دانشمندان موفق به حل یکی از عجیب‌ترین رازهای داوینچی شدند

دانشمندان یکی از بزرگ‌ترین رازهای نقاشی لئوناردو داوینچی را حل کردند و توانستند به این سؤال پاسخ دهند: چرا گوی کروی در نقاشی سالواتور موندی (مورخ ۱۵۰۰ میلادی) هیچ نشانه‌ای از شکست یا انعکاس نور را ندارد. بر اساس مدل‌های کامپیوتری پژوهشگران دانشگاه ایروین کالیفرنیا در نقاشی سالواتور موندی اثر داوینچی،  در دست مسیح یک گوی توخالی قرار دارد نه یک گوی یکپارچه.

نظریه‌ی گوی توخالی، قبلا توسط مورخان هنری پیشنهاد شده بود. فرضیه‌های  جایگزینی مثل کریستال سنگی هم پیشنهاد شده بودند اما بر اساس رندر پیشرفته‌ی سه‌بعدی، داوینچی، شیء شیشه‌ای توخالی را نمایش داده است. به گفته‌ی پژوهشگرها: «رندر نور منطبق با نقاشی نشان‌دهنده‌ی استفاده از مواد، منابع نور و دانش علمی لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۰ میلادی بوده است.»

گوی یکپارچه (سمت چپ)، گوی توخالی (سمت راست)

در نقاشی سالواتور موندی (کلمه‌ای لاتین به معنی ناجی جهان)، ردای مسیح در قسمت پشت گوی، دچار اعوجاج یا بزرگ‌نمایی نشده است در حالی که سه نقطه‌ی سفید هم روی سطح گوی دیده می‌شود. برخی مورخان ثابت کرده‌اند که داوینچی عمدا گوی را به شکلی غیرواقع‌گرایانه تصویر کرده است.

آن‌ها با استفاده از روش گرافیک کامپیوتری به نام رندر معکوس، موفق به بازسازی نقاشی داوینچی در صدها سال پیش شدند. در این روش، جزئیات سه‌بعدی صحنه از تصویر دوبعدی استخراج می‌شود. بر اساس محاسبات پژوهشگرها، شعاع گوی، ۶.۸ سانتی‌متر و طول آن در مقابل سوژه‌ی نقاشی به ۲۵ سانتی‌متر می‌رسد. طبق تحلیل‌ها، ضخامت گوی بیش از ۱.۳ میلی‌متر نیست.

نقاشی سالواتور موندی در سال ۲۰۱۷ به مبلغ ۴۵۰ میلیون دلار به فروش رسید و به‌عنوان گران‌ترین نقاشی در دنیا ثبت شد. این نقاشی هنوز هم موضوع بحث است و به عقیده‌ی بسیاری از پژوهشگرها، داوینچی تنها بخشی از نقاشی را کشیده است و برخی می‌گویند این نقاشی اصلا اثر داوینچی نیست.

گوی شیشه‌ای این فرضیه را تقویت می‌کند که داوینچی فقط در ترکیب‌بندی نقاشی مشارکت کرده است  و از دانش نور و روشنایی خود برای ارائه‌ی نمایشی واقعی استفاده کرده است. به گفته‌ی دانشمندان این پروژه:

بر اساس تحلیل‌ها، داوینچی از ویژگی‌های نوری گوی‌های توخالی آگاه بوده است و از اعوجاج‌های نوری گمراه‌کننده‌ی حاصل از رندر گوی، خودداری کرده است.