مجیک لیپ؛ استارتاپی مرموز با اهدافی بلندپروازانه

افراد مختلف، دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به مجیک لیپ دارند. این شرکت از دید بعضی‌ها، استارتاپی انقلابی در زمینه‌ی فناوری واقعیت افزوده است و می‌تواند آنچه را که ما به‌عنوان سرگرمی می‌شناسیم، با تغییراتی اساسی رو‌به‌رو کند و از دید برخی دیگر، شرکتی با رویاهای واهی است که پا در مسیری اشتباه گذاشته و آینده‌ی روشنی ندارد. 

مدتی پیش نخستین تصاویر و اطلاعات از هدست واقعیت افزوده‌ی موردانتظار این شرکت در اینترنت پخش شد و نشان داد محصولی که مجیک لیپ این‌همه آن را هایپ کرده و در موردش صحبت می‌کند، دقیقا چه مشخصاتی دارد. حال که می‌دانیم سخت‌افزار ۲۲۹۵ دلاری این شرکت توانایی انجام چه‌کارهایی را دارد، بهتر است قدمی به عقب برداریم و با نگاهی به ادعاهای پیشین مجیک لیپ، ببینیم که این شرکت با عرضه‌ی هدستش دقیقا چه هدفی را دنبال می‌کند.

بد نیست ابتدا نگاهی نزدیک به هدست مجیک لیپ وان بیاندازیم:

مجیک لیپ وان که در نگاه اول شبیه عینک‌های موجود در فیلم‌های علمی‌تخیلی دهه‌ی ۸۰ میلادی به‌نظر می‌رسد، بسیار سبک‌وزن‌تر از آن است که فکرش را بکنید. سازنده‌ی این هدست، برای اطمینان از جای گرفتن آن روی سر افراد، پدهای بینی با اندازه‌های مختلف را به همراه آن عرضه می‌کند. اگر قصد خرید این هدست را دارید بد نیست بدانید که پس از تهیه‌، کارمندی از استارتاپ Enjoy، آن را به در خانه‌تان خواهد آورد و به‌منظور نصب درست، شما را یاری خواهد کرد. برای بستن هدست مجیک لیپ وان به سر، باید اول از همه بند پشتی آن را به عقب بکشید؛ آن را روی سر خود قرار دهید و نهایتا بند اصلی آن را سفت کنید. 

Magic Leap One به‌وسیله‌ی سیمی نه‌چندان بلند، به یک مینی‌کامپیوتر شبیه به سی‌دی پلیرهای قدیمی سونی (دیسک‌من) به‌ نام لایت‌پک متصل می‌شود؛ دستگاهی که منبع تمام قدرت محاسباتی این هدست به‌شمار می‌آید. لایت‌پک چندان سنگین نیست و می‌توانید به‌راحتی آن را به جیب شلوار  متصل کنید؛ بزرگ‌ترین مشکلی این است که به‌‌هنگام کار با مجیک لیپ وان، مجبورید با این سیم دست‌و‌پنجه نرم کنید. خوشبختانه سیم این هدست برخلاف هدست‌های واقعیت مجازی بازار که به پی‌سی متصل می‌شوند، زیاد بلند نیست و مانند آنها حواس‌تان را پرت نمی‌کند. کنترلرهای حرکتی همراه مجیک لیپ وان، در برخورد اول همچون مدل بزرگ‌تر تاچ‌پد هدست Gear VR به‌نظر می‌رسند. این کنترلرها به‌خوبی در دست جای می‌گیرند و تمامی بخش‌های آن‌ها به‌راحتی قابل‌دسترسی هستند. Tonandi یکی از تجربه‌هایی است که مجیک لیپ وان به‌صورت واقعیت افزوده به شما ارائه می‌دهد و به‌طور کامل به ژست‌های حرکتی دست متکی است.

داشتن سخت‌افزار قدرتمند نمی‌تواند به‌تنهایی، موفقیت مجیک لیپ وان را تضمین کند. برای موفقیت هر پلتفرم جدیدی که به بازار عرضه می‌شود، داشتن نرم‌افزار قدرتمند در کنار گسترده‌بودن تجربیاتی که آن پلتفرم در اختیارتان می‌گذارد، تعیین‌کننده‌ی موفقیت یا شکست است. این همان موضوعی است که ریو کارائف، مدیر ارشد بخش محتوا در شرکت مجیک لیپ، چندین سال از عمرش را پای آن گذاشته و سعی کرده تجربه‌ی نرم‌افزاری کم‌نقصی را در مجیک لیپ وان به کاربر ارائه دهد. وی پس از سال‌ها کار در شرکت Vevo به‌عنوان مدیر اجرایی، در سال ۲۰۱۵ به مجیک لیپ پیوست تا کمک‌یار بخش مدیای این شرکت باشد. کارائف هنوز در اول مسیر است و می‌تواند طی سال‌های آینده، نبوغش را بیش از پیش شکوفا کند.

کارائف در گفتگو با وب‌سایت مطرح Engadget، از دلایل پیوستن به‌شرکت مجیک لیپ می‌گوید:

دلیل اصلی پیوستنم به مجیک لیپ این بود که در آن زمان می‌توانستم طلوع عصر جدیدی را در زمینه‌ی قدرت پردازشی و محاسباتی سخت‌افزارها ببینم؛ این موضوع، اتفاقی نیست که همیشه رخ دهد. شرکت‌های زیادی در جای‌جای دنیا در حال تلاش‌اند، اما این باعث نمی‌شود که هر یکی، دو سال شاهد تحولاتی عظیم در این زمینه باشیم. آن زمان بود که فهمیدم می‌توانم بخشی از اتفاقی تازه باشم و تجربیاتم را به‌کمک داستان‌پردازان، خالقان، توسعه‌دهندگان و تولیدکنندگان محتوا به این مدیوم جدید بیاورم. از نظر من، مجیک لیپ شرکتی است که در آن می‌توانم با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، خود را شکوفا کنم.

هدف اصلی مجیک لیپ این است که ما را از خیره‌شدن به نمایشگرها باز دارد و به‌جای آن، راهی را برای برقراری مجدد ارتباط با دنیای فیزیکی، پیش روی بگذارد (کاری که گوگل نیز قصد داشت با عینکش آن را عملی کند؛ اما نهایتا موفق نشد). کارائف به‌طرزی هنرمندانه اهدافی را که مجیک لیپ با محصولاتش در سر می‌پروراند، بیان می‌کند: «می‌خواهیم کاری کنیم که کاربران با بهره‌گیری از این فناوری‌ها، به خودشان افتخار کنند. با بهره‌گیری از محصولات‌مان می‌توانید به موارد جدیدی دسترسی پیدا کنید؛ مواردی که باعث می‌شوند بیش‌از پیش، خودتان باشید!»

اگر مجیک لیپ یک حرکت اعتراضی بود، کارائف حکم سر دسته‌ی این جنبش را داشت؛ سردسته‌ای که بیش از همه به موفقیت معتقد و حاضر است برای دستیابی به‌آن، هرکاری انجام دهد. وی با تمام وجود اعتقاد دارد که مجیک لیپ می‌تواند دنیای امروزی را از جهات زیادی دستخوش تغییر کند. کارائف برای نخستین بار در سال ۲۰۱۵، ارتباطی نزدیک با فناوری برقرار کرد و توانست به‌خوبی آن را درک کند؛ وی فهمید می‌تواند با استفاده از فناوری، تغییرات عظیمی ایجاد کند؛ وقتی که یک ربات پرنده به‌آرامی روی دست او نشست، با چشمانش حرکات چشمان او را دنبال کرد و از جایش بلند شد و دوباره پرواز کرد.

کارائف معتقد است که برای استفاده‌ی کامل از پتانسیل‌های واقعیت افزوده، نباید صرفا به سخت‌افزار اکتفا کرد و لازم است نرم‌افزاری قدرتمندی در کنار محتوای جذاب تولید کرد. وی صحبت‌هایش را با اشاره‌ی مستقیم به اعمال نهایت دقت در طراحی و ساخت هدست مجیک لیپ وان، این‌گونه ادامه می‌دهد:

ما می‌خواستیم که هدف‌مان در تک‌تک اجزای محصولی که می‌سازیم، نمایان باشد. از ابزارهای نوری به‌کاررفته در آن گرفته تا سخت‌افزار، از حسگرها گرفته تا سیستم‌عامل، از ابزارهای مخصوص توسعه‌دهندگان گرفته تا محیط‌های مجازی، همه‌ و‌ همه به‌دقت طراحی شده‌اند.

 اگر مطالب و اخبار مربوط به هدست‌های واقعیت مجازی را دنبال کرده باشید، دیدگاهی که کارائف در مورد تولید محتواهای جذاب مطرح کرد، برای‌تان آشنا به‌نظر می‌رسد. آکیولس و اچ‌تی‌سی وایو به‌خوبی می‌دانستند که برای موفقیت محصولشان لازم است ضمن ساخت سخت‌افزار و نرم‌افزار قوی، محتوای خلاقانه‌ای را برای محصول‌شان تولید کنند؛ اما حقیقتا هیچ‌گاه نتوانستند به‌خوبی به این اصل مهم عمل کنند. دو سال از عرضه‌ی هدست‌های واقعیت مجازی آکیولس ریفت و اچ‌تی‌سی وایو گذشته و ما هنوز منتظر آن محتوای خاص هستیم؛ محتوایی که بتواند نظر عموم مردم را به‌خود جلب کند. از طرفی بد نیست اشاره‌ای هم به هدست پلی‌استیشن VR شرکت سونی داشته باشیم؛ هدستی که از لحاظ پیشرفته‌بودن به رقبایش نمی‌رسد و برخلاف بقیه، به‌جای استفاده از سخت‌افزار یک پی‌سی رده‌بالا، به کنسول پلی‌استیشن ۴ متکی است. اما سونی توانسته با عرضه‌ی مداوم بازی‌های جدید و جذاب، به‌خوبی از این هدست پشتیبانی کند.

شرکت مجیک لیپ برای خلق تجربه‌های واقعیت مجازی، استودیوی مخصوصی را تاسیس کرد؛ اعضای این استودیو ارتباط نزدیکی با طراحان سخت‌افزار و نرم‌افزار شرکت مجیک لیپ دارند و به‌همین دلیل توانسته‌اند تجربیات مختلفی را از جمله همان Tonandi خلق کنند. مورد دیگری که خلق شده، Create نام دارد و جایی است که در آن می‌توانید شخصیت‌های موردعلاقه‌تان را به‌صورت واقعیت افزوده بسازید. در حقیقت Create می‌تواند به‌خوبی پتانسیل‌های بالای هدست مجیک لیپ وان را نشان دهد.

اکثر افرادی که تجربه‌ی کار با مجیک لیپ وان را داشته‌اند، می‌گویند که وقت بیشتری را با این هدست گذرانده‌اند تا هدست‌های واقعیت مجازی. دلیل این موضوع هم تا حدی مشخص است؛ هدست‌های واقعیت مجازی چون رویدادها را در دنیایی کاملا مجازی به‌تصویر می‌کشند، برای کاربر گیج‌کننده هستند.

مجیک لیپ برنامه‌ریزی کرده است تا طی روزهای نهم و دهم اکتبر ۲۰۱۸، کنفرانس مخصوصش را برای توسعه‌دهندگان برگزار کند. این مجمع می‌تواند نخستین تلاش رسمی این شرکت برای گردآوردن جامعه‌ی هدفش باشد. این شرکت قصد دارد به همکاری با دیگران بپردازد و زمینه‌های کاری‌اش را گسترش دهد؛ به همین دلیل است که مجیک لیپ می‌خواهد با شرکت‌های Unity و Epic (خالق بازی فورتنایت) همکاری کند. کنفرانس مجیک لیپ همچون دیگر کنفرانس‌های مهم، دارای یک نطق اصلی (Keynote) خواهد بود که به‌صورت زنده برای عموم مردم پخش خواهد شد؛ این کنفرانس همچنین میزبان برخی جلسات فنی در زمینه‌ی واقعیت افزوده خواهد بود. امکان ثبت‌نام در این رویداد به‌زودی امکان‌پذیر خواهد شد.

کارائف گفته‌های خود را این‌گونه به‌پایان می‌رساند:

هدست مجیک لیپ وان از آن دسته محصولاتی نیست که تمامی افراد زنده‌ی روی این سیاره، از ماهیت آن مطلع باشند یا بدانند که اصلا به چه دلیل به آن نیاز دارند. به همین دلیل، خیلی سخت است که آن را در قفسه‌ی فروشگاه‌ها گذاشت و منتظر ماند تا مردم آن را بخرند. موضوع مهم، این است که ما می‌خواهیم مردم حتما این گجت را امتحان کنند.

نظر شما کاربران محترم زومیت در این باره چیست؟