شاید در نگاه اول پیورا چیلنسیس (Pyura Chilenesis) ظاهر چندان عجیبی نداشته باشد ولی واقعیت این است که در همان بدو ماجرا شما را به سختی فریب داده، چرا که چیزی که در نگاه اول شبیه به صخرههای سنگی پراکنده در سواحل است در واقع یک کلنی از موجودات دریایی است که راز درونیشان را در زیر ظاهری فریبنده به بهترین شکل ممکن مخفی نگاه داشتهاند. شما تنها زمانی با حقیقت مواجه میشوید که آنرا بریده و به قسمت داخلیاش بنگرید. اگر برای نخستین بار با چنین چیزی مواجه شوید قطعا تصور خواهید کرد موجودی فضایی، بیگانه اما واقعی را کشف کردهاید.
پیورا که در زبان اسپانیولی "پیوره" هم خوانده میشود، عموما به عنوان صخره زنده شناخته میگردد، گونهای مهره دار دریایی نیامدار (Tunicate) که اولین بار در سال 1782 توسط خوان ایگناسیو مولینا توصیف شد و هم به صورت مجزا و هم گروهی و به شکل کلنی مشاهده میشوند. این صخرههای بدلی از تجمع تعداد زیادی ارگانیسم دریایی عجیب در پوستهای سنگ مانند شکل گرفتهاند که به صورت پرشمار در نواحی ساحلی پرو و شیلی یافت میشوند. در واقع این ارگانیسم دریایی روی صخرهها و سنگهای سواحل به حیات خود ادامه میدهد. پیوره با مکیدن آب دریا و فیلتر کردن جلبکهای ریز و مغذی آن بوسیله یک جفت سیفون (بخشی از ساختار بدنی موجودات دریایی همچون حلزون، صدف، اختاپوس و اسکوئید است که در استخراج مواد مغذی ار آب دریا نقشی موثر ایفا میکند) تغذیه میشود. این ارگانیسم دارای خونی شفاف بوده و قادر است مقادیر قابل ملاحظهای از یک عنصر کمیاب فلزی به نام وانادیوم را در خود ذخیره کند. مقدار این ماده در خون پیورا ده میلیون برابر مقدار آن در آب اطراف آن است. هنوز نقش و عملکرد واقعی این عنصر کاملا روشن نشده است.
این ارگانیسم شبه بیگانه در بدو تشکیل به عنوان یک موجود مذکر رشد و نمو میکند، اما در طول زمان دچار تغییرات و دگرگونیهایی شده و بخشهایی از آن به جنس ماده تبدیل میشود، در واقع این موجود در شمار هرمافرودیتها (دو جنسیتیها) قرار میگیرد. هر دونوع گامت توسط پیوره بالغ تولید شده و در نهایت طی فرآیندی شبیه به تولید مثل در قورباغه، یک ارگانیسم بالغ و جدید شکل گرفته و رشد میکند. فرآیند مذبور خود بسیار جالب توجه است، اما هیچ چیز به اندازه مشاهده قسمتهای درونی این ارگانیسم حیرتانگیز و شگفت آور نمیباشد. پیورا توسط لایه ضخیمی از تونیسین “Tunicin” یا همان سلولز احاطه شده که کمک میکند با محیط اطراف در هم آمیزد، اما در زیر این لایه و در قسمتهای درونی، بافتی گوشتی به رنگ سرخ روشن وجود دارد که مشاهده آن بویژه برای آندسته که برای نخستین بار آن را میبینند، نامانوس و مبهوت کننده خواهد بود.
نکته عجیب ماجرا در این است که به گفته ساکنان بومی قسمت درونی و گوشتی این مخلوق بسیار لذیذ و خوش طعم میباشد. بومیان آمریکای جنوبی طعم آن را تند و تیز و صابونی توصیف میکنند که در عین حال مزهای نمکی دارد. شاید این توصیفات برای ما چندان هم دلپذیر نبوده و اشتهایمان را تحریک نکند چرا که در مجموع چنین چیزی قطعا یادآور یک خوردنی لذیذ نیست، اما قطعا تداعی کننده طعمی مرموز و عجیب است که شاید ارزش یکبار امتحان را داشته باشد.
ساکنان محلی شیلی و بومیان پرو سالیان متوالی است که این موجود را صید میکنند. ماهیگیران معمولا با کمک چاقو پیوره را قسمت قسمت کرده و سپس با کمک انگشتان دست بافت درونی آن را خارج میکنند. گوشت سرخ رنگ درونی دارای طعمی قوی بوده و میتوان به شکل خام یا پخته آن را مورد استفاده قرار داد. پیوره به صورت تازه مصرف میشود ولی به شکل کنسروی نیز آماده شده و به شماری از کشورهای جهان از جمله سوئد و ژاپن صادر میشود. برای بهتر شدن طعم آن میتوان گوشت را با پیاز، لیمو و جعفری خرد شده طعم دار کرد.
جدا از مسئله لذیذ یا بدمزه بودن گوشت پیوره، قطعا با موجودی عجیب مواجهیم که دست کم باورهای گروهی از ما در مورد حیات را به چالش میکشد. امیدوارم از این مطلب نیز لذت برده باشید.
نظرات