیرواقعی زمان Standby که بسیار پایین تر از زمانی است که تصویر در حال نمایش است در محاسبه کنتراست استفاده می شود عددی که به هیچ دردی نمی خورد و هیچ تاثیر در کیفیت تصویر ندارد تنها برای گمراه کردن مصرف کننده استفاده می شود.

در حقیقت این حقه هیچ تاثیر در کیفیت تصویری که دارای حتی یک نقطه غیر مشکی است، ندارد، پس این خاصیت بی معنی و بدرد نخور است و هیچ تاثیری در کیفیت تصاویر واقعی  ندارد. از سال 2008 به بعد بسیاری از تلویزیون ها تبلیغات خود را براساس کنتراست داینامیک تصویر بین  15,000 تا 35,000 و امروزi این عدد بی معنی را به میلیون رساندند که مشخصا هیچ پیشرفتی نکردند.

امروزه در فروشگاه ها  Sony KDL-52EX700 تلویزیون LED برروی پرچسب توضیحات خود کنتراست بی نهایت را می چسبانند! عبارت داینامیک را حذف کرده اند آنها حداقل می بایست بنویسند کنتراست داینامیک بی نهایت البته این مطلب از نظر فنی درست است چون LED زمانی که تصویر کاملا سیاه می شود خاموش می شود! و این به معنی تقسیم بر عدد صفر است که بی نهایت نتیجه می شود.

جا ماندن تصویر در نمایشگر می تواند دلایل مختلفی داشته باشد و زیاد بودن زمان پاسخ گویی تصویر یکی از آن دلایل است که ممکن است باعث جا ماندن تصویر و یا مات شدن (Motion Blur) آن شود. معمولا دلیل اصلی این موضوع حرکت اجسام است و یا زمانی که بدلیل حرکت افقی دوربین فیلم برداری کل تصویر حرکت می کند. در بسیاری از موارد مشکل جا ماندن تصویر اصلا مربوط به نمایشگر نمی شود. در برخی از اوقات این مشکل بدلیل مشکلات ارسال و یا دریافت سیگنال تصویری اتفاق می افتد. مشکلاتی چون تارشدگی دوربین Camera Blur و فشرده سازی فایل های MPEG، عدم وجود پهنای باند کافی، عدم توانایی پردازش تصویر توسط کارت گرافیک در بازی های کامپیوتری از دیگر دلایل Motion Blur هستند.

جا ماندن تصویر ممکن است در انواع نمایشگرها اتفاق بیافتند مهم نیست CRT, LCD, LCoS, Plasma و یا DLP باشد این مشکل ممکن است حتی در OLED ها نیز به وجود آید.

در سال های اخیر تولیدکننده های صفحه های نمایشگر مدت زمان پاسخگویی تصویر را از 25 میلی ثانیه به عدد غیرقابل تصویر 1 میلی ثانیه کاهش دادند، حالا معنی و کارایی دقیق زمان پاسخ گویی تصویر (Response Time) چیست؟

تاری تصویر (Motion Blur) زمانی اتفاق می افتد که کریستال مایع (عنصر فعال در LCD) نتواند جهت و مسیر انتقال خود را به سرعت لازم تغییر دهد این تغییر جهت زمانی لازم است که تصویر از یک فریم به فریم دیگر عوض می شود چون استاندارد تعداد فریم در ثانیه 60 است، شفافیت نور منتقل شده هر پیکسل می بایست در مدت زمان 16.7 میلی ثانیه (یک شصت ام ثانیه) کاملا بروز شود. اگر این عمل بیشتر از این زمان به طول انجامد تصویر با مقدار تاخیر نمایش داده می شود که باعث لکه دار شدن و یا تیره و تار شدگی تصویر می شود.

تیره و تار شدگی تصویر در LCD ها توسط استانداردی به نام زمان پاسخ گویی تصویر (Response Time) ارزیابی می شود که بصورت فرضی از طریق مدت زمانی که یک پیکسل صرف می کند تا از سیاه به حداکثر سفید برسد و سپس از سفید به سیاه برگردد، اندازه گیری می شود هرچند در اکثر موارد، تغییرات در تصاویر بسیار کوچکتر و نرم تر  اتفاق می افتد و معمولا  پیکسل از خاکستری تیره به خاکستری تغییر می کند که مدت زمان کمتری به طول می انجامد.

اما در واقع موضوع بسیار پیچیده تر از این است زیرا هر پیکسل به تنهایی از سه پیکسل کوچک تر قرمز، آبی و سبز ساخته شده است که هر کدام شدت نور،  تغییر از یک فریم به فریم دیگر و زمان های خود را دارند در نتیجه تیره و تارشدگی تصویر و تغییر تصویر از یکی به دیگری طی یک فرایند بسیار پیچیده انجام می پذیرد.

تیره و تار شدگی تصویر (Motion Blur) یکی از مشکلات قابل لمس در نمایشگر هاست، برای اثبات این موضوع با گرفتن عکس در فیلم در حال پخش می توان رابطه زمان پاسخ گویی تصویر و تیره و تارشدگی آن را اثبات کرد. در ادامه، تصاویری با وضوح بالا آمده که توسط DisplayMate گرفته شده است این تصاویر در یک تلویزیون  120Hz سونی و با دوربین Nikon DSLR و با سرعت شاتر 1/160 ثانیه گرفته شده اند این تصاویر در سال 2008 گرفته شده اند ولی تغییری محسوسی در نتیجه تست در تلویزیون های فعلی نخواهیم داشت. سونی زمان پاسخ گویی تصویر تلویزیون های XBR خود را 8 میلی ثانیه اعلام کرده است و این بدین معناست که مدت زمان انتقال تصویر از سیاه به پیک سفید و برگشت آن به سیاه باید 8 میلی ثانیه به طول انجامد و مدت زمان انتقال تصویر از سیاه به سفید حدود 4 ثانیه به طول انجامد.

اما واقعا زمان پاسخ گویی پیکسل ها اینقدر سریع است؟ برای یافتن پاسخ DisplayMate مربع های سفید و سیاه را در طول تصویر حرکت داد تا سرعت زمان پاسخ گویی تصویر را محاسبه کند در این تست یک عکس از مربع های متحرک در صفحه که از 1,093 پیکسل تشکیل شده بودند گرفته شد و سپس تصویر دوم متشکل از مربع های دیگر  که با 50 درصد سرعت بیشتر در طول تصویر حرکت می کردند برای مدت زمان یک ثانیه نمایش داده شدند تصویر دوم از 1,609 پیکسل تشکیل شده بود.

تست انجام شده توسط DisplayMate بصورت کاملا شفاف نشان می دهد که زمان پاسخگویی تصویر تلویزیون سونی بسیار بیشتر از مقداری است که اعلام کرده است این موضوع تنها برای تلویزیون های رده بالای سونی صادق نیست بلکه در مورد باقی مارک های بازار نیز صدق می کند.

همانطور که در عکس های گرفته شده مشخص است شما می توانید حداقل 8 مربع مختلف را در تصویر این تلویزوین 120Hz مشاهده کنید آیا حقیقتا این تصاویر با سرعت 1/120 ثانیه که 8 میلی ثانیه است منتقل می شوند؟  لازم به ذکر است که این تصاویر با دوربین عکاسی که سرعت شاتر آن 1/160 ثانیه است گرفته شده اند که سریعتر از زمان پاسخ گویی اعلام شده است.

مربع های سایه دارد که در تصویر نمایان می شوند نشان دهنده این است که تصاویر قبلی هنوز محو نشده اند در حقیقت زمان پاسخ گویی این تلویزیون 65 میلی ثانیه است! اگر زمان پاسخ گویی تصویر این تلویزیون 8 میلی ثانیه بود هیچ یک از مربع های سایه دار نمایان نمی شدند.

تست انجام شده توسط DisplayMate بصورت کاملا شفاف نشان می دهد که زمان پاسخگویی تصویر تلویزیون سونی بسیار بیشتر از مقداری است که اعلام کرده است این موضوع تنها برای تلویزیون های رده بالای سونی صادق نیست بلکه در مورد باقی مارک های بازار نیز صدق می کند.

حال می خواهیم وضعیت را در تصاویر محرک در حال پخش آزمایش کنیم، لازم است بدانید که الگوهای استفاده شده DisplayMate  در آزمایش ها با حساسیت بسیار انتخاب شده اند. تصاویر انتخاب شده شامل ترکیبی از عناصر و اجزاء مختلف هستند که به راحتی بتوان تاری تصویر را مشاهده کرد.

به تصویری که در بالا آمده توجه کنید در تصویر دوم، شما می توانید حداقل 6 سایه از تصویر را مشاهده کنید که نشانگر زمان پاسخگویی 50 میلی ثانیه است اما تیره و تاری تصویر بسیار کمتر از آزمایش قبلی است، حرکت دادن آنها در طول تصویر با حرکت تصاویر در فیلم ها که دارای تصاویر بسیار پیچیده تری هستند و در زمان های مختلف کل تصویر جابجا و یا بکل تغییر می کند متفاوت است.

برای ارزیابی تیره و تاری تصویر (Motion Blur) در تصاویر زنده ویدیویی با حرکت های بسیار زیاد، ما فریم به فریم یک فایل ویدیویی را در 11 تلویزیون HDTV با دقت تحت نظر گرفتیم، بهترین تلویزیون های ال سی دی 120 هرتز سونی، شارپ، بهترین LCD سامسونگ با LED بک لایت و چند تلویزیون 60Hz و  یک تلویزیون CRT حرفه ای برای مقایسه انتخاب شدند.

نتیجه تست برای تمام تلویزیون ها کاملا غافلگیر کننده بود: "هیچ تاری در تصویر هیچ یک از تلویزیون های HDTV که ما آزمایش کردیم در انواع ویدیوهایی که ما پخش کردیم مشاهده نشد!"

تصویر پخش شده در تمام HDTV ها کیفیت Full HD داشت و توسط پخش کننده Blu-ray تغذیه شدند، همانطور که در تصویر مشخص است تمام تلویزیون ها در کنار هم پهلو به پهلو چیده شدند، محتوای تصاویر پخش شده شامل تصاویری از روز و شب از وقایع ورزشی، برنامه های تلویزیونی و فیلم های سینمایی که دارای صحنه های اکشن بسیار بودند انتخاب شدند. تعداد زیادی از مصرف کننده و حرفه ای های این زمینه در مقابل تلویزیون ها نشستند و اگر کسی احساس می کرد که تاری در تصویر هر یک از HDTVها مشاهده کرده است پخش تصاویر را متوقف می کردیم و به عقب برمی گشتیم و دوباره با دقت بیشتر بارها و بارها به تصویر نگاه می کردیم تا کاملا متوجه شویم چه اتفاقی افتاده است.

نتیجه تست برای تمام تلویزیون ها کاملا غافلگیر کننده بود: "هیچ تاری در تصویر هیچ یک از تلویزیون های HDTV که ما آزمایش کردیم در انواع ویدیوهایی که ما پخش کردیم مشاهده نشد!"

زمانی که برخی از ببننده ها تصور می کردند که تاری در تصویر مشاهده کرده اند و به بررسی آن می پرداختیم متوجه می شدیم که یا مشکل خطای دید انسانی بوده و یا مربوط به منبع ویدیویی است.

برخلاف مشاهداتی که ما براساس عکس های گرفته شده از فیلم  در حال نمایش داشتیم چشم انسان قادر به مشاهده Motion Blur در تصاویر ویدیویی زنده نیست. چون حرکت تصاویر بسیار دانامیک و پیچیده است و پردازش و استخراج  اطلاعات از تصاویر بصری توسط مغز انسان به نحوی است که چشمان انسان قادر به تشخیص تاری و یا جا ماندن تصویر در ویدیوهای زنده نخواهد بود.

در تمام آزمایشات انجام شده توسط DisplayMate و در تصاویر ویدیویی مختلف که بر رنج مختلفی از تلویزیون های موجود در بازار انجام شد تیره و تاری تصویر با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نبود. صرفنظر از اینکه زمان پاسخگویی تصویر، فرکانس Refresh Rate و یا LED نور زمینه تصویر چه باشد.

در حقیقت دلیل اصلی اینکه Refresh Rate باعث کاهش تیره و تاری تصویر نمی شود این است که زمان پاسخ گویی Response Time  هر پیکسل بسیار بیشتر از 60 هرتز است پس اصلا مهم نیست که Refresh Rate نمایشگر شما 60 هرتز و یا 120 هرتز باشد و یا بیشتر باشد حتی LED TV باشد یا LCD معمولی. چون پیکسل زمان بیشتر برای بروز رسانی فریم نیاز دارد.

چشم های انسان قادر به مشاهده تیره و تاری تصویر Motion Blur در فیلم های زنده نیستند چون تصاویر در فیلم ها بسیار پویا و پیچیده هستند.

اول، بازی های کامپیوتری بسیار شبیه فیلم های ویودیی هستند به همین دلیل تیره و تاری تصویر در اکثر موارد قابل ملاحظه نخواهد بود در بازی های کامپیوتری معمولا روی یک شیء خاص تمرکز می شود و در برخی از موارد Motion Blur قابل مشاهده خواهد بود.

دوم، توجه ای به اطلاعاتی که تولید کننده ها در مورد زمان پاسخگویی تصویر Response Time می دهند نکنید! چون این اعداد بسیار بیشتر از زمان پاسخگویی صحیح تصویر هستند.

سوم، اگر چه بدلیل مشکل زمان پاسخ گویی پیکسل فرق چندانی بین Refresh Rate 120Hz با 60Hz وجود ندارد ولی نمایشگر های 120Hz به پنل های بهتری مجهز شده اند که در نهایت تصویر با کیفت تری را نمایش می دهند.

طیف رنگی Color Gamut: رنج رنگ هایی قابل نمایش در یک نمایشگر است که تعاریف اشتباهی از آن شده است.

طیف رنگی که در تلویزیون های HDTV، لپ تاپ ها، مانیتورهای کامپیوتر و یا تلفن های همراه بکار گرفته شده است می بایست با طیف رنگی محتوای تصاویری که می خواهد پخش  شود یکی باشند در غیر اینصورت تصاویر پخش شده رنگ های غیر واقعی خواهد داشت.

استانداردهایی برای طیف رنگی وجود دارد و معمولا تصاویر براساس این استانداردها تولید می شوند برای کامپیوترها و دوربین های دیجیتال، این استاندارد sRGB است و برای تلویزیون های HDTV استانداری که ITU-R BT.709 ( که به اختصار Rec.709 نیز نامیده می شود) استفاده می شود. خوشبختانه هردوی این استانداردها طیف رنگی یکسانی را دارند.

استاندارد های دیگری نیز وجود دارد که در نرم افزارهای خاصی استفاده می شود اما sRGB و Rec.709 تقریبا تمام محتوای تصاویر مختلف را پشتیبانی می کنند. طیف رنگی این دو استاندارد رنگ های اصلی قرمز، آبی و سبز را به خوبی نمایش می دهد و رنگ های دیگر را با ترکیب این سه رنگ می سازد.

یکی از مفاهیم غلط اشتباه رایج شده این است که نمایشگری که دارای طیف رنگی وسیع تر است کیفیت و تصاویر بهتر و واقعی تری دارد ولی این موضوع اصلا و در هیچ شرایطی صحیح نیست! اگر طیف رنگی عریض تر شود از حالت استاندارد خارج شده و چون محتوای قابل پخش بر اساس استانداردهای ذکر شده تولید می شوند رنگ بصورت غیر واقعی و مصنوعی نمایش داده خواهند شد.

استاندارد رنگ NTSC در سال 1953 معرفی شد این استاندارد کاملا از رده خارج است دوربین های دیجیتال و نمایشگر ها همگی از استانداردهای sRGB و Rec.709 استفاده می کنند پس به جای NTSC می بایست sRGB و یا Rec.709 انتخاب شود. در صورتی که سیستم رنگی را برروی NTSC تنظیم کنید مشخصا تصاویر را بصورت غیر استاندارد، غیرواقعی و سیر  و اشباه شده خواهید دید.

همانطور که گفته شد برخی از نرم افزارها طیف رنگی خود رادارند و برخی از آنها طیف وسیع تری از رنگ را دارند یکی از معروف ترین آنها، مربوط به شرکت Adobe است که یکی از بزرگترین تولید کننده نرم افزارهای ویرایش و تولید تصویر است. در این رابطه باید بدانید که اگر می خواهید از طیف رنگی Adobe استفاده کنید می بایست حتما نمایشگر شما نیز این طیف را پشتیبانی کند در غیر اینصورت رنگ ها غیرواقعی نمایش داده خواهند شد. لازم است بدانید که تعداد بسیار محدودی از نمایشگر های فعلی می توانند طیف رنگی Adobe را تولید کنند.

[div class="attention" class2="typo-icon"]لازم است بدانید که تعداد رنگ ها هیچ تاثیر در طیف رنگی ندارد برخی از تولید کننده ها سعی دارند این دو را بهم ربط دهند و نشان دهند که هرچه تعداد رنگ بیشتر باشد کیفیت تصویر بهتر خواهد بود.[/div]

استاندارد 24 بیتی رنگ از 8 بیت اصلی رنگ تشکیل شده است هر بیت نیز 256 رنگ را ایجاد می کند همچنین 3 رنگ اصلی داریم  در نتیجه 256 به توان 3 رنگ برای هر بیت خواهیم داشت که می شود 16.8 میلیون رنگ. حال اگر یک تولید کننده به جای 8 بیت از 12 بیت استفاده کند در تئوری 68.7 میلیارد رنگ خواهیم داشت! اما طیف رنگی هیچ فرقی نمی کند و اضافه کردن رنگ ها هیچ تاثیری در طیف رنگ نخواهد داشت

هنوز قانع نشده اید؟  بخاطر بیاورید که تمام محتوا و یا منابع تصاویر ما براساس عمق رنگ 24 بیتی ساخته می شوند این به این معناست که منابع تصویری ما با 16.8 میلیون رنگ ساخته می شوند پس اگر هم رنگ ها بیشتر باشد که نیستند، تصویر نمایش داده شده با منبع متفاوت خواهد بود و تصویر بصورت واقعی نمایش داده نخواهد شد.

باعث تاسف است که مشخصات فنی نمایشگر ها بصورت اغراق آمیز به دروغ اعلام می شوند و این تنها شما نیستند که از آن رنج می برید بلکه تولید کننده های نمایشگر که دارای تکنولوژی بهتر و بالاتری هستند نیز مجبورند در این بازی شرکت کنند در غیر اینصورت بخشی از بازار فروش را از دست خواهند داد.

تنها راه مبارزه با این موضوع ایجاد تشکیلات مستقل برای کنترل و محاسبه دقیق مشخصات فنی دستگاه هاست و تنها تولید کنندهایی که استانداردهای را رعایت می کنند اجازه تبلیغ مشخصات فنی تایید شده را داشته باشند. خوشبختانه چنین سازمانی در حال تاسیس است!

منابع: Gizmodo | MaximumPC | DisplayMate | lcdtvbuyingguide