جذاب ترین خودروهای جاده‌ای که مخصوص پیست ساخته شدند

معمولا نسخه‌های جاده‌ای این نوع خودروها تغییراتی در بدنه و قوای فنی دارند. وقتی به تأییدیه گرفتن یک مدل خودرو برای مسابقات اشاره می‌شود، معمولا به یاد سری مسابقات رالی یا تورینگ می‌افتیم؛ چرا که در طول‌ سال‌های گذشته، این سری مسابقات و خودروهای موجود در آن بیشتر جلب توجه کرده‌اند. در لیست ارائه‌شده توسط دونات مدیا خودروهای معروفی دیده می‌شود.

اولین نمونه‌ی پروتوتایپ شاسی‌بلند میتسوبیشی پاجرو در نمایشگاه خودروی توکیو ۱۹۷۳ معرفی شد. میتسوبیشی با ساخت پاجرو، به دنبال عرضه‌ی خودرویی شاسی‌بلند برای رقابت با تویوتا لندکروزر و نیسان پاترول بود. نسل اول پاجرو در مسابقات رالی داکار سال ۱۹۸۵ به مقام اول رسید؛ در حقیقت پاجرو با ۱۲ بار قهرمانی، موفق‌ترین خودروی تاریخ مسابقات رالی داکار است.

آئودی در دهه ۱۹۸۰ برای گرفتن تأییدیه‌ی مسابقات رالی گروه B، باید حداقل ۲۰۰ دستگاه از مدل کواترو اسپرت برای تردد جاده‌ای تولید می‌کرد. نسخه‌ی رالی این مدل، به لطف پیشرانه‌ی پرقدرت و سیستم تمام چرخ محرک به موفقیت‌های بسیاری دست یافت.

بی‌ام‌و M1 اولین خودروی موتورمیانی بی‌ام‌و بود که برای تردد جاده‌ای ساخته شد. به دلیل تغییرات مسابقات گروه 5، تیم مهندسی بی‌ام‌و اولین مدل M جاده‌ای را تولید کرد. به منظور گرفتن تأییدیه مسابقات «خودروهای تولیدی ویژه»، ۴۰۰ دستگاه M1 به بازار عرضه شد.

در سال ۱۹۶۹ شرکت آمریکایی دوج برای شرکت در مسابقات نسکار، ۵۰۰ دستگاه مدل دیتونا را برای تردد جاده‌ای تولید کرد. دیتونا در مسابقات  دهه ۱۹۷۰ نسکار فرمان‌روایی می‌کرد تا جایی که پس از دو سال پیروزی دیتونا، استفاده از باله‌های بزرگ در نسکار ممنوع شد.

برای رقابت با مدل‌های پورشه در مسابقات GT سال ۲۰۰۱، تیم مهندسی بی‌ام‌و پیشرانه‌ی هشت سیلندر V شکل را با پیشرانه‌ی استاندارد ۶ سیلندر خطی مدل E46 M3 تعویض کرد. عملکرد M3 GTR در پیست و جاده بی‌نظیر بود؛ به‌طوری‌که مقام قهرمانی مسابقات GT سال ۲۰۰۱ را کسب کرد. نسخه‌ی جاده‌ای M3 GTR به قدری پرطرفدار بود که به‌عنوان خودروی اصلی و تبلیغاتی نسخه‌ی Most Wanted سری بازی‌های ویدئویی Need For Speed انتخاب شد.

در دهه‌ی ۱۹۷۰، شرکت ایتالیایی لانچیا برای شرکت در مسابقات رالی قهرمانی جهان، ۵۰۰ دستگاه از مدل استراتوس را به بازار عرضه کرد. استراتوس از پیشرانه‌ی فراری استفاده می‌کرد و در کنار فرمان‌پذیری عالی، با طراحی آینده‌نگرانه همراه بود.

فراری در دهه ۱۹۸۰، برای گرفتن تأییدیه مسابقات گروه B پیست، بیش از ۲۰۰ دستگاه از مدل 288 GTO را برای تردد جاده‌ای تولید کرد. این سری از مسابقات هیچوقت اجرا نشد؛ بنابراین تمام مدل‌های ۲۷۲ دستگاه تولیدی فراری در حد نسخه‌ی جاده‌ای باقی ماند.

نیسان برای شرکت در مسابقت لمانز دهه ۱۹۹۰، یک دستگاه از مدل R390 به بازار عرضه کرد. نیسان R390 با حداکثر سرعت ۳۵۵ کیلومتر بر ساعت، یکی از سریع‌ترین خودروهای آن دوران بود.

۸۷ دستگاه از نسل اول فورد GT40 ساخته شد که ۳۱ دستگاه آن مخصوص تردد جاده‌ای بود. محصول جدید فورد در دهه ۱۹۶۰ از تمام مدل‌های فراری آن زمان سریع‌تر بود و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ برنده‌ی مسابقات ۲۴ ساعته لمانز شد.

پورشه 959 ابتدا برای شرکت در مسابقات رالی گروه B ساخته شد و سپس برای گرفتن تأییدیه‌ی مقررات FIA تولید شد. 959 به سیستم تمام چرخ محرک مجهز بود و توانایی رسیدن به حداکثر سرعت بیش از ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت داشت. نسخه‌ی تردد جاده‌ای پورشه 959 در آن زمان، با شکستن مرز سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت، سریع‌ترین خودروی جهان بود.

مسلماً این لیست جای بحث دارد. با اینکه از دیدن خودروهای دوست‌داشتنی و معروف خوشحال می‌شویم، ولی نمی‌توان نبود برخی از مدل‌ها را نادید گرفت. به عنوان مثال خبری از بی‌ام‌و E30 M3 افسانه‌ای در این لیست نیست. علاوه بر این شاید بتوان به جای نیسان R390 که فقط در دو مسابقه شرکت داشت، مرسدس‌بنز CLK GTR را جایگزین کرد. در آخر نبود فورد RS200 که پادشاه بی‌چون‌وچرای گروه B رالی بود، دلسردکننده است. با این‌حال دیدن این خودروهای زیبا و پرقدرت در قالب یک ویدئو بسیار جذاب است. به‌نظر شما کدام خودرو باید در این لیست باشد یا لیست پیشنهادی شما چگونه خواهد بود؟

در پایان از شما دعوت می‌کنیم ویدئوی جذاب دونات مدیا از لیست ارائه‌شده را تماشا کنید.