هوندا پیشرانه ای با حجم متفاوت سیلندرها معرفی کرد
افراد بسیاری این روزها میگویند که پیشرانههای احتراقی در روزهای پایانی دوران خود هستند و نفسهای آخر را میزنند. چنین سخنانی را مخصوصا از کسانی که طرفدار خودروهای برقی هستند زیاد میشنویم، با وجود اینکه محدودیت سوخت و بالطبع این پیشرانهها غیر قابل انکار است اما با توجه به اینکه پیشرانههای احتراق داخلی پراستفادهترین نوع پیشرانه در جهان هستند، همچنان توسعه و بهینه سازی آنها ادامه دارد. بیشتر این بهینهسازیها برای افزایش طول عمر این پیشرانهها و بهبود راندمان آنها صورت میگیرد و شرکتها تلاش میکنند تا پیشرانههایی قویتر و در عین حال کممصرفتر را تولید کنند. هوندا نیز همگام با سایر خودروسازان در سالهای اخیر تلاشهای زیادی برای بهینهسازی پیشرانههای احتراق داخلی انجام داده است که بارزترین آنها توسعه و عرضهی تکنولوژی زمانبندی متغییر سوپاپ یا VTEC است. حال این شرکت قدم بزرگتری در این راه برداشته و گونهی جدیدی از پیشرانه را معرفی کرده است که بر خلاف سایر پیشرانهها سیلندرهای آن دارای سایزهای یکسان نیستند.
این پیشرانهها که احتمالا نسل آیندهی پیشرانههای هوندا را تشکیل خواهند داد در انواع سه و چهار سیلندر خطی و شش سیلندر وی شکل تولید خواهند شد.
در این پیشرانهها از سیلندرهایی با طول کورسهای متفاوت استفاده شده است که سبب شده هر سیلندر با داشتن کورس مختص به خود دارای حجمی متفاوت با سایر سیلندرها باشد. هدف اصلی چنین طرحی، تکمیل کردن عملکرد سیستم غیرفعالسازی سیلندرها است. ترکیب چنین طرحی با سیستم غیرفعالسازی سیلندرها میتواند انواع حجم موتورهای مختلف را ارائه دهد و پیشرانهی خودرو میتواند بر اساس شرایط رانندگی به بهترین حجم مورد نظر دست پیدا کند. در حقیقت این انعطاف پذیری پیشرانه را در شرایط مختلف رانندگی افزایش میدهد. پیشرانهی چهار سیلندر جدید هوندا که هر سیلندر آن دارای حجمی متفاوت با دیگر سیلندرها است، می تواند در ۱۵ حجم موتور مختلف مورد استفاده قرار گیرد که این عدد نشان دهندهی انعطاف پذیری بالای این پیشرانه است.
هنوز هوندا استفاده از چنین طرحی را در خودروهای تولید انبوه خود تایید نکرده است اما امیدهای بسیاری نسبت به آیندهی این طرح وجود دارد.
این تکنولوژی چگونه کار می کند؟
پیشرانههای عادی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند دارای سیلندرهایی با ابعاد دقیقا یکسان هستند؛ برای مثال یک پیشرانهی شش سیلندر وی شکل با حجم ۳ لیتری دارای شش عدد سیلندر هرکدام به حجم نیم لیتر است. اگر چنین پیشرانهای را به سیستم غیرفعالسازی سیلندرها مجهز کنیم میتوان حجم موتور را بسته به تعداد سیلندرهایی که غیرفعال میشوند در بازههای نیم لیتری تغییر داد (برای مثال این پیشرانه در حالت تک سیلندر نیم لیتر حجم، در حالت دو سیلندر ۱ لیتر حجم و در حالت سه سیلندر دارای ۱.۵ لیتر حجم خواهد بود). با این که چنین چیدمان و شرایطی در جایگاه خودش کاملا موثر و کارآمد است اما باید پذیرفت که تعداد حجمهایی که در این حالت می توان انتخاب کرد محدود است.
داشتن سیلندرهایی با حجم های مختلف این امکان را به ما میدهد تا تعداد حجمهایی که می توانیم داشته باشیم افزایش پیدا کند. برای مثال اگر یکی از سیلندرهای پیشرانه ۰.۳ لیتر حجم و دیگری ۰.۴ لیتر حجم داشته باشد ما میتوانیم با آنها به حجم ۰.۷ لیتری دست پیدا کنیم که عددی بین نیم لیتر و یک لیتر است.
حال نکتهی مثبت این طرح کجاست؟ زمانی که به قدرت بیشتری نیاز دارید میتوانید حجم را افزایش داده و زمانی که به مصرف سوخت کمتری نیاز دارید می توانید حجم را کاهش دهید.
در طرحی که هوندا ارائه داده است برای تغییر حجم سیلندر ها تنها طول کورس آنها (فاصلهی نقطهی مرگ بالا TDC تا نقطهی مرگ پایین BDC) تغییر داده شده است و سیلندرها همگی دارای قطر یکسانی هستند. یکی از چالشهای مهمی که پیش و روی مهندسین هوندا قرار خواهد داشت مسالهی لرزش و ارتعاشات در این پیشرانه است. هر چند هوندا اعلام کرده است که با قرار دادن پر حجم ترین سیلندر در مرکز بلوک توانسته تا حد زیادی این مشکل را حل کنند.
درست است که مسالهی ارتعاش مانع بزرگی بر سر راه این پیشرانه خواهد بود و قطعا مردم پیشرانهای را که با لرزش کار کند و نا آرام باشد را نخواهند پسندید، اما این را هم باید مد نظر داشت که قوانین زیست محیطی که هر روز سختگیرانه تر از دیروز می شوند، احتمالا منجر به ورود این پیشرانه به بازاز زودتر از آنچه که فکرش را میکنیم، شود.
نظرات